Z okazji przypadającej w tym roku 450. rocznicy śmierci Bruegela oraz 350. rocznicy śmierci Rembrandta MNW wpisuje się w międzynarodowe obchody uczczenia obu artystów, organizując dwa odrębne pokazy ich grafik. Zaprezentowane zostaną dzieła od najwcześniejszych po dojrzałe, najwybitniejsze – wszystkie pochodzące z czasów życia artystów (a nie, jak to się czasem zdarza w przypadku grafiki, odbitki wykonane z zachowanych płyt znacznie później, sto i więcej lat po śmierci twórcy).
Pokaz dzieł graficznych Rembrandta – ponad 40 akwafort – ukazuje szeroki zakres tematów od scen biblijnych przez rodzajowe po studia aktów. Obejmuje również wątki, których artysta nie podejmował w pracach malarskich, poszukiwania rozwiązań kompozycyjnych i technicznych nurtujących jego wyobraźnię. Rembrandt nie miał sobie równych w dziedzinie przedstawiania ludzkich emocji, wyrażania niuansów psychologicznych. Jego twórczość graficzną cechuje ciągłe poszukiwanie nowych sposobów warsztatowych dla oddania światłocieniowych walorów kompozycji, w gamie od bieli, poprzez najsubtelniejsze odcienie szarości, po głęboką czerń. Światłocień staje się u niego środkiem budowania nie tylko nastroju, lecz także symboliki, zwłaszcza w scenach religijnych. Dzieła te przez wieki fascynowały pokolenia artystów, publiczności, kolekcjonerów i badaczy. Publiczność będzie mogła podziwiać takie prace jak m.in. Autoportret w berecie i szalu, Żebrak wsparty na kiju zwrócony w lewo, Szarlatan, Kobieta smażąca placki, Jeździec w turbanie na koniu, Małe polowanie na lwy (z dwoma lwami), Święty Hieronim piszący przy pniu wierzby, Józef i żona Putyfara oraz Trzy krzyże.
Kurator
Pokaz dzieł graficznych Rembrandta – ponad 40 akwafort – ukazuje szeroki zakres tematów od scen biblijnych przez rodzajowe po studia aktów. Obejmuje również wątki, których artysta nie podejmował w pracach malarskich, poszukiwania rozwiązań kompozycyjnych i technicznych nurtujących jego wyobraźnię. Rembrandt nie miał sobie równych w dziedzinie przedstawiania ludzkich emocji, wyrażania niuansów psychologicznych. Jego twórczość graficzną cechuje ciągłe poszukiwanie nowych sposobów warsztatowych dla oddania światłocieniowych walorów kompozycji, w gamie od bieli, poprzez najsubtelniejsze odcienie szarości, po głęboką czerń. Światłocień staje się u niego środkiem budowania nie tylko nastroju, lecz także symboliki, zwłaszcza w scenach religijnych. Dzieła te przez wieki fascynowały pokolenia artystów, publiczności, kolekcjonerów i badaczy. Publiczność będzie mogła podziwiać takie prace jak m.in. Autoportret w berecie i szalu, Żebrak wsparty na kiju zwrócony w lewo, Szarlatan, Kobieta smażąca placki, Jeździec w turbanie na koniu, Małe polowanie na lwy (z dwoma lwami), Święty Hieronim piszący przy pniu wierzby, Józef i żona Putyfara oraz Trzy krzyże.
Kuratorka: Joanna A. Tomicka