Martyna Ścibior
Jej obrazy to rodzaj powrotu do źródeł, zapomnianych wiejskich obyczajów, gdzie fizyczne doświadczenie pracy może być jednocześnie przeżyciem estetycznym.
Artystka stosuje różnego rodzaju zestawy kresek, znaków, w różnych układach kolorystycznych i o różnej dynamice. Łączy je ze sobą, tak jak łączą się ludzie, kolory, emocje we wspólny korowód. Te pracochłonne obrazy oddają mozół pracy wiejskich kobiet nawykłych do codziennej krzątaniny. Świat wiejski, gdzie mieszka i pracuje artystka, przenika do jej sztuki wraz ze zwykłym dzianiem się, niemal rytualnym charakterem codziennych czynności. Obrazy artystki są sugestywną reprezentacją jej naturalnego otoczenia.
Kinga Popiela
Kinga Popiela unika konwencji i ograniczeń realistycznego przedstawienia, tradycyjnych praktyk i materiałów malarskich. Kładzie nacisk na sam akt tworzenia i na formę artystyczną. Opracowała unikalny styl, w którym jej ciało jest w ciągłym akcie tworzenia. Próbuje zrozumieć przepływ energii, lub opracowaną przez Luigiego Parcysona koncepcję formatywności, gdzie akt twórczy ma ścisły związek z postawą twórczą. Jej prace są jak rejestracja i dokumentacja cielesnego kontaktu z tworzonym obrazem, zapisem ciała, opowieścią o sobie samej. W ten sposób naturalne siły życia, niepokoje i lęki znajdują wspólne ekspresyjne ujście. Kinga Popiela na swój własny sposób kontynuuje sztukę gestu.
Michał Frydrych
Rozformowane kształty, zapełniające prace Frydrycha idą w stronę “mięsnego materializmu”, pojęcia, które Gilles Deleuze stosował do opisów obrazów Francisa Bacona. W tej cielistej psychodelii zawierają się wszystkie pojęcia, którymi artysta definiuje somatyczną materialność na obrazach - nagość, odrzucenie tradycji, nieprzefiltrowana przez kulturę erotyczność, nacechowana pewnym rodzajem napięcia, w której nie ma ona żadnych ograniczeń. Formy te artysta nazywa zbiorczym hasłem “ludzina”, która dla niego oznaczają formę rozproszonego, zbiorowego ciała, ludzkiej masy, z jednej strony napełnionej różnymi pragnieniami związanymi z posiadaniem ciała z drugiej znajdującej się w rygorze społecznym, włączanej w pewne ramy zachowań. Rezonują z tym koncepcje energii orgonalnej rozwinięte przez dysydenta psychoanalizy, Wilhelma Reicha. Elementy na obrazach zaczerpnięte są z zainteresowań artysty: eksploracji przestrzeni przyjemności zmysłowych, okultyzmu i technik medytacyjnych. Płótna dopełniają tytuły traktowane jako niewidzialny kolor budujące obrazy, w podobny sposób jak w praktyce malarskiej Jurrego Zielińskiego obrazy były resematyzowane przez tytuł.
Wystawa w ramach Warsaw Gallery Weekend 2023 >>
Zdjęcie powyżej: Martyna Ścibior, Sprawdzam teraz czy w ogóle się to wydarzy, 2022, technika własna na płótnie, 150x150cm
Kinga Popiela, Fortuna 1, 2020, akryl na płótnie, 120x150cm
Michał Frydrych, Przyjemności przemoce przyszłości, 2020, olej na płótnie, 130x150cm