Henryk Rodakowski, syn zamożnego adwokata - ukończył w Wiedniu studia prawnicze w ekskluzywnym zakładzie Theresianum. Jednocześnie pobierał prywatne lekcje malarstwa w pracowniach Josepha Danhausera, Friedricha von Amerlinga i Franza Eybla.

Uczył się w Wiedniu, a w l. 1846-1850 w Paryżu u L.Cognieta. W 1889 przeniósł się do Wiednia, później do Zakopanego i Krakowa, gdzie w 1894 został dyrektorem Szkoły Sztuk Pięknych. Był wybitnym portrecistą. Sławę przyniósł mu debiut na paryskim Salonie 1852 gdzie otrzymał wielki złoty medal za Portret generała Dembińskiego. Sukces odniósł też rok później wystawiając Portret matki, obraz, który sam Delacroix nazwał „prawdziwym arcydziełem”.

Artysta malował też obrazy historyczne i rodzajowe. Twórczość Rodakowskiego przypomniała ostatnio monograficzna wystawa jego dzieł przygotowana przez Muzeum Narodowe w Krakowie.

W Paryżu uczęszczał na nauki do atelier Leona Cognieta, a w roku 1867 wrócił do Polski. w 1872 roku osiadł na dłużej we Lwowie, a od roku 1893 zamieszkał w Krakowie, gdzie po śmierci Jana Matejki objął kierownictwo Szkoły Sztuk Pięknych. Malarska wirtuozeria artysty polega m.in. na wykorzystywaniu szeregu szczegółowo opracowanych szkiców, wedle ówczesnej zasady akademickiej. Szkic do rozbudowanej sceny z sylwetkami ludzi, zwierząt i wozami, naokoło których artysta umieścił wyliczenia matematyczne. Te same figury, choć w innych ujęciach przedstawione są w szkicu do alegorii rolnictwa, zamieszczonej w katalogu wystawy artysty z 1994 roku: Anna Król, Henryk Rodakowski, (1823-1894), Kraków 1994 r., poz. II 349, s. 215.