Igor MITORAJ (1944-2014)
Rzeźbiarz, kształcił się w krakowskiej ASP w pracowni malarstwa Tadeusza Kantora. W 1968 wyjechał do Paryża. Zafascynowany sztuka latynoamerykańską, spędził rok w Meksyku, wtedy też zainteresował się rzeźbą. W 1974 wrócił do Paryża. O rozwinięciu twórczości rzeźbiarskiej Mitoraja zadecydował sukces jego indywidualnej wystawy w galerii La Hune . Początkowo tworzył w terakocie i brązie. Po wyjeździe do Carrary we Włoszech w 1979 podjął pracę w marmurze jako podstawowym medium. W 1983 założył pracownię w Pietrasanta i tutaj powstały pierwsze monumentalne rzeźby artysty. Mitoraj miał liczne wystawy indywidualne, jego rzeźby znajdują się w wielu miastach Europy, Ameryki i Japonii. Sztuka Mitoraja nawiązuje do rzeźby klasycznej z jej zamiłowaniem do prezentowania ludzkiego ciała. Artysta skupia uwagę na ludzkich torsach, twarzach, podkreślając ich niekompletność, uszkodzenia, zranienia.

71
Igor MITORAJ (1944 Oederan - 2014 Pietrasanta)

Centurion, 1985

Brąz patynowany, wys. 17,5 cm,
sygn. d.: Mitoraj, HC 501/1500.

Zobacz katalog

DESA w Krakowie

Aukcja 232 - Malarstwo, grafika, rzeźba i rzemiosło artystyczne

14.06.2025

16:00

Cena wywoławcza: 20 000 zł
Zaloguj się, aby wysłać zgłoszenie

Igor MITORAJ (1944-2014)
Rzeźbiarz, kształcił się w krakowskiej ASP w pracowni malarstwa Tadeusza Kantora. W 1968 wyjechał do Paryża. Zafascynowany sztuka latynoamerykańską, spędził rok w Meksyku, wtedy też zainteresował się rzeźbą. W 1974 wrócił do Paryża. O rozwinięciu twórczości rzeźbiarskiej Mitoraja zadecydował sukces jego indywidualnej wystawy w galerii La Hune . Początkowo tworzył w terakocie i brązie. Po wyjeździe do Carrary we Włoszech w 1979 podjął pracę w marmurze jako podstawowym medium. W 1983 założył pracownię w Pietrasanta i tutaj powstały pierwsze monumentalne rzeźby artysty. Mitoraj miał liczne wystawy indywidualne, jego rzeźby znajdują się w wielu miastach Europy, Ameryki i Japonii. Sztuka Mitoraja nawiązuje do rzeźby klasycznej z jej zamiłowaniem do prezentowania ludzkiego ciała. Artysta skupia uwagę na ludzkich torsach, twarzach, podkreślając ich niekompletność, uszkodzenia, zranienia.