Witold PAŁKA (1928-2013)
Malarz, uczeń krakowskiej ASP w pracowniach E. Eibischa, J. Fedkowicza i W. Taranczewskiego, dyplom w 1953. Wieloletni przewodniczący Rady Artystycznej Malarzy w Zarządzie Okręgu ZPAP w Katowicach, członek grupy "Arkat". Mieszkał i pracował w Katowicach. Artysta był wytrawnym kolorystą, powtarzającym się motywem w jego obrazach są wnętrza teatralne, sale koncertowe, kawiarnie, miejsca spotkań wytwornych, eleganckich kobiet. Malarstwo religijne zawsze zajmowało ważne miejsce w jego twórczości, w latach 1966-1980 współpracował z Komisją Sztuki i Architektury Sakralnej Diecezji Katowickiej, artysta jest autorem dekoracji malarskich w wielu kościołach.

Witold PAŁKA (1928-2013)
Malarz, uczeń krakowskiej ASP w pracowniach E. Eibischa, J. Fedkowicza i W. Taranczewskiego, dyplom w 1953. Wieloletni przewodniczący Rady Artystycznej Malarzy w Zarządzie Okręgu ZPAP w Katowicach, członek grupy "Arkat". Mieszkał i pracował w Katowicach. Artysta był wytrawnym kolorystą, powtarzającym się motywem w jego obrazach są wnętrza teatralne, sale koncertowe, kawiarnie, miejsca spotkań wytwornych, eleganckich kobiet. Malarstwo religijne zawsze zajmowało ważne miejsce w jego twórczości, w latach 1966-1980 współpracował z Komisją Sztuki i Architektury Sakralnej Diecezji Katowickiej, artysta jest autorem dekoracji malarskich w wielu kościołach.

Krystyna SIERACZYŃSKA (1927-2025)
Studia ukończyła w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych w pracowniach prof. H. Rudzkiej- Cybisowej, Jerzego Fedkowicza. Dyplom uzyskała w 1953 roku. Malarka - kolorystka. Brała udział w wystawach krajowych i zagranicznych (Chicago, Londyn, Niemcy). Jej prace znajdują się w zbiorach prywatnych oraz Min. Kultury i Sztuki.

Edward KIEFERLING (1933-1998)
Malarz, pedagog. Studia w krakowskiej ASP w pracowni Zbigniewa Pronaszki i Witolda Chomicza. Współzałożyciel Grupy Czternastu oraz grupy SAN. Prace w zbiorach muzealnych i kolekcjonerskich. Wieloletni pedagog i dyrektor Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych w Jarosławiu.

Czesław RZEPIŃSKI (1905-1995)
Malarz, grafik, uczeń Z. Pronaszki i A. Fedkowicza w Wolnej Szkole Malarstwa L. Mehofferowej i krakowskiej ASP w pracowni W. Weissa, F. Kowarskiego, J. Pankiewicza. Studia uzupełniał w Paryżu, gdzie dwukrotnie wystawiał na Salonie Jesiennym. Po powrocie do Krakowa związał się z ugrupwaniem Zwornik. W 1936 wspólnie z J. Jaremą założył szkołę malarstwa im. A. Gierymskiego w Katowicach. Po wojnie był profesorem krakowskiej ASP i czterokrotnie rektorem tej uczelni. Wiele podróżował, m.in. do Włoch, Francji, Holandii, Grecji i Hiszpanii. Brał udział w licznych wystawach w kraju i za granicą (Nowy Jork, Bruksela, Wenecja, Tokio). Jest jednym z najwybitniejszych polskich kolorystów, poza malarstwem sztalugowym uprawiał rysunek i grafikę. Malował pejzaże, martwe natury, wiele miejsca poświęcił aktom.

Ryszard SKUPIN (1930-2005)
Malarz, rzeźbiarz, związanym z Poznaniem od 1939 roku. W latach 1950?1955 studiował rzeźbę w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu. Był autorem wielu poznańskich pomników. Od lat 60. XX wieku malarstwo stało się dominującą dziedziną jego twórczości. Studiował je na Akademii Sztuk Pięknych w Marsylii dzięki stypendium rządu francuskiego. Odbywał podróże artystyczne do Francji, Hiszpanii, Włoch, Grecji i Jugosławii. Był związany z Grupą Realistów. W swoich pejzażach podejmował wątki ekologiczne i poruszał problematykę dotyczącą współczesnej cywilizacji. Jego prace były prezentowane na licznych wystawach indywidualnych i zbiorowych w Polsce i za granicą. Zmarł w 2005 roku w Poznaniu.

Stanisław Maria WEDECKI (1951-2008)
Urodzony w 1951 roku w Bydgoszczy, syn malarki Wandy Wedeckiej. W 1976 roku ukończył Wydział Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, pod kierunkiem profesora Jerzego Tchórzewskiego. Na początku lat 80. wyemigrował, osiedlając się najpierw w Wiedniu, a później w Hamburgu. Twórczość Wedeckiego, szczególnie z lat 80. i 90., wyróżnia się unikalnym połączeniem surrealizmu i realizmu magicznego. Wedecki aktywnie uczestniczył w wystawach zarówno w Polsce, jak i za granicą, prezentując swoją sztukę w renomowanych galeriach i muzeach. Jego malarstwo jest cenione za wyjątkową umiejętność tworzenia atmosfery tajemnicy i magii, którą potrafi wpleść w każdy detal swoich prac.

Jan GŁUSZAK (PSEUD. DAGMARA) (1937-2000)
Architekt-futurolog urodzony w Tarnowie. Projektował wielokilometrowej wysokości gmachy, pływające po oceanie miasta i architekturę nomadyczną. Twórca koncepcji Humanopolis i traktatu De labore solis. Mimo przerwania przez postęp schizofrenii studiów na PK cieszył się estymą w środowisku architektów i wystawiał swoje projekty (Muzeum Architektury i Odbudowy we Wrocławiu, 1968/69). Pracował jako stróż, później portier w Muzeum w Tarnowie.

Jan GŁUSZAK (PSEUD. DAGMARA) (1937-2000)
Architekt-futurolog urodzony w Tarnowie. Projektował wielokilometrowej wysokości gmachy, pływające po oceanie miasta i architekturę nomadyczną. Twórca koncepcji Humanopolis i traktatu De labore solis. Mimo przerwania przez postęp schizofrenii studiów na PK cieszył się estymą w środowisku architektów i wystawiał swoje projekty (Muzeum Architektury i Odbudowy we Wrocławiu, 1968/69). Pracował jako stróż, później portier w Muzeum w Tarnowie.

Stanisław DAWSKI (1905-1990)
Studiował w ASP w Warszawie. Dyplom otrzymał w 1939 r. w pracowni F. S. Kowarskiego i S. Ostoi-Chrostowskiego. Od 1945r. przez następne 25 lat związany był z PWSSP we Wrocławiu, której był profesorem i rektorem. Zajmował się grafiką, malarstwem, rzeźbą w ceramice i szkle. Prace wystawiał w kraju i za granicą m.in. w Londynie, Sofii, Pradze, Wiedniu, Berlinie, Budapeszcie, Tel-Avivie czy Toronto. Był laureatem wielu nagród i wyróżnień m.in.: Nagrody Artystycznej miasta Wrocławia, Nagrody Artystycznej Wojewódzkiej Rady Narodowej, otrzymał medale Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych a także medal na IV Międzynarodowym Biennale Exlibrisu w Malborku.

Stanisław DAWSKI (1905-1990)
Studiował w ASP w Warszawie. Dyplom otrzymał w 1939 r. w pracowni F. S. Kowarskiego i S. Ostoi-Chrostowskiego. Od 1945r. przez następne 25 lat związany był z PWSSP we Wrocławiu, której był profesorem i rektorem. Zajmował się grafiką, malarstwem, rzeźbą w ceramice i szkle. Prace wystawiał w kraju i za granicą m.in. w Londynie, Sofii, Pradze, Wiedniu, Berlinie, Budapeszcie, Tel-Avivie czy Toronto. Był laureatem wielu nagród i wyróżnień m.in.: Nagrody Artystycznej miasta Wrocławia, Nagrody Artystycznej Wojewódzkiej Rady Narodowej, otrzymał medale Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych a także medal na IV Międzynarodowym Biennale Exlibrisu w Malborku.

Stanisław DAWSKI (1905-1990)
Studiował w ASP w Warszawie. Dyplom otrzymał w 1939 r. w pracowni F. S. Kowarskiego i S. Ostoi-Chrostowskiego. Od 1945r. przez następne 25 lat związany był z PWSSP we Wrocławiu, której był profesorem i rektorem. Zajmował się grafiką, malarstwem, rzeźbą w ceramice i szkle. Prace wystawiał w kraju i za granicą m.in. w Londynie, Sofii, Pradze, Wiedniu, Berlinie, Budapeszcie, Tel-Avivie czy Toronto. Był laureatem wielu nagród i wyróżnień m.in.: Nagrody Artystycznej miasta Wrocławia, Nagrody Artystycznej Wojewódzkiej Rady Narodowej, otrzymał medale Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych a także medal na IV Międzynarodowym Biennale Exlibrisu w Malborku.

Stanisław DAWSKI (1905-1990)
Studiował w ASP w Warszawie. Dyplom otrzymał w 1939 r. w pracowni F. S. Kowarskiego i S. Ostoi-Chrostowskiego. Od 1945r. przez następne 25 lat związany był z PWSSP we Wrocławiu, której był profesorem i rektorem. Zajmował się grafiką, malarstwem, rzeźbą w ceramice i szkle. Prace wystawiał w kraju i za granicą m.in. w Londynie, Sofii, Pradze, Wiedniu, Berlinie, Budapeszcie, Tel-Avivie czy Toronto. Był laureatem wielu nagród i wyróżnień m.in.: Nagrody Artystycznej miasta Wrocławia, Nagrody Artystycznej Wojewódzkiej Rady Narodowej, otrzymał medale Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych a także medal na IV Międzynarodowym Biennale Exlibrisu w Malborku.

Stanisław OLESIEJUK (1956)
Ukończył Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Lublinie oraz Instytut Wychowania Artystycznego UMCS w Lublinie. Od 2002 roku prowadzi działalność edukacyjną. Specjalizuje się w malarstwie sztalugowym olejnym, pastelu, gwaszu, rysunku i gracce warsztatowej. zrealizował wiele wystaw indywidualnych i wziął udział w ponad 200 wystawach zbiorowych.

Malwina CIEŚLIK (1975)
Absolwentka Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Częstochowie w Instytucie Plastyki. Dyplom z grafiki artystycznej - litografii uzyskała w 2001 r. pod kierunkiem dr. hab. K. Szwajkowskiej. W swojej twórczości zajmuje się litografią, linorytem, rysunkiem, malarstwem i rzeźbą. Brała udział w kilku wystawach zbiorowych. Jej prace znajdują się w prywatnych kolekcjach w kraju i za granicą.

Leszek STAŃKO (1924-2010)
Malarz, syn Michała Stańki, związany ze środowiskiem artystycznym Śląska i Zakopanego. Kształcił się w krakowskiej ASP u W. Weissa, I. Pieńkowskiego i F. Pautscha (1945-1947). Pracował w Bielskim Studiu Filmów Rysunkowych i Wytwórni Filmów Rysunkowych w Warszawie, od 1956 był członkiem warszawskiej grupy artystów-plastyków "Zachęta". Najbardziej znany z pejzaży tatrzańskich, malował również motywy z Beskidu Śląskiego i Jury Krakowsko-Częstochowskiej, rzadziej podejmował tematykę rodzajową, portretową czy akt.

Wanda WEDECKA (1919-2011)
Polska malarka, absolwentka Wydziału Sztuk Pięknych UMK w Toruniu, gdzie studiowała pod kierunkiem prof. Tymona Niesiołowskiego. Tworzyła głównie malarstwo olejne, koncentrując się na odrealnionych kompozycjach z suszonych kwiatów, martwej naturze i pejzażach. Cechą charakterystyczną jej stylu była przygaszona paleta barw i technika impastu, zbliżająca ją do malarstwa materii. Brała udział w licznych wystawach indywidualnych i zbiorowych w Polsce i za granicą. Jej prace znajdują się m.in. w zbiorach Muzeum Narodowego w Toruniu i Muzeum Mazowieckiego w Płocku.

Bogdan KORCZOWSKI (1954)
W 1978 ukończył krakowską ASP w pracowni prof. W. Kunza. Debiutował na festiwalu "Nowa Ruda" w 1974 roku z performance "Biały Rower" jako hommage dla Marcela Duchamp'a. W 1980 osiedlił się w Paryżu, gdzie mieszka do dziś. W Paryżu w 1985 otrzymał dyplom Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych (Beaux-Arts) w pracowni A. Hadada. Za swoją działalność artystyczną został wyróżniony w 1986 roku nagrodą Rady Regionu Ile-de-France. W latach 1986-1995 regularnie przebywał i wystawiał w Nowym Jorku gdzie w 1988 otrzymał stypendium Fundacji Pollock-Krasner. W pracach Korczowskiego różnokolorowe farby grubo i nieregularnie pokrywają płótno. Artysta nakłada je gwałtownymi, spontanicznymi pociągnięciami, jakby wynikającymi z impulsów wewnętrznych, które potęgują wrażenie ekspresji obrazu. Często nadmiar użytej farby spływa po powierzchni obrazu, tworząc pionowe, chaotyczne i nieregularne linie. Te "nieprzewidziane" strugi pogrubiają jeszcze gęsta, zawiesista fakturę płócien.

Mateusz TARANOWSKI (1985)
Absolwent ASP im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu, dyplom uzyskał w 2012 roku w Pracowni Fotomediów pod kierunkiem prof. zw. Andrzeja P. Batora. Jest doktorantem w Szkole Doktorskiej Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. W swoich pracach łączy różne media i techniki artystyczne. Zajmuje się przetworzoną fotografią cyfrową, projektowaniem graficznym oraz animacją. W latach 2018-2019, stworzył cykl prac w ramach Stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pt. "Odzyskani", rekonstruując cyfrowo obrazy zaginione podczas II wojny światowej. Zorganizował kilkanaście wystaw indywidualnych oraz brał udział w wystawach zbiorowych w Polsce i za granicą m.in. w Niemczech, Słowacji, Rumunii, Peru, Portugalii, USA oraz Korei Południowej. Współpracuje z instytucjami kultury, jest członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków oraz członkiem zarządu bielskiego okręgu ZPAP.

Igor MITORAJ (1944-2014)
Rzeźbiarz, kształcił się w krakowskiej ASP w pracowni malarstwa Tadeusza Kantora. W 1968 wyjechał do Paryża. Zafascynowany sztuka latynoamerykańską, spędził rok w Meksyku, wtedy też zainteresował się rzeźbą. W 1974 wrócił do Paryża. O rozwinięciu twórczości rzeźbiarskiej Mitoraja zadecydował sukces jego indywidualnej wystawy w galerii La Hune . Początkowo tworzył w terakocie i brązie. Po wyjeździe do Carrary we Włoszech w 1979 podjął pracę w marmurze jako podstawowym medium. W 1983 założył pracownię w Pietrasanta i tutaj powstały pierwsze monumentalne rzeźby artysty. Mitoraj miał liczne wystawy indywidualne, jego rzeźby znajdują się w wielu miastach Europy, Ameryki i Japonii. Sztuka Mitoraja nawiązuje do rzeźby klasycznej z jej zamiłowaniem do prezentowania ludzkiego ciała. Artysta skupia uwagę na ludzkich torsach, twarzach, podkreślając ich niekompletność, uszkodzenia, zranienia.

Tomasz SĘTOWSKI (1961)
Studiował na kierunku artystycznym Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Częstochowie, jednak sam twierdzi, że studia dały mu tylko teoretyczne przygotowanie i jest malarskim samoukiem. W 1991 roku został członkiem ZPAP. Po indywidualnym debiucie w kraju (wystawa w BWA, Częstochowa 1994), jego prace zostały włączone do wystawy objazdowej Surrealiści polscy prezentowanej w Polsce w latach 1995-1997. W roku 1998 zajęła się jego twórczością nowojorska galeria Stricoff Fine Art Ltd. Artysta reprezentuje popularny u publiczności nurt tzw. realizmu magicznego. Buduje swe kompozycje zazwyczaj strefowo, umieszczając w nich postaci w fantastycznych, kolorowych strojach. Współpracuje z galeriami w kraju i za granicą biorąc udział w licznych wystawach. Tworzy w technice oleju, akrylu i wykonuje grafiki posługując się techniką akwaforty i miękkiego werniksu. Artysta opracował również własną technikę gwaszu. Jest także autorem projektów wielu rzeźb. Jego prace są odzwierciedleniem niezwykle bogatej wyobraźni, kreującej świat przeciwstawnych emocji i skojarzeń.

Jan LAMBERT-RUCKI (1888-1967)
Światowej sławy designer, malarz i rzeźbiarz polskiego pochodzenia. w 1911 roku ukończył Akademię Sztuk Pięknych w Krakowie. Na stałe osiadł w Paryżu. W pierwszych latach pobytu we Francji dzielił pracownię z Modiglianim, przyjaźnił się z M. Kislingiem i E. Soutinem. W latach 30-tych zbył członkiem związku artystów nowoczesnych (UAM) obok m.in. le Corbusier'a. W drugiej połowie lat 30-tych zrealizował kilkadziesiąt masek i serię rzeźb zainspirowanych wiejskim folklorem (księżycowa postać, Bociany, Strach na wróble). Zajmował się także sztuką sakralną, wykonał m.in. drogę krzyżową do kościoła św. Teresy w Boulogne.

W 1889 roku huta szkła George Davidson & Co zaprezentowała jedną ze swoich najbardziej kultowych serii - szkło dekoracyjne znane jako "Pearline". Produkcja obejmowała dwa warianty kolorystyczne: błękit oraz intensywny cytrynowy odcień - oba wykończone charakterystyczną, mlecznobiałą krawędzią.
Kolekcja zdobyła uznanie wśród odbiorców, co zaowocowało rozwojem produkcji aż do 1903 roku. Wytwarzanie serii "Pearline" trwało nieprzerwanie aż do wybuchu i wojny światowej.

W 1889 roku huta szkła George Davidson & Co zaprezentowała jedną ze swoich najbardziej kultowych serii - szkło dekoracyjne znane jako "Pearline". Produkcja obejmowała dwa warianty kolorystyczne: błękit oraz intensywny cytrynowy odcień - oba wykończone charakterystyczną, mlecznobiałą krawędzią.
Kolekcja zdobyła uznanie wśród odbiorców, co zaowocowało rozwojem produkcji aż do 1903 roku. Wytwarzanie serii "Pearline" trwało nieprzerwanie aż do wybuchu i wojny światowej.

Carl VAGNER (1938-2011)
Rzeźbiarz amerykański, urodzony w Glassboro w stanie New Jersey. Autor znany z niedużych, animalistycznych form rzeźbiarskich, odlewanych w brązie w limitowanych seriach.

Technika sommerso jest unikalnym rodzajem szkła artystycznego, który polega na łączeniu ze sobą kolorów szkła - najczęściej dwóch - na etapie zanurzania. Technika ta wymaga niezwykłej precyzji i doświadczenia. Wynaleziona w latach 30. XX wieku, została spopularyzowana w latach 50. XX wieku.

Wacław SZYMANOWSKI (1859-1930)
Malarz, rzeźbiarz, związany m.in. ze Stowarzyszeniem artystycznym "Secesja" w Monachium oraz Tow. Art. Polskich "Sztuka"

Emilé GALLE (1846-1904)
Francuski twórca szkła artystycznego, ceramiki i mebli. Studiował botanikę, co miało znaczący wpływ na zdobnictwo wyrobów, które projektował. Od 1870 roku pracował u ojca w fabryce fajansu w Nancy, którą po 4 latach przejął. Inspirowała go sztuka Japonii i rokoko. Wprowadził do swoich projektów zoomorficzne i botaniczne motywy, które stały się potem wzorcowymi elementami Art Nouveau. Mistrzostwo osiągnął zwłaszcza w dziedzinie szkła artystycznego, za co został uhonorowany Wielkimi Nagrodami i złotymi medalami na wystawach światowych w 1889 i 1900 roku.

Helena HUSARSKA (1922-2009)
Absolwentka rzeźby na krakowskiej ASP. Jej ojciec, Stanisław Burtan, legionista i poseł, był właścicielem kilku wytwórni ceramiki (cegielni w podkrakowskich Zielonkach, wytwórni terakoty "Marywil" w Radomiu i Suchedniewie, porcelany w Ćmielowie i Chodzieży). Projektowała figurki dla Ćmielowa. W domu rodzinnym w Przegorzałach miała wraz z mężem Romanem pracownię ceramiczną ? magnes dla studentów ceramiki, rzeźby i intelektualistów. Wspólnie zajmowali się mozaikami oraz adaptacją ceramiki do dekoracji monumentalnych. Opracowali technikę piropiktury, polegającą na natryskiwaniu płynnego szkliwa na gorącą powierzchnię. Bardziej znane realizacje: piropiktury na fasadzie KS Korona i w hotelu Cracovia, mozaiki na DS Piast i pierwotnie pawilonie wielkich kotów drapieżnych ZOO (przeniesiona na mur przy al. Żubrowej). Niezrealizowana: Era Żelaza dla Kombinatu w Nowej Hucie. Wraz ze studentami pracowali też nad rekonstrukcjami historycznymi, m.in. pieców kafowych dla zamku w Pieskowej Skale oraz dekoracją Pokoju Holenderskiego pałacu Na Wodzie w Łazienkach, co wymagało od Husarskiej eksperymentalnego opracowania technologii pozwalającej na uzyskanie właściwego efektu spękań, nierówności i niuansów kolorystycznych.