Wiktor Korecki (Kamieniec Podolski 1890 - Komorów k. Warszawy 1980) - malarz pejzażysta - gimnazjum ukończył w Kijowie, tam też studiował w Szkole Rysunkowej Aleksandra Muraszki. Po studiach wrócił do Kamieńca Podolskiego, skąd w roku 1921 wyjechał do Warszawy. Tu miał pracownię na rogu ulic Tamki i Cichej. Niestety zgromadzone tam obrazy spłonęły w czasie powstania 1944 roku. Po powstaniu artysta przebywał w obozie w Pruszkowie skąd trafił do obozu pracy w Lipsku. Do kraju powrócił w roku 1946 i zamieszkał w Komorowie pod Warszawą, a później w Milanówku. Jego nastrojowe krajobrazy emanujące spokojem i pogodą cieszyły się zawsze dużą popularnością. Korecki najczęściej malował pejzaże zimowe z motywem leśnej drogi i strumienia wijącego się wśród śniegów, a obok nich także wiosenne, letnie czy jesienne widoki z Mazowsza.

♣ do wylicytowanej ceny oprócz innych kosztów zostanie doliczona opłata wynikająca z prawa twórcy i jego spadkobierców do otrzymania wynagrodzenia zgodnie z Ustawą z dnia 4 lutego 1994 roku - o prawie autorskim i prawach pokrewnych (droit de suite).

Stanisław Gałek – malarz i rzeźbiarz, znany przede wszystkim jako pejzażysta tatrzański – początkowo uczył się w Szkole Zawodowej Przemysłu Drzewnego w Zakopanem, gdzie później – w latach 1896-1899 – sam nauczał rysunków jako asystent Edgara Kovátsa. W latach 1899-1900 studiował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem Jana Stanisławskiego i Jacka Malczewskiego. Następnie, po 1900 kształcił się jeszcze w Königliche Kunstgewerbeschule w Monachium i w École Nationale des Beaux-Arts w Paryżu u Jeana Léona Gérôme’a. Po powrocie do kraju zamieszkał w Zakopanem. W roku 1910 podróżował do Włoch (pejzaże z Capri) i na Krym. W latach 1912-1916 nauczał w Szkole Zawodowej Kołomyi, a w 1916-1931 w Szkole Przemysłu Drzewnego w Zakopanem. Należał do towarzystwa „Sztuka Podhalańska”, od 1925 był członkiem TZSP w Warszawie. Od roku 1900 pokazywał swoje prace na licznych wystawach, m.in. wielokrotnie w TPSP w Krakowie i we Lwowie, w TZSP w Warszawie (stale od 1907), w Poznaniu (udział w Powszechnej Wystawie krajowej 1929 r.). Wystawiał też za granicą w Wiedniu, Berlinie (1910) i Budapeszcie (1930). Po II wojnie światowej uczestniczył w wystawach ZPAP w Zakopanem; w roku 1960 miał tam wystawę jubileuszową. Gałek, uważany za jednego z najlepszych malarzy Tatr, cieszył się dużą popularnością. Jego szczególnie ulubionym rejonem było otoczenie Morskiego Oka. Malował także widoki nadmorskie, sceny rodzajowe i portrety. Projektował kilimy dla zakopiańskiego stowarzyszenia „Kilim”.

♣ do wylicytowanej ceny oprócz innych kosztów zostanie doliczona opłata wynikająca z prawa twórcy i jego spadkobierców do otrzymania wynagrodzenia zgodnie z Ustawą z dnia 4 lutego 1994 roku - o prawie autorskim i prawach pokrewnych (droit de suite).

Marian Mokwa (Malary 1889 - Sopot 1987) - znany malarz marynista; w latach 1907-1909 kształcił się w Akademiach Sztuk Pięknych w Norymberdze i w Berlinie, a równocześnie wiele podróżował odwiedzając, m.in. Szwecję, Francję, Włochy, Austrię, Rumunię, Bułgarię, Rosję. Był też w Serbii, Grecji, Albanii. Lata 1911-1915 spędził w Istambule, skąd wyjeżdżał jeszcze do Jerozolimy, Persji, Egiptu, Etiopii, Indii, Mongolii, na Kaukaz i do Tybetu. W latach 1915-1917, powołany do armii pruskiej pełnił funkcje malarza - korespondenta wojennego. W roku 1917 osiedlił się na stałe w Sopocie. Tu rozwinął ożywioną działalność artystyczną, biorąc udział w licznych wystawach w kraju i za granicą (Monachium, Berlin, Sztokholm, Londyn, Triest i in.). Był inicjatorem i fundatorem budowy „Galerii Morskiej” w Gdyni - budynku mieszczącego salon wystawowy. Zgromadzony tam zbiór obrazów artysty (ok. 550 prac) został zniszczony w 1939 roku.

♣ do wylicytowanej ceny oprócz innych kosztów zostanie doliczona opłata wynikająca z prawa twórcy i jego spadkobierców do otrzymania wynagrodzenia zgodnie z Ustawą z dnia 4 lutego 1994 roku - o prawie autorskim i prawach pokrewnych (droit de suite).

Stanisław Gałek – malarz i rzeźbiarz, znany przede wszystkim jako pejzażysta tatrzański – początkowo uczył się w Szkole Zawodowej Przemysłu Drzewnego w Zakopanem, gdzie później – w latach 1896-1899 – sam nauczał rysunków jako asystent Edgara Kovátsa. W latach 1899-1900 studiował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem Jana Stanisławskiego i Jacka Malczewskiego. Następnie, po 1900 kształcił się jeszcze w Königliche Kunstgewerbeschule w Monachium i w École Nationale des Beaux-Arts w Paryżu u Jeana Léona Gérôme’a. Po powrocie do kraju zamieszkał w Zakopanem. W roku 1910 podróżował do Włoch (pejzaże z Capri) i na Krym. W latach 1912-1916 nauczał w Szkole Zawodowej Kołomyi, a w 1916-1931 w Szkole Przemysłu Drzewnego w Zakopanem. Należał do towarzystwa „Sztuka Podhalańska”, od 1925 był członkiem TZSP w Warszawie. Od roku 1900 pokazywał swoje prace na licznych wystawach, m.in. wielokrotnie w TPSP w Krakowie i we Lwowie, w TZSP w Warszawie (stale od 1907), w Poznaniu (udział w Powszechnej Wystawie krajowej 1929 r.). Wystawiał też za granicą w Wiedniu, Berlinie (1910) i Budapeszcie (1930). Po II wojnie światowej uczestniczył w wystawach ZPAP w Zakopanem; w roku 1960 miał tam wystawę jubileuszową. Gałek, uważany za jednego z najlepszych malarzy Tatr, cieszył się dużą popularnością. Jego szczególnie ulubionym rejonem było otoczenie Morskiego Oka. Malował także widoki nadmorskie, sceny rodzajowe i portrety. Projektował kilimy dla zakopiańskiego stowarzyszenia „Kilim”.

♣ do wylicytowanej ceny oprócz innych kosztów zostanie doliczona opłata wynikająca z prawa twórcy i jego spadkobierców do otrzymania wynagrodzenia zgodnie z Ustawą z dnia 4 lutego 1994 roku - o prawie autorskim i prawach pokrewnych (droit de suite).

Konstanty Mackiewicz (Małoryta k. Brześcia nad Bugiem 1894 - w Łódź 1985) - malarz i scenograf teatralny; studia artystyczne rozpoczął w Odessie (1913/14), następnie kształcił się w Penzie (1914-1919), a później w pracowni Wassila Kandinsky’ego w moskiewskiej Wyższej Szkole Malarstwa, Rzeźby i Architektury. Od roku 1922 mieszkał we Lwowie, gdzie pracował jako scenograf teatralny. W roku 1926 przeniósł się na stałe do Łodzi i pracował w Teatrze Miejskim. Był członkiem ugrupowań artystycznych „Rytm” i „Start”, wiele wystawiał, m.in. w Zachęcie i w Salonach IPS-u w Warszawie oraz za granicą, m.in. w Brukseli (1933), w Paryżu (1937; dwa złote medale) i w Nowym Jorku (1939). Po II wojnie światowej nadal mieszkał w Łodzi, biorąc udział w licznych wystawach. W swojej bogatej i bardzo różnorodnej twórczości nawiązywał do założeń kubizmu, futuryzmu i koloryzmu. Malował zarówno kompozycje abstrakcyjne, jak i realistyczne pejzaże lub martwe natury. Po wojnie stworzył m.in. cykle obrazów Tu byli ludzie, Katedry, Miasto.

♣ do wylicytowanej ceny oprócz innych kosztów zostanie doliczona opłata wynikająca z prawa twórcy i jego spadkobierców do otrzymania wynagrodzenia zgodnie z Ustawą z dnia 4 lutego 1994 roku - o prawie autorskim i prawach pokrewnych (droit de suite).

Leszek Stańko (Sosnowiec 1924 - Katowice 2011) - syn pejzażysty Michała Stańki. Podobnie jak ojciec specjalizował się w tematyce pejzaży górskich - głównie tatrzańskich czy beskidzkich. Studiował na krakowskiej ASP u Wojciecha Weissa oraz Ignacego Pieńkowskiego i Fryderyka Pautscha (w l. 1945-1947). Początkowo pracował w wytwórniach filmów rysunkowych - bielskiej i warszawskiej. Potem już na stałe wrócił do malarstwa. W 1956 roku został członkiem warszawskiej grupy artystycznej "Zachęta", którą utworzyli artyści kontynuujący tradycję XIX-wiecznego realizmu.


♣ do wylicytowanej ceny oprócz innych kosztów zostanie doliczona opłata wynikająca z prawa twórcy i jego spadkobierców do otrzymania wynagrodzenia zgodnie z Ustawą z dnia 4 lutego 1994 roku - o prawie autorskim i prawach pokrewnych (droit de suite).

Miloslava Vrbova-Štefková (Zinkau / Žinkovy w Czechach 1909 - Freudenstadt 1991) - malarka czeska; po ukończeniu gimnazjum ukończyła w Pilźnie, w latach 1932-1938 studiowała w Akademii Sztuk Pięknych w Pradze, jako uczennica Maxa Švabynský’ego. W latach 1937-1938 była w Paryżu, gdzie kształciła się jeszcze w Académie des Beaux-Arts u prof. Franciszka Kupky. Po powrocie do kraju, w 1940 miała pierwszą wystawę w Brnie. Od 1942 mieszkała w Pradze; w tymże roku pokazała tu swoje prace na indywidualnej wystawie „Paryż“.

W latach powojennych malowała głównie obrazy o tematyce tańca, baletu klasycznego. Motywy do nich znajdowała w praskiej szkole baletowej i w salach ćwiczeń praskiego Teatru Narodowego. W 1951 wystawiła cały cykl obrazów Jezioro łabędzie, który do dzisiaj zdobi sale praskiego teatru. W okresie 1952-1962 miała liczne pokazy i wystawy indywidualne w kraju, m.in. w Pradze, Karlovych Varach, Mariańskich Łaźniach czy w Pilźnie. Od 1964 mieszkała w Niemczech i z powodzeniem wystawiała w Monachium, Kolonii, Stuttgarcie, a także w Wiedniu, Salzburgu, Lucernie czy Zurychu. W 1969 roku otworzyła własną galerię w Obersdorfie, miała wystawę w Barcelonie i Montrealu.

Była cenioną portrecistką; w latach siedemdziesiątych podróżowała do USA, by malować portrety rodziny prezydenta Ronalda Reagana. Obok ulubionych tancerek, scen baletowych i portretów malowała także pejzaże i miejskie motywy z Pragi, sceny religijne (Ukrzyżowanie w kościele w Žinkovie), martwe natury i kwiaty. W jej obrazach dostrzega się fascynację sztuką E. Degasa i inspiracje czerpane z malarstwa francuskich postimpresjonistów.

♣ do wylicytowanej ceny oprócz innych kosztów zostanie doliczona opłata wynikająca z prawa twórcy i jego spadkobierców do otrzymania wynagrodzenia zgodnie z Ustawą z dnia 4 lutego 1994 roku - o prawie autorskim i prawach pokrewnych (droit de suite).

Włodzimierz Zakrzewski (Petersburg 1916 - Warszawa 1992) naukę rysunku i malarstwa rozpoczął już w latach gimnazjalnych. Następnie kształcił się w warszawskiej Szkole Sztuk Zdobniczych i Malarstwa pod kierunkiem E. Butrymowicza. W czasie II wojny światowej przebywał w Związku Radzieckim - w latach 1941-1942 uczył się w Moskwie, projektował plakaty i malował obrazy o tematyce wojennej. W roku 1943 wyjeżdżał na Ałtaj. Po wojnie wrócił do kraju; w latach 1950-1952 był profesorem warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. W latach następnych całkowicie poświęcił się malarstwu. Podczas częstych podróży - m.in. do Włoch, Francji, Stanów Zjednoczonych - malował pejzaże i weduty z wielu odwiedzanych miast. Wystawiał dużo, tak w kraju jak i za granicą - w Sofii, Budapeszcie, Dreźnie, Paryżu, Rzymie, Mediolanie - zbierając pochlebne recenzje krytyków. Po wystawie w Paryżu pisano o nim, m.in.: „malarz czuły na materię i barwę wystawia bezpretensjonalne płótna, zadumane, pełne wigoru w fakturze, świadczące o żywej reakcji na światło...“ (cyt. za katalogiem wystawy w warszawskiej Galerii ZPAP w roku 1963).

♣ do wylicytowanej ceny oprócz innych kosztów zostanie doliczona opłata wynikająca z prawa twórcy i jego spadkobierców do otrzymania wynagrodzenia zgodnie z Ustawą z dnia 4 lutego 1994 roku - o prawie autorskim i prawach pokrewnych (droit de suite).

Błażej Iwanowski (Jabłonna k. Warszawy 1889 – Warszawa 1966) początkowo uczył się rysunku u F.Rolińskiego, W.Dymitrowa i P.Kowalewskiego. W latach 1907-1910 studiował w warszawskiej Szkole Rysunkowej pod kierunkiem J.Kauzika i M.Kotarbińskiego. Następnie od 1910 do 1912 kształcił się jeszcze w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych u Stanisława Lentza. Należał do kilku ugrupowań twórczych, m.in. Grup Zachęta, Zespół, Niezależni i Warszawskiego Towarzystwa Artystycznego. Wystawiał w warszawskim TZSP, w krakowskim TPSP, w Poznaniu, a w latach późniejszych także w Sopocie. Malował wnętrza (m.in. Zamku Królewskiego w Warszawie, Zamku na Wawelu i w Malborku), nadto motywy architektoniczne, martwe natury, kwiaty, a także portrety i sceny rodzajowe.

♣ do wylicytowanej ceny oprócz innych kosztów zostanie doliczona opłata wynikająca z prawa twórcy i jego spadkobierców do otrzymania wynagrodzenia zgodnie z Ustawą z dnia 4 lutego 1994 roku - o prawie autorskim i prawach pokrewnych (droit de suite).

Miloslava Vrbova-Štefková (Zinkau / Žinkovy w Czechach 1909 - Freudenstadt 1991) - malarka czeska; po ukończeniu gimnazjum ukończyła w Pilźnie, w latach 1932-1938 studiowała w Akademii Sztuk Pięknych w Pradze, jako uczennica Maxa Švabynský’ego. W latach 1937-1938 była w Paryżu, gdzie kształciła się jeszcze w Académie des Beaux-Arts u prof. Franciszka Kupky. Po powrocie do kraju, w 1940 miała pierwszą wystawę w Brnie. Od 1942 mieszkała w Pradze; w tymże roku pokazała tu swoje prace na indywidualnej wystawie „Paryż“.

W latach powojennych malowała głównie obrazy o tematyce tańca, baletu klasycznego. Motywy do nich znajdowała w praskiej szkole baletowej i w salach ćwiczeń praskiego Teatru Narodowego. W 1951 wystawiła cały cykl obrazów Jezioro łabędzie, który do dzisiaj zdobi sale praskiego teatru. W okresie 1952-1962 miała liczne pokazy i wystawy indywidualne w kraju, m.in. w Pradze, Karlovych Varach, Mariańskich Łaźniach czy w Pilźnie. Od 1964 mieszkała w Niemczech i z powodzeniem wystawiała w Monachium, Kolonii, Stuttgarcie, a także w Wiedniu, Salzburgu, Lucernie czy Zurychu. W 1969 roku otworzyła własną galerię w Obersdorfie, miała wystawę w Barcelonie i Montrealu.

Była cenioną portrecistką; w latach siedemdziesiątych podróżowała do USA, by malować portrety rodziny prezydenta Ronalda Reagana. Obok ulubionych tancerek, scen baletowych i portretów malowała także pejzaże i miejskie motywy z Pragi, sceny religijne (Ukrzyżowanie w kościele w Žinkovie), martwe natury i kwiaty. W jej obrazach dostrzega się fascynację sztuką E. Degasa i inspiracje czerpane z malarstwa francuskich postimpresjonistów.

♣ do wylicytowanej ceny oprócz innych kosztów zostanie doliczona opłata wynikająca z prawa twórcy i jego spadkobierców do otrzymania wynagrodzenia zgodnie z Ustawą z dnia 4 lutego 1994 roku - o prawie autorskim i prawach pokrewnych (droit de suite).