Marian Makarski odbył studia na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej, tamże obronił doktorat, którego promotorem był prof. Wiktor Zin. Jest członkiem SARP, pracownikiem naukowo-dydaktyczny Politechniki Lubelskiej, publicystą oraz członkiem Klubu Publicystyki i upowszechniania Plastyki SDP. W latach 1955-60 należał do Koła Młodych Związku Literatów Polskich. Od roku 1960 przynależy do ZPAP. Bierze udział w wystawach okręgowych, ogólnopolskich i międzynarodowych, m.in. w Lublinie, Warszawie, Sopocie, Zielonej Górze, Rzeszowie, Kielcach, Białymstoku, Debreczynie, Wiedniu. Miał wiele wystaw indywidualnych, a cyklem wystaw 'Obraz i Słowo' połączył malarstwo z twórczością literacką. Otrzymał nagrody i wyróżnienia w konkursach SARP na Teatr w Lublinie, Teatr w Bydgoszczy, Muzeum Sztuki Współczesnej w Skopje. Nagrody i wyróżnienia w konkursach ZPAP, m.in. dwukrotnie otrzymał nagrodę na poplenerowych wystawach w Debreczynie. Na Targach Sztuki INTERART ‘86 i ‘87 jego malarstwo było publikowane jako ciekawe zjawisko w sztuce polskiej. Związany z Politechniką Lubelską, prowadził badania nad przeszłością Kazimierza Dolnego. Opublikował pracę pt. "Kazimierz Dolny w badaniach urbanistyczno-architektonicznych". W 1990 roku otrzymał Nagrodę Wojewody Lubelskiego za osiągnięcia w architekturze. Autor projektu kościoła OO. Kapucynów przy Al. Kraśnickiej w Lublinie. Obiekt ten uznano za jeden z najlepszych przykładów współczesnej architektury sakralnej. Jego prace znajdują się w kolekcjach muzealnych i prywatnych w Polsce i na świecie, m.in. w zbiorach muzealnych w Lublinie, Zamościu, Kazimierzu Dolnym, Debreczynie, Sofii. Autor powieści: Dom mojego ojca, za którą otrzymał Nagrodę Literacką im. Bolesława Prusa Stowarzyszenia Pisarzy Polskich w 2002 roku.