Marianna Wiśnios urodziła się w Ratajach, zmarła w 1996 roku Wąchocku. W jej biografiach pojawiają się różne daty urodzenia (1909, 1910, 1914). Jest jedną z najbardziej cenionych polskich prymitywistek, zwaną niekiedy "Świętokrzyskim Nikiforem" lub "Nikiforem z Wąchocka".
Ze względu na trudną sytuację finansową rodziny już od dziecka musiała ciężko pracować na roli, nie było jej dane też zdobycie edukacji, ukończyła jedynie dwie klasy szkoły podstawowej.
Pasja do malarstwa i sztuki zaczęła uwidaczniać się u Marianny Wiśnios już w latach dziecięcych, wówczas to artystka rysowała patykiem na piasku lub zwęglonymi kawałkami drewna na różnych podłożach, nierzadko na podłodze. Przez wiele lat pozostawała niezrozumiana przez otoczenie i najbliższych, w 1936 roku wyszła za mąż za fryzjera Stanisława Wiśniosa i zmuszona była poświęcić się pracy w gospodarstwie i wychowywaniu dzieci, nie miała więc czasu na rozwijanie swojego talentu. W tamtym czasie malowała od czasu do czasu, a swoimi pracami zdobiła wnętrze domu.
Rozwój twórczości artystycznej Marianny Wiśnios nastąpił po śmierci jej męża w 1966 roku. Artystka malowała coraz częściej, wykorzystywała podłoża papierowe i płótna. Za sprawą Anieli Grotowskiej, nauczycielki jednego z jej synów, wzięła w 1972 roku udział w Wielkim Konkursie na współczesną sztukę ludową Ziemi Kieleckiej, gdzie otrzymała pierwszą nagrodę, w związku z tym jej prace zostały pokazane na pokonkursowej ekspozycji w Szydłowcu. Dzięki temu wydarzeniu Marianna Wiśnios została zauważona przez kolekcjonerów i muzealników, a jej prace zaczęły spotykać się z coraz większym zainteresowaniem.

Marianna Wiśnios była artystką bardzo płodną. W swojej sztuce poruszała bardzo zróżnicowaną tematykę, zdecydowaną dominantę stanowią jednak tematy religijne i sceny biblijne. Szczególnie warte uwagi są poruszające, pełne ekspresji prace o tematyce pasyjnej. Kompozycje Marianny Wiśnios świadczą o dużej wiedzy artystki w zakresie hagiografii i ikonografii świętych.
W pracach Marianny Wiśnios pojawiają się również motywy z codziennego życia wsi oraz z miejscowych legend, a nawet sceny partyzanckie.

Marianna Wiśnios brała udział w wielu konkursach sztuki ludowej, otrzymała też niejedno znaczące wyróżnienie. Została laureatką m.in. Nagrody im. Brata Alberta za osiągnięcia w dziedzinie sztuki sakralnej (1983), Nagrody im. Jana Pocka (1983), Odznaczenia Zasłużony Działacz Kultury (1988), Dyplomu Honorowego Ministra Kultury i Sztuki (1988) czy prestiżowej Nagrody im. Oskara Kolberga "Za zasługi dla kultury ludowej" (1991).

Prace Marianny Wiśnios były pokazywane na wielu wystawach w kraju i za granicą, m.in. w Genewie, Brukseli i Raperswilu. Pierwsza indywidualna wystawa obrazów malarki miała miejsce w 1976 roku w Muzeum Narodowym w Kielcach.

Obrazy Marianny Wiśnios znajdują się w licznych kolekcjach prywatnych oraz w zbiorach muzealnych, m.in. Muzeum Narodowego w Kielcach, Muzeum Etnograficznego w Krakowie, Muzeum Wsi Kieleckiej, Muzeum Wsi Radomskiej czy klasztoru na Jasnej Górze w Częstochowie.

Kilka lat po śmierci artystki, w 2000 roku w rodzinnych Ratajach został postawiony głaz z tablicą poświęconą Mariannie Wiśnios. W 25. rocznicę śmierci Marianny Wiśnios gmina Wąchock upamiętniła natomiast postać malarki nadając jej imię Wiejskiemu Domowi Kultury w Ratajach.