Data urodzin Anzelma Kiefera - 1945 - zbiegła się z zakończeniem II wojny światowej, co znacząco wpłynęło na jego twórczość. W 1951 roku jego rodzina przeniosła się do Ottersdorfu, a on zaczął uczęszczać do publicznej szkoły w Rastatt, którą ukończył w 1965 roku. Początkowo studiował prawo i romanistykę na uniwersytecie we Freiburgu, jednak po 3 semestrach porzucił studia na rzecz Akademii Sztuk Pięknych we Freiburgu, Karlsruhe i Düsseldorfie, które ukończył w 1969 roku. W 1970 roku przeprowadził się do Düsseldorfu, a w 1971 - do Hornbach w południowo-zachodniej części Niemiec, gdzie pozostał do 1992 roku. Wtedy też na stałe zamieszkał we Francji. Od 2008 roku mieszka i pracuje w Paryżu oraz w Alcácer do Sal w Portugalii. Jego twórczość oscyluje w obrębie malarstwa, rzeźby i fotografii. Najczęściej wiązany jest z nurtem Nowego Symbolizmu lub neoekspresjonizmu. Kompozycje Kiefera często składają się z takich materiałów jak słoma, popiół, glina, ołów i szelak. Ogromną rolę w kształtowaniu tematyki jego realizacji artystycznych miały wiersze Paula Celana, a także jego wizja historii nazistowskich Niemiec i trauma Holocaustu, którą Kiefer przepracowywał w większości swoich realizacji. Artysta nie zgadza się na tabuizację niektórych wątków XX-wiecznej historii. Jego prace charakteryzują się przede wszystkim niezachwianą chęcią konfrontacji z mroczną przeszłością własnego narodu. Miał wiele wystaw indywidualnych w najważniejszych europejskich i amerykańskich instytucjach sztuki współczesnej (m.in. w Neue Nationalgalerie w Berlinie, Metropolitan Museum of Art w Nowym Jorku, San Francisco Museum of Modern Art i Muzeum Guggenheima w Bilbao), a jego prace znajdują się w wielu kolekcjach instytucjonalnych na całym świecie.