Holenderski malarz, rysownik i grafik, uważany jest za jednego z najwybitniejszych artystów w dziejach sztuki. Do perfekcji opanował technikę światłocienia, wykorzystując ją dla pogłębienia dramatyzmu i nastrojowości swych kompozycji. Pozostawił po sobie ok. 300 obrazów olejnych, 300 grafik i ok. 2 tysięcy rysunków.

Rembrandt był synem młynarza z Lejdy. Na tamtejszym uniwersytecie rozpoczął studia, które szybko porzucił dla praktyki artystycznej. W 1621 r. w rodzinnym mieście został uczniem Jacoba Isaaca van Swanenburga, u którego przez trzy lata uczył się podstaw i techniki malarstwa. Od 1624 r. doskonalił swój kunszt malarski w Amsterdamie u Pietera Lastmana (1583-1633), uznanego twórcy obrazów historycznych, od którego zapożyczył styl narracyjny, sposób ukazywania psychologicznej głębi postaci oraz technikę światłocienia. Do Lejady powrócił na kilka lat, by w 1631 r. ostatecznie przenieść się do Amsterdamu i pracować tam już do końca życia.