Lufa ośmiogranna, stalowa; łoże orzechowe, krótkie, z kolbą nacinaną w ukośną kratkę w partii chwytu. Zamek kapiszonowy, z kurkiem zdobionym grawerowaną wicią roślinną; podobnie zdobiona osłona języka spustowego, tzw. kontrblacha i okucia kolby. Na blasze zamkowej napis: „LEPAGE A PARIS” i ozdobniki - muszla i słońce. Na grzbiecie kolby nałożona srebrna tarczka - miejsce na monogram lub herb właściciela.

Rodzinna manufaktura rusznikarska Le Page, słynęła we Francji od 2 poł. XVIII w. z wytwarzania luksusowej broni palnej.

W latach 1792-1854 Jean Le Page był królewskim konstruktorem broni: najpierw za panowania Ludwika XVI, następnie Napoleona Bonaparte, a później Ludwika XVIII. Klientami była również polska arystokracja i szlachta. W polskich zbiorach była strzelba podarowana przez cesarza Napoleona Wincentemu Krasińskiemu za szarżę pod Somosierrą.

Figura dziewczyny stojącej na krześle i spoglądającej w dół, trzymająca się trzonu lampki, na którym osadzony szklany, owalny klosz przykrywający 1 żarówkę; przy nogach krzesełka kotek, z drugiej strony mysz, której wystraszyła się postać kobieca. Brąz sygnowany z tyłu: Sauter oraz K [wpisane z podkowę].

Stan zachowania: zarysowania malatury klosza.

Figura wąsatego mężczyzny stojącego w płaszczu i ze zdjętą, trzymaną w garści czapką, ze sztandarem w dłoni: po jednej stronie wizerunek Matki Boskiej z Dzieciątkiem i napis: POD TWOJĄ OBRONĘ UCIEKAMY SIĘ. Po drugiej stronie sztandaru: wizerunek orła z datą 1794 i napis: ZA OJCZYZNĘ I WOLNOŚĆ. Sygnatura odlewni z tyłu na cokole: BR. ŁOPIEŃSCY / WARSZAWA.

Figura nawiązująca do insurekcji kościuszkowskiej z 1794 roku, kiedy to jednym z pułkowników był

Jan Kiliński upamiętniony w formie pomnika również wykonanego przez Firmę Braci Łopieńskich, a obecnie znajdującego się przy ul. Podwale w Warszawie.

Pas z motywem 4 krzaczków kwiatowych w głowach. Środek pasa w poprzeczne pólka z motywem stylizowanych kwiatków; tła na przemian różowe, ugrowe, łososiowe, wzory złoto-żółte, szare, cieliste.

Końce podszyte paskami jasno pąsowej satyny. Na zakończeniach głów w narożach - w kwadratowych polach - sygnatury cyrylicą: „F.E.I.SZ.”

Scena środkowa z wyobrażeniem Zmartwychwstania Jezusa Chrystusa. Postać Zbawiciela w mandorli, która jest symbolem światłości i łaski Bożej, unosząca się nad pustym grobem.

Scena ta otoczona jest przez 12 kwater zewnętrznych ukazujących sceny głównych Świąt Kościoła Rosyjskiego Roku Liturgicznego: Narodzenie Jezusa Chrystusa, Ofiarowanie Jezusa Chrystusa w Świątyni, Chrzest Jezusa Chrystusa, Zwiastowanie Najświętszej Marii Panny, Wprowadzenie Najświętszej Marii Panny do Świątyni, Wjazd Jezusa Chrystusa do Jerozolimy, Przemienienie na Górze Tabor, Wniebowstąpienie Jezusa Chrystusa, Zaśnięcie Najświętszej Marii Panny, Podwyższenie Krzyża Pańskiego, Święta Trójca Starego Testamentu, Narodzenie Najświętszej Marii Panny.

Całość zamknięta w kiocie wewnątrz zwieńczonym półkolistym łukiem z gołębicą Ducha Świętego wśród promieni i ozdobną polichromowaną, drewnianą bordiurą naśladującą emalię. Z zewnątrz kiot zamknięty łukiem typu ośli grzbiet, rant profilowany z przeszklonymi drzwiczkami.

Stan zachowania: brak 4 kamieni.

W stylu mebli wykonywanych przez Émile Gallé-go, z niewielkim dekoracyjnym blatem o falistym zarysie i profilowanym obrzeżu, wspartym na rzeźbionych, silnie stylizowanych korpusach ważek ze skrzydłami rozłożonymi na boki, spiętych u dołu podobną do blatu półką, intarsjowany barwionymi okleinami imitującymi kwiaty i liście lilii oraz motyle umieszczone na tle wody, z intarsjowaną sygnaturą na blacie „Gallé”.


Émile Gallé (1846-1904) - wybitny francuski projektant szkła, mebli i biżuterii w stylu secesyjnym, założyciel szkoły w Nancy (1890-1914). Jego meble (wykonywane w Nancy od 1886 r.) charakteryzowały się lekkością, falistymi formami oraz naturalistycznymi dekoracjami, często ułożonymi na meblach asymetrycznie zaczerpniętymi ze świata roślin i zwierząt, wykonanymi w formie rzeźbiarskiej i intarsjowanej z wykorzystaniem egzotycznych gatunków drzew. Wykonywane przez niego wyroby były bardzo popularne. Po jego śmierci produkcję do 1931 roku kontynuował jego syn chrzestny prof. Pedrizet, w późniejszym zaś okresie powstawało wiele naśladownictw w całej Europie. Oryginalne meble, które wyszły z jego pracowni charakteryzuje subtelna dekoracja intarsjowana, ale też precyzyjna snycerka, wielowymiarowa. Prezentowany stolik wykonany został w oparciu o autentyczny model autorski, nie ma jednak takiej delikatności jak oryginalne prace artysty.

Wysokich, kwadratowych, z niewielkimi uskokami u góry i u dołu w podstawie, fornirowanych wzorzystym orzechem i ozdobionych na uskokach pasami okleiny z róży.

Z owalnym, odkładanym blatem i oskrzynieniem, pod którym zamontowano worek z materiału do przechowywania robótek, ujętym czterema łukowatymi wspornikami zamocowanymi na owalnej półeczce z szufladką, wspartej na czterech niewielkich kolumnach spiętych półeczką, ustawioną na czterech graniastych, szablastych nóżkach, fornirowany, z czernionymi detalami, ozdobiony mosiężnymi, złoconymi okuciami, tj. przecinającymi się żyłkami, tworzącymi romby na wspornikach blatu, pasem z tłoczonej blachy na obrzeżu blatu, ozdobionej ulistnioną i ukwieconą wicią oraz aplikami w formie delikatnych owalnych medalionów wypełnionych fantazyjnymi kwiatonami ułożonymi z liści i samych kwiatonów. Blat otwierany po zwolnieniu sprężynowej blokady umieszczonej pod oskrzynieniem. W jego wnętrzu wyjmowana obręcz, w której zamontowane dwa luźne pojemniczki na dłuższych bokach oraz dwie szufladki naprzeciwległych bokach, dostępne po zwolnieniu blokad zamontowanych pod ich spodem. W półce pod blatem także szufladka, do której dostęp umożliwia zwolnienie blokady, zamontowanej pod spodem, jak w pozostałych szufladkach.


Heinrich Gambs (1765-1831) - niemiecki stolarz i ebenista, uczeń i współpracownik Dawida Roentgena. W latach 90. XVIII wieku zamieszkał w Petersburgu i pracował dla cara Rosji, ale też rosyjskiej arystokracji. Wykonywał meble w stylu klasycystycznym, empirowym i biedermeierowskim, fornirowane, inkrustowane żyłkami mosiężnymi i mosiężnymi, złoconymi okuciami. W jego pracowni powstawały także meble z ukrytymi schowkami lub rozkładane z mechanizmami umożliwiającymi dostęp do wnętrza korpusów i szufladek. Oba prezentowane meble są typowymi wyrobami tego stolarza.

Dwuelementowa, o prostych bokach, z wysoką wnęką u góry wyłożoną wewnątrz taflami lustrzanymi, nastawioną na dwuskrzydłową szafkę, z ćwierć kolistym frontem, fornirowana wzorzystym mahoniem, ozdobiona żyłką ułożoną w kilka geometrycznych wzorów: w esy-floresy przypominające ukwieconą wić, arkadowanie, plecionkę z krzyżykami wewnątrz, kratownicę z punktami i ceglany mur. Wnęka u góry zwieńczona niewielkim, prostokątnym daszkiem, a u dołu na bokach flankowana trójkątnymi baczkami, u góry ujętymi esownicami, pod którymi prostokątne wsporniki. We wnętrzu dwie półki.