Henryk Rodakowski już po ukończeniu studiów prawniczych rozpoczął studia malarskie w Wiedniu u J. Danhausera, F. Eybla i F. Amerlinga od roku 1843. Dalej naukę kontynuował w Paryżu u L. Cognieta w latach 1846-1850. Do roku 1867 mieszkał w Paryżu. Stał się uznanym malarzem - otrzymał złoty medal na Salonie w 1852 roku za Portret generała Dembińskiego, a rok później za dzieło Portret matki. Do Lwowa przyjeżdżał w tym czasie kilka razy i raz do Wenecji. W 1867 roku zamieszkał w majątku Pałachicze pod Stanisławowem. Ponownie podróżował od roku 1870, był w południowej Francji, we Włoszech oraz w Paryżu. Po powrocie z podróży w roku 1872 zamieszkał we Lwowie. W 1889 roku przeniósł się do Wiednia. W 1894 roku został dyrektorem krakowskiej Szkoły Sztuk Pięknych, a także został prezesem Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych. Malował portrety, sceny rodzajowe i historyczne. Najwyżej ceniono w jego twórczości portrety. Podkreślano mistrzostwo rysunku uzupełnione świetlistą kolorystyką o głębokich tonach. Celna charakterystyka modela była jedną z cech jego malarstwa obok maestrii w użytych środkach malarskich.
Głównie w jego twórczości pojawiały się dzieła malowane farbami olejnymi, ale malarz również sięgał po akwarele. Mieszkając w Pałachiczach stworzył serię rysunków i akwarel przedstawiających typy wiejskich parobków i oficjalistów (dzisiaj w zbiorach Lwowskiej Galerii Obrazów jako Album pałahicki). Prezentowana akwarela należy do tego okresu twórczości artysty, kiedy zamieszkał na kilka lat, 1867-1870, w majątku w Pałahiczach przerywając na krótko okres wieloletniej artystycznej prosperity w Paryżu.