Edward Dwurnik - Portet na szaro

Wernisaż: 2013-10-25 19:00:00

Prezentowane prace nie są najnowszymi obrazami Edwarda Dwurnika - powstały kilka lat temu. Obecnych na otwarciu znów poruszył talent tego artysty połączony z tym czymś. Jak napisała Monika Małkowska "w muzyce nazywa się to słuchem absolutnym. I jakąś olśniewającą wolnością, niezależnością od siebie samego".
Tym razem użył tylko czarnej farby i trafił w dziesiątkę kreśląc charakter „modela”. A wziął na warsztat dwudziestkę literackich sław, żyjących i tych w zaświatach (Woolf, Conrada, Capota, Bellowa, Lema, Marqueza, Vonnegut, Yourcenar, Jerofiejewa), no i współczesnych: Eco, Rushdie, Auster, Atwood, Jelinek.
Dwurnik nie stara ani o podobieństwo, ani o uprzejmość wobec portretowanych. Nie widać, czy jednych lubi bardziej, drugich mniej i czy ich podziwia. Po prostu maluje obraz!
To nie są grzeczne portrety, bo i nikt takich prac od Dwurnika nie oczekuje. To zabawa z powielanymi ze zdjęć realistycznymi wizerunkami przy użyciu czerni i bieli.

Fotorelacja

Galeria prac

Powrót

Galeria MILANO
Al. Waszyngtona 2a 03-910 Warszawa
tel: 22 617 54 03
fax: 22 617 41 21

milano@milano.arts.pl
milano.arts.pl

Godziny otwarcia:
poniedziałek-piątek: 11.00-19.00
soboty: 11.00-15.00

Indeks artysty

Edward DWURNIK

Urodził się w Radzyminie, studiował w warszawskiej ASP w latach 1963-70. W czasie studiów, począwszy od 1965 roku rozpoczął cykl Podróże autostopem (kontynuowany do dziś), w którym portretował miasta i miasteczka z perspektywy "ptasiego lotu", w polu zainteresowania artysty, poza architekturą, znalazło się życie i obyczaje mieszkańców. W latach 1972 - 78 powstaje cykl Sportowcy, w którym przedstawia ludzi marginesu, cwaniaków, palaczy najtańszych wówczas papierosów marki "Sport". Około roku 1980 nastąpiło połączenie cyklów Sportowcy i Robotnicy /realizowanego od ok. 1975 r/. Szyderstwo i krytyka z prowadzących "sportowe" życie współziomków / była to też reakcja na nachalne, instrumentalne gloryfikowanie hegemona - tj klasy robotniczej, przez ówczesną propagandę/ zostało zarzucone na rzecz poczucia solidarności z portretowanymi ludźmi. Obrazy z cyklu Warszawa (1981 r), proroczo antycypowały wprowadzenie stanu wojennego w Polsce. W cyklu Droga na Wschód (1989 - 1991) upamiętnił ofiary stalinowskiego komunizmu, w cyklu Od Grudnia do Czerwca (1990 - 1994) oddał pamięć ofiarom stanu wojennego w Polsce. W cyklu Niech żyje wojna! powstałym pod wrażeniem wojen na Kaukazie i Bałkanach artysta śle przesłanie - ostrzeżenie.

Ostanie cykle artysty to: Wyliczanka, Diagonale, Kwiaty, powrót do Podróży autostopem i cyklu Błekitne. Autor ponad 3 tysięcy obrazów towarzyszących naszemu życiu od kilkudziesięciu lat, stanowiących swoistą, niepowtarzalną , artystycznie ujętą kronikę życia, obyczaju, materialnego i duchowego zapisu naszej kultury.

Patroni medialni: