Luwr w Dubaju

Minister Kultury Francji i przewodniczący Zarządu Turystyki w stolicy Dubaju - Abu Dabi, podpisali właśnie dokument, na mocy którego Muzeum w Luwrze udziela miastu franczyzy na działalność w Abu Dabi.
To część całego zestawu obejmującego wypożyczanie i wysyłkę arcydzieł z Luwru w Paryżu do Luwru w Abu Dabi na przestrzeni dziesięcioleci. Brzmi to jak świętokradztwo, ale w rzeczywistości nim nie jest. Muzea nigdy nie pokazują wszystkich swoich eksponatów; zdecydowana większość z nich pozostaje w magazynach. Luwr prezentuje obecnie na stałej ekspozycji 35 000 obiektów. Ponad 445 000 dzieł sztuki leży w magazynach paryskiego muzeum. Muzealne zbiory Luwru będą wypożyczane emiratom nawet na kilka lat. Dubaj importuje zachodnią sztukę i jej instytucje nie skąpiąc środków. Urodzona w Iraku brytyjska architekt Zaha Hadid zaprojektowała nowy budynek sztuki performance dla Abu Dabi.
Nowe muzeum będzie się mieściło na wyspie „Saadiyat”, czyli raj. Oprócz Luwru, będzie tu także nowa gałąź nowojorskiego muzeum Guggenheima, muzeum sztuki performance, muzeum morskie, a także sale wystawowe, ,rezerwaty przyrody, luksusowe hotele, centra handlowe i restauracje. Nowy budynek Guggenheim Museum zaprojektował Frank Gehry. Nowy Luwr jest dziełem Jean’a Nouvel’a, który zmodernizował Luwr w Paryżu.
Luwr Abu Dabi to płytka kopuła, w której geometryczne okna tworzą prześwity będące jakby geometrycznym odniesieniem do impresjonizmu. Muzeum morskie jest w dużej części pod wodą. Zwiedzający będą mogli zobaczyć poławiaczy pereł i arabskie łodzie - dhowy, płynące tuż nad nimi.
Dubaj postawił na turystykę i trzeba przyznać, że fantastyczne pomysły szejków inwestujących miliardy w infrastrukturę i atrakcje turystyczne już dziś przynoszą wymierne efekty ekonomiczne. Postawienie na jednym poziomie z wolnocłowym handlem, superluksusowymi hotelami i atrakcjami sportowo- rekreacyjnymi sztuki i to sztuki przez duże "Sz", może wydawać się wulgarnym komercjalizmem, innym być może spodoba się taki sposób obiektywizacji sztuki, jeszcze innych zachęci do pogłębionej analizy obyczajowwo-socjologicznej nad rolą sztuki w XXI wieku.