Głownia stalowa, miernie krzywa, z końca XVIII w., z typowymi dla tego okresu zdobieniami trawionymi na obu płazach: panoplia i delikatne motywy roślinne. Jelec krzyżowo-kabłąkowy, z dwoma obłękami. Trzon rękojeści drewniany, pokryty ciemną skórą, w mosiężnym, filigranowym oplocie. Głowica okuta, kapturek z długim warkoczem. Pochwa stalowa, z trzema okuciami: dwie ryfki z brajcarkami i długi trzewik.

Szabla używana przez oficerów polskich, służących pod Napoleonem w oddziałach jazdy strzelców konnych (lekka kawaleria - chasseurs). Stan po znalezieniu, bez zabiegów konserwatorskich.