Jest to styl w sztukach plastycznych dojrzałego i późnego średniowiecza, ukształtowany we Francji przed poł. XII wieku, około 1170 roku w Anglii, a w XIII wieku Hiszpanii, Niemczech, Skandynawii i Europie Środkowej i trwał w licznych odmianach do początków XVI wieku. Gotyk od początku swego istnienia kształtował się jako styl sakralno-architektoniczny, związany z doktryną Kościoła, jednakże był także silnie związany z kulturą rycerską i mieszczańską. W początkowych okresach dominującą dziedziną była architektura, w gotyku późnym wysunęło się malarstwo (malarstwo miniaturowe i religijne) i rzeźba (rzeźba sakralna). Najwyższym osiągnięciem artystycznym architektury była katedra (sklepienia krzyżowo-żebrowe, przypory i łuki przyporowe oraz łuk ostry w konstrukcji i dekoracji). Najsłynniejsze katedry wzniesiono w Chartres, Paryżu, Amiens, Reims, Kolonii, Mediolanie i Pradze.