Orzeł bez korony, haft, aplikacja, fragment wycięty ze sztandaru XIX-wiecznego, naklejony na karton; w oprawie - w ramie za szybą (liczne uszkodzenia ramy).

Karabela kostiumowa; głownia stalowa, dwustronnie szlifowana w trzy przygrzbietowe bruzdeczki i szerokie zbrocze; blisko nasady ryty pod koroną kartusz z herbami Korony, Litwy i Rusi. Jelec srebrny, krzyżowy z nałożonym wizerunkiem Matki Boskiej, a także herbem Pobóg, ramiona zakończone gałkami. Rękojeść w kształcie głowy ptasiej, drewniana, w okładzinie rogowej. Pochwa drewniana, obciągnięta szagrynem (skórą wyprawioną „na jaszczur”), z ozdobnymi aplikacjami - dwie ryfki z brajcarkami oraz okucia szyjki i trzewika.

Głownie szabel wytwarzanych przez warsztat Hofelmajera sprowadzane były na ogół z Syrii.

W nimbie krzyżowym, z prawą ręką wysuniętą w geście błogosławienia, z palcami układającymi się w litery greckie tworzące monogram „ICXC” (Iesus Christos) ; symbolizują one dwoistość natury Chrystusa - boskiej i ludzkiej - oraz Trójcę Świętą. W lewej dłoni - kula i berło; szaty kolorem (czerwonym i niebieskim) podkreślają majestat i harmonię tego, co ziemskie i niebiańskie.

W centrum - postać Matki Bożej z Dzieciątkiem trzymanym na lewej ręce; z prawej - drabina Jakubowa wsparta o ramię Maryi, symbolizująca wznoszenie się ludzkości za Jej wstawiennictwem - z ziemi do nieba. Postać Matki Boskiej wkomponowana w ośmioramienną gwiazdę złożoną z 2 prostokątów; w narożach - symbole 4 Ewangelistów z objawienia św. Jana Teologa: człowiek (anioł) - świętego Mateusza, orzeł - św. Jana, lew - św. Marka, wół - św. Łukasza. Całość odnosi się do starotestamentowej wizji Mojżesza, który widział na Synaju krzew w ogniu, ale niespalający się - symbol dziewiczego macierzyństwa Maryi.

W kościele prawosławnym ikony takie - jak wierzono - chroniły przed pożarem.

Ikona składająca się z czterech połączonych zawiaskami kwadratowych tabliczek; każda z nich podzielona na 4 pola i zwieńczona łukiem (typu ośli grzbiet). Na pierwszych trzech - wyobrażenie 12 głównych świąt prawosławnego Roku Liturgicznego; na ostatniej - adoracja czterech ikon Matki Boskiej: Tychwińska ze św. Aleksandrem Świrskim, Cyrylem Biełozierskim i czterema biskupami; Włodzimierska - z św. Maksymem i Bazylim - Szaleńcami Bożymi i czterema świętymi metropolitami: Piotrem, Jonaszem, Aleksiejem i Filipem; Smoleńska - ze św. Anonim i Tedozym z Ławry Peczerskiej w Kijowie oraz czterema innymi mnichami świętymi; Bogarodzica Znaku z Nowogrodu - ze św. Antonim Rzymianinem, Leoncjuszem Rostowskim i innymi świętymi. W podłuczach na zwieńczeniach - sceny: Ukrzyżowanie, Św. Trójca Nowotestamentowa, Podwyższenie Krzyża Pańskiego i Zesłanie Ducha Świętego. Na wierzchniej kwaterze tetraptyku - trójramienny krzyż bez figury Chrystusa, obok włócznia i hyzop. U podstawy - czaszka Adama symbolizująca jego grób. W tle zarysy budowli Jerozolimy.

Pośrodku w mandorli Matka Boska z Dzieciątkiem błogosławiącym, stojąca w obłokach; na Ich głowach korony ujęte nimbem. Nad nimi w obłokach Bóg Ojciec; monogramy Matki Boga i Zbawiciela. Po bokach wyobrażenie Archaniołów i osób modlących się o pomoc. Na licznych szarfach - teksty próśb cyrylicą.

Ciemna bordiura ujęta czerwonym pasem; w dwóch klejmach - Anioł Stróż i postać świętego patrona - brodatego mnicha.

Rycerz w zbroi i płaszczu, na białym rumaku, godzi włócznią w pełzającego u jego stóp smoka. Nad jego głową w narożu z lewej - medalion z Chrystusem. Scenę obserwuje ocalona księżniczka Elisabe, córka króla Seleny w Libii. Święty Jerzy Zwycięzca („Pobiedonosiec”) - zginął jako męczennik w 303 r. za cesarza Dioklecjana. W tradycji Kościoła Wschodniego jest najbardziej popularnym spośród świętych rycerzy (inni to Dymitr, Prokop i Teodor).

Bordiura brązowa ujęta czerwonym pasem.

W centrum obrazu postać Archanioła podtrzymującego chustę z wizerunkiem Chrystusa (Veraikon „niestworzony ludzką ręką”). Wyżej w obłokach Bóg Ojciec z kulą - globem zwieńczonym krzyżem. Ponadto postacie świętych: Flor, Laur, Błażej i Modest i święta patronka.

Flor i Laur czczeni byli jako patroni zwierząt gospodarskich, zwłaszcza koni (18 sierpnia na Rusi poświęcony był im jako „końskie święto”). Zwracały się też do nich o pomoc osoby trapione alkoholizmem.

Bordiura ugrowa, ujęta białą linią i brązowym pasem.

Obudowa z dekoracją neorokokową, na 4 wysokich nóżkach: motywy małżowinowe, rocaille, akant, girlandy kwiatowe. Tarcza na białej emalii, z podziałem godzinowym arabskim - cyfry podkreślone kwiatowymi girlandkami. Poniżej tarczy malowidło sielankowe z romantyczną parą w pejzażu - kawaler i pastereczka. Ażurowe wskazówki. W załączeniu kluczyk.

Stan zachowania: brak tylnego dekielka zamykającego dostęp do mechanizmu.

Podstawa prostokątna z żyłkowanego, czarnego marmuru, wsparta na 4 kulistych nóżkach z brązu. Wyżej - wspinająca się na skałę pantera; w skale ukryty mechanizm zegara, z systemem paryskim bicia godzin i półgodzin. Tarcza emaliowana, z cyframi arabskimi, w mosiężnym, moletowanym obramowaniu. Na podstawie od frontu mosiężna tabliczka z napisem: „PANTHERE” i nazwiskiem autora rzeźby. Wazy - na kwadratowych, marmurowych podstawach z brązowymi nóżkami, kuliste, z pokrywami zwieńczonymi gałkowym uchwytem, pokryte reliefową dekoracją z motywem girland.

Zegar po przeglądzie zegarmistrzowskim. W załączeniu kluczyk, dzwonek i wahadło.

Brak fragmentu podstawy jednej z amfor.

W formie skrzynki zamykanej na kluczyk (brak); wieko po odchyleniu tworzy ukośny pulpit pisarski, wyścielony skórą, obwiedziony introligatorskim, złoconym obramieniem; w dolnej części przegródki na kałamarze i pióra + 2 szklane kałamarze; pod górną częścią pulpitu - schowek na papiery i dokumenty. Na wieku pośrodku - mosiężna, prostokątna tabliczka z inicjałami właściciela: „LPR”. Od frontu wokół kluczyny - mosiężny szyldzik.

Skrzynka drewniana, z napisem na wieku "Liqueurs", po bokach mosiężne uchwyty, zamykana na kluczyk (którego brak). We wnętrzu przegródki, w nich 4 karafinki na planie kwadratu (2 z korkami) oraz 12 kieliszków na kolistych stopkach; obrzeża kieliszków ze złoceniami.

Lampy w typie art déco, na metalowym stelażu z geometrycznie uformowanych listew; klosze grzybkowe - półkuliste, ze szkła mlecznego.

Muszla z płaskorzeźbionym, w owalu, przedstawieniem profilowym dwóch głów kobiecych i orła rzymskiego z rozpostartymi skrzydłami.

Tkanina dekoracyjna, jednostronna; pole główne podzielone siatką diagonalną na regularne pólka z kwiatowymi krzaczkami. Bordiura szeroka, z drobnymi pasami niewielkich motywów kwiatowych.

Kilim o wzorze geometrycznym, z kwadratami w rzędach, w odcieniach brązu i beżu; w kwadratach wzór zgeometryzowanych gałązek. Zakończony frędzlami na krótszych bokach.

Kapa zszyta przez środek; tło ceglaste, wzory geometryczne tkane melanżowo, w kolorach: beż, niebieski, złamana biel, ciemna zieleń morska.

Wąska taśma wykończeniowa, z wzorami stylizowanymi, kwiatowymi; motyw główny - w formie białej łezki. Koloryt czerwono-różowy.

Piaskowo-żółtawe pole główne z wiązanką kwiatów w dolnej partii tkaniny; wysnuwająca się z bukietu wić z listkami i pąkami kwiatów - oplata brzeg pola tworząc klimat ogrodowej altany. Bordiura kolorze różu indyjskiego.

Kobierzec z podwójną niszą i dużym medalionem pośrodku, z zygzakowatym obrzeżem. Kolory: czerwień, ugier, błękit, różne odcienie żółci, szarości, brązu. Bordiura główna z wicią kwiatową i ptaszkami.

Stan zachowania: przetarcia dywanu oraz zabrudzenia na całej powierzchni.

Pole główne z tłem ciemnobordowym - mihrab, z wazonem pełnym gałązek, na których siedzą ptaszki; po bokach - dwa święte drzewka życia. Bordiura z rozetami i wijącą się wstęgą, tworzącą trójkątne pola.

Ślady przetarć w dolnej części tkaniny.

Pośrodku 4 medaliony - rozety czerwone na tle zielonych rombów. Bordiura z motywami kwiatowymi.

Pośrodku medalion, tło czerwone z motywem kwiatów i ptaszków. Bordiura główna - z wicią kwiatową i ptaszkami.

Nisza - mihrab - tło beżowe, z wazonem, z którego wyrastają gałązki z kwiatami i ptaszkami. Wokoło - na różowo-bordowym tle - wić kwiatowa, z kwiatami zebranymi w kiście; kolory - niebieski, beż, brązy. Bordiura z wicią kwiatową, kolory- róż indyjski, odcienie brązów i szarości.

Słupek na ośmiokątnej podstawie; blat górny prostokątny. Trzon kolumnowy, kanelowany.

Lampa wsparta na okrągłej, wypukłej podstawie i 4 łapach zwierzęcych; trzon kanelowany z trzema kulistymi przewiązkami. W górnej części potrójne ramiona wygięte esowato, zakończone żarówkami w świecowych oprawkach.

Korpus w formie ampli zdobionej od spodu nakładkami w kształcie palmowych liści; wokół krawędzi kołnierz z ażurowej plecionki i sylwetki gryfów. Do obrzeży mocowane sześć ramion z oprawkami świecowymi. Całość zawieszona na potrójnym, ozdobnym łańcuchu zwieńczonym baldaszkiem w kształcie korony z ażurowych, wydłużonych liści palmowych.

Ozdobione płaskorzeźbionymi i pozłacanymi ornamentami w stylu klasycystycznym. Konsola prosta z tyłu i z przodu, zaokrągloną na bokach, z marmurową płytą wysunięta w ramę oskrzyneinia, wsparta na czterech wysmukłych, toczonych, kanelowanych nogach, spiętych wiązaniem zbliżonym do litery X o łukowatych łączynach. Rama lustra prosta na bokach i u dołu, zwieńczona faliście podzielona na cztery pola, z których trzy pionowe, zwieńczone faliście, dwa wąskie na bokach i środkowe szerokie oraz czwarte owalne nad nimi wpisane w zwieńczenie. Rama ozdobiona spiralną wstęga na krawędziach girlandami nad pionowymi polami i kwiatami wieńczącymi owalne pole. Tafle fazowane na obrzeżu.

Rama prosta na bokach, u dołu i u góry zwieńczona faliście, z dwoma niewielkimi półeczkami na bokach, ozdobiona rzeźbionymi i złoconymi ornamentami z dekoracyjnymi ażurami u dołu i u góry ramy oraz wicią, kwiatami, liśćmi i ceownicami, z taflą lustra fazowaną na obrzeżu.

Owalny z marmurową płytą umieszczona w ramie oskrzyneinia, u dołu faliście wyciętego, wsparty na czterech kabriolowych nogach, spiętych u dołu falistym wiązaniem w kształcie litery X z parą putt, ozdobiony rzeźbionymi różami, liśćmi, wolutami, pozłacany. Płyta biała, ozdobiona rytowaną dekoracją na obrzeżu z podwójnego rowka oraz kwiatonów w narożach i pośrodku boków oraz okrągłej rozety pośrodku.

Złożony z sofy, pary foteli i trzech krzeseł, o falistych elementach szkieletu ozdobionych płaskorzeźbionymi ornamentami, profilowaniem na obrzeżach oraz liśćmi, muszlami i esownicami w zwieńczeniach i pośrodku frontowych oskrzyń, pozłacanych, tapicerowanych na siedzeniach i oparciach oraz w przypadku kanapy i foteli także na podłokietnikach. Nogi foteli i krzeseł zakończone rolkami.

W formie prostokątnego stolika z marmurową płytą, z trzema szufladkami w oskrzynieniu, u dołu faliście wyciętego, wspartego na czterech kabriolowych nogach, z niewielką nastawką na blateci z parą szufladek i parą lusterek nad nimi, ujmującymi uchylne lustro z fantazyjnym zwieńczeniem, ozdobiona płaskorzeźbionymi ornamentami na narożach nóg, oskrzynienia i nastawki oraz w zwieńczeniu z owalnym kartuszem.

Z wysokim oparciem faliście zwieńczonym, z pełnymi bokami, luźną poducha na głębokim siedzeniu, wsparta na czterech esowatych nogach, ozdobiona rokokowymi okuciami.

Na 4 wygiętych nóżkach; smukły, czterościenny, w górnej partii silnie wybrzuszony. Blat z szarego marmuru, na profilowanym oskrzynieniu o łukowatych bokach. Cała powierzchnia słupka dekorowana aplikacjami z brązu złoconego o motywach rocaille’u i akantu; naroża osłonięte listwami zwieńczonymi stylizowanymi głowami baranimi.

Prostokątna z szerokim oskrzynieniem, w którym pojemnik metalowy do kwiatów, zamykany luźną pokrywą tworzącą blat, wsparta na czterech toczonych nóżkach spiętych łączną w kształcie litery X, o konstrukcji bejcowanej na czarno, fornirowanej i intarsjowanej na oskrzynieniu na pokrywie w jasne wzory floralne liście i wić kwiatową, bogato ozdobiona okuciami mosiężnymi w stylu klasycyzującym.

O prostych bokach, ściętych frontowych narożach, z nastawą zwieńczoną rozerwanym naczółkiem z bardzo wydatnym i wysokim kroksztynkiem, zamykaną pojedynczym, prostym skrzydłem drzwi z lustrem, z częścią sekreterową zamykaną ukośnie ułożoną klapą, wsparta na komodowej podstawie z dwoma szufladami o falistych licach, umieszczonej na sześciu nóżkach, z przodu na czterech niewielkich tralkach, w tyłu na parze graniastych. Całość fornirowana, powierzchnie ozdobione obramieniami i wstęgą tworzącą geometryczne pola o wciętych narożach, wypełnione na froncie wzorzystą okleiną. Skrzydło drzwi nastawy ramowe, faliście zamknięte, z płyciną w formie lustra naśladującą jego kształt. Lico podstawy imitujące podział na trzy szuflady. Wnętrze nastawy wyklejone tkaniną, z jedną półką. We wnętrzu sekreterowym pośrodku szafka jednoskrzydłowa ujęta na bokach parami szufladek.

O prostych bokach, ściętych frontowych narożach, zamykana jednoskrzydłowo, z szuflada u dołu, zwieńczona wyłamanym do góry gzymsem, wsparta na trzech spiralnych nogach, spiętych u dołu trójkątnym, deskowym wiązaniem i zakończonych spłaszczonymi kulami, fornirowana, intarsjowana. Front ujęty na bokach pilastrami z intarsjowanych wstęg zwieńczonych stylizowanymi kapitelami korynckimi i wspartymi na falistych bazach, poza tym w polu zwieńczenia niewielka gwiazda i palmety w górnych narożach, na płycinie drzwi duża gwiazda, a romby na bokach szuflady. Skrzydło i lico szuflady ramowe z pojedynczymi płycinami, na których dekoracyjne pola o gwieździstym zarysie, ujęte profilowaną listwą; pole na licu szuflady w formie poduszki, a na skrzydle drzwi zagłębione. We wnętrzu dwie półki. Zamki stalowe, przykładano-wpuszczane, jednoryglowe.

Z rozkładanym blatem o falistym zarysie, ściętym na narożach, wspartym na czterobocznej podporze w kształcie wazy ozdobionej kwadratowymi płaskorzeźbionymi aplikami z rozetami, umieszczonej na podstawie rozwidlonej w czwórnóg. Blat po rozłożeniu w formie zbliżonej do kwadratu, wyklejony zielonym suknem. Obrzeże blatu i oskrzynienia ujęte jasną żyłką.

O prostych bokach i froncie, zamykana jednoskrzydłowo, z szufladą u dołu, wsparta na czterech spiralnie skręconych nóżkach, spiętych u dołu łączyną w kształcie dwóch połączonych i odwróconych liter Y, osadzonych na spłaszczonych kulach, fornirowana, bogato dekorowana intarsjowanymi bordiurami i wstęgami tworzącymi na wszystkich powierzchniach geometryczne pola, w których inkrustowane i intarsjowane romby oraz na skrzydle drzwi nisza z wpisanym kartuszem z alegorycznym przedstawieniem. We wnętrzu dwie półki, wnętrze wyściełane tkaniną. Zamki wpuszczane, jednoryglowe.

O formie zbliżonej do pylonu, prostych bokach i froncie lekko rozszerzanych ku dołowi, trzyszufladowa, wsparta na graniastych nóżkach, fornirowana wzorzystą okleiną brzozową. Blat dwustopniowy o zaokrąglonych frontowych narożach. Lica szuflad wysunięte nieco przed zarys korpusu, a środkowa cofnięta w stosunku do górnej i dolnej, z arkadową blendą pośrodku. Wysuniecie górnej szuflady przechodzi na boki, które także w tym miejscu poszerzone. Szyldy kluczyn w formie tarcz, czernione, łuk arkady ujęty czernionym ćwierćwałkiem. Zamek środkowej szuflady blokujący górną, a dolnej, środkową.

W formie prostokątnej szafki o zaokrąglonych górnych krawędziach, zamykanej na jednym z dłuższych boków jednoskrzydłowymi drzwiczkami, a na krótszym boku z rozkładanym pulpitem i klapą u góry, wsparty na czterech nóżkach będących przedłużeniem boków, zakończonych kółkami, z uchwytem na górnej krótkiej krawędzi do prowadzenia. Całość na zewnątrz fornirowana okleiną na dłuższych bokach i płycie górnej ułożoną w podwójnym układzie promieniowo-rombowym. Wnętrza wyłożone taflami lustrzanymi i szklanymi, w części barku dostępnej od strony krótszego boku za odkładaną ścianką, dwie wąskie półeczki z otworami do zawieszenia kieliszków.