Największy festiwal sztuki współczesnej w Polsce startuje już 28 września. Warsaw Gallery Weekend to 44 wystawy prezentowane w 37 galeriach, ale też obszerny program wydarzeń towarzyszących. W trakcie festiwalu, jak i po nim, odbędzie się szereg działań performatywnych, spotkań, koncertów, pokazów i oprowadzań. Będą to okazje do uzupełnienia kontekstów towarzyszących poszczególnym wystawom lub poznania szerzej działalności zaangażowanych osób artystycznych i świata sztuki. Program wydarzeń dodatkowych dzięki wsparciu miasta Warszawa potrwa aż do końca października.
Program Warsaw Gallery Weekend 2023 >>
Wydarzenia towarzyszące >>
Kluczowym momentem festiwalowego weekendu będzie ogłoszenie zwycięskich osób Nagrody Fundacji Sztuki Polskiej ING. Wyniki poznamy w sobotę, 30 września. Nagroda przyznawana jest od 2017 roku i ma na celu wspieranie polskiej sceny sztuki współczesnej powstałej po 1990 roku. W zeszłym roku jej laureatami byli Karol Radziszewski i Karolina Grzywnowicz, a praca „Harnasie” Radziszewskiego trafiła do kolekcji Fundacji. Galę poprzedzi oprowadzanie po kolekcji Fundacji, na które zapisać można się pod adresem fundacja@ingart.pl, oraz spotkanie promujące wydawnictwo „Zbieram nową sztukę. Rozmowy z kolekcjoner(k)ami”.
Wydarzenia performatywne prezentowane będą wspólnie z Fundacją Artystyczna Podróż Hestii. W Łęctwie Przemysław Piniak i Jakub Kostewicz zaprezentują performans „Nie odbieraj, bo zobaczą”. Dwukrotnie na deskach Pól Magnetycznych pojawi się członkini Queerowej Akademii Ruchu Alicja Nauman ze swoją „Wyspą”, motywem obecnym już w jej twórczości. Rob Wasiewicz i Joanna Hawrot zaprezentują z kolei w galerii LETO „Piosenki Emilki”. W Turnusie Tomek Paszkowicz będzie szukał odpowiedzi na pytanie „Czy sztuczna inteligencja też kocha?”.
W Stacji Muranów o nauczaniu maszynowym dyskutować będą osoby ze środowisk artystycznych i naukowych. Rozmowa między Grzegorzem Głowienko, Piotrem Rutkowski i Lindą Lach będzie rozwinięciem wystawy tej ostatniej w Galerii Jednostka. W Galerii Le Guern odbędzie się spotkanie z Natalią Załuską i Tomaszem Ciecierskim, którzy opowiedzą o indywidualnych metodach badania granic malarstwa. Tomasz Mróz będzie opowiadać w Galerii Monopol o aspektach prawnych związanych ze sztuką współczesną, m.in. o swobodzie wypowiedzi artystycznej i cenzurze. Przyczynkiem do dyskusji jest reakcja części mieszkańców Opola na rzeźbę Mroza wystawioną w Galerii Sztuki Współczesnej w Opolu w ramach cyklu wystaw „Co robić czekając?”. Spotkanie z Wojciechem Bąkowskim w galerii Stereo ma z kolei na celu przybliżenie literackich wątków jego twórczości i będzie miało charakter „wieczorku poetyckiego”. W Gunia Nowik Gallery odbędzie się spotkanie wokół wystawy Anny Orłowskiej „Zaświaty”, a także wydanej przez nią książki „Warm Mother Cold Mother”, w którym wezmą udział również kuratorka Katarzyna Roj i wydawca Stefan Lorenzutti.
W lokalu_30 odbędzie się XXIX Seminarium Feministyczne. Tematem jest „Nowa zbiorowość – o dzisiejszych perspektywach na sztukę kobiet lat 70.” Organizatorki – Anka Leśniak, Agnieszka Rayzacher, Karolina Majewska-Guede, Paulina Olszewska, Dorota Walentynowicz – i osoby uczestniczące chcą wspólnie przyjrzeć się nowemu horyzontowi badawczemu i dzisiejszym praktykom: artystycznym, badawczym i teoretycznym względem sztuki kobiet lat 70.
Spora część wydarzeń będzie związana z muzyką. Koncerty zagrają eksperymentująca wokalnie Antonina Nowacka, której wystawa znajduje się w galerii wanda oraz twórca muzyki elektronicznej Fischerle, którego występ organizowany jest w partnerstwie z festiwalem muzyki eksperymentalnej Avant Art. Perkusista Wojtek Kurek zaprezentuje solowy występ elektroakustyczny w HOS. Znany ze swojej działalności malarskiej Kamil Kukla wystąpi z programem muzyki ambientowej w Pianie.
To jednak nie wszystko! Magda Czech poprowadzi w Szarej warsztaty somatyczne pod hasłem „Praktyki odpoczynku i przyjemności”, które można nazwać połączeniem placu zabaw i laboratorium wiedzy na temat doświadczania świata. Kwiaciarnia Grafiki zorganizuje sitodruk na żywo według projektu Violi Głowackiej. Lokal_30 zaprasza na podwieczorek z udziałem artystek – Izabellą Gustowską i Jolantą Marcollą.
Promowane będą też nowe publikacje. W Galerii Ewy Opałki odbędzie się premiera 4. numeru kwartalnika Empiria z udziałem Marioli Przyjemskiej oraz autorek i autorów tekstów. W Gunia Nowik Gallery zaprezentowana zostanie z kolei książka „Agata Bogacka. Obrazy 2016-2022”. W TR odbędzie się premiera katalogu „Galeria TR” oraz oficjalne afterparty WGW. Galeria TR i scenografia spektaklu „Okno” doczekają się także oprowadzania kuratorskiego. Zobaczyć z oprowadzaniem Anny Barlik będzie można wystawę „Sacking objects” w Puro Hotel Warszawa Centrum.
Crash Club zaprasza galerie uczestniczące w festiwalu do wspólnej przestrzeni w Pawilonie Bliska. Dzieła wypożyczone z ich kolekcji nabiorą nowych kontekstów na styku sztuki i performansu. Miejscem wystawy będzie opuszczony sklep z lat 60., który stał pusty od ponad dekady i zostanie zaadaptowany na przestrzeń galeryjną. Wydarzenie ma charakter charytatywny, a przychody zostaną przekazane organizacjom wspierającym Ukrainę.
PROGRAM 13. EDYCJI WARSAW GALLERY WEEKEND
W tym roku pomiędzy 28 września a 1 października 37 galerii zaprezentuje aż 44 wystawy. Artyści i artystki jak co roku biorą na warsztat to, co obecnie na świecie ważne. Wśród eksplorowanych przez twórców i twórczynie tematów dominują wątki związane z ciałem i tożsamością, technologią i rozwojem sztucznej inteligencji, stanem naszej planety w obliczu kryzysu klimatycznego oraz pamięcią i stosunkiem do historycznych narracji. Nie zabraknie też odniesień do bieżącej sytuacji społeczno-politycznej oraz prowokujących komentarzy do współczesności.
Zobaczymy czołowe nazwiska polskiej sztuki, takie jak Zbigniew Libera, Mariola Przyjemska, Wojciech Bąkowski czy Małgorzata Mirga-Tas, jak i prace osób dopiero wchodzących na scenę artystyczną. Twórcy i twórczynie zaprezentują nowe prace, przygotowane specjalnie na WGW, jak również archiwalne dzieła zestawione w nowych, oryginalnych kontekstach. Zobaczymy przegląd najciekawszego współczesnego malarstwa, rysunku, fotografii, form video, instalacji, rzeźb i obiektów tworzonych przy pomocy zarówno tkanin jak i sztucznej inteligencji.
PRZEWODNIK PO WYSTAWACH
1. ASYMETRIA
Plansze archeologiczne | Zbigniew Libera, Mariola Przyjemska
28.09–1.10.2023
Złota Milonga (wejście od Ogrodu Krasińskich), Długa 44/50
Wszystko co widziane, wydaje się odczytane; archeologia przeczy tej oczywistości. Mariola i Zbyszek, artyści rozpoznawalni dla tzw. polskiej sztuki krytycznej, przez 20 lat byli małżeństwem. Ich kariera rozwijała się paralelnie do czasu historycznych polskich przeobrażeń. Czy jednak dzielili wspólną ideę praktyki twórczej? Archeologia sztuki, ustanowiona przez Jerzego Lewczyńskiego w drugiej połowie ubiegłego wieku, zajmuje się „odkrywaniem, badaniem i komentowaniem” sytuacji obecnych w tzw. przeszłości obrazu. Jednak wszystko jest już przeszłością w obrazie, rekonstrukcja nie istnieje, archeologia staje więc na drodze przeszłości, odkrywając puszkę Pandory pamięci, kurz zostaje wzniesiony i dostęp do teraźniejszości otwarty. Wystawa ta będzie czytaniem obrazów ukrytych w sztuce i pamięci artystów. Ale nie uprzedzajmy wydarzeń...!
2. BACALARTE
Szlak | Anna Klimczak
28.09–20.10.2023
ul. Litewska 11-13, lokal 202
Instalacja jest spacerem po galerii. Przypomina ścieżkę w rezerwacie przyrody lub miejscu o ścisłych zasadach poruszania się. Wewnętrzny korytarz został zbudowany przy użyciu czarnej, przezroczystej tkaniny rozciągniętej na modułowych ramach. Tworzy to strukturę tunelu zwężającego się w niektórych obszarach a poszerzającego w innych, oferując punkty obserwacyjne. Przechodząc przez instalację widzowie mogą obserwować się nawzajem. Projekt jest inspirowany serią prac Anny Klimczak pod nazwą Woliera. Oryginalny pomysł klatki dla ptaków został przekształcony w środek komunikacji izolujący ludzi od architektury galerii i zaburzający jej proporcje. W przestrzeni znajdują się monitory stanowiące punkty świetlne, które umożliwiają zwiedzanie.
kurator: Michał Suchora
3. BIURO WYSTAW
Wobec Innego | Dominik Jałowiński
28.09–17.11.2023
ul. Krakowskie Przedmieście 16/18 lok.4
Wobec Innego to pokaz malarstwa Dominika Jałowińskiego. Tytułowy "Inny" to byt postrzegany jako istniejący poza tradycyjnym rozumieniem świata. Korzystając ze złożonego skrzyżowania sztuki i technologii Jałowiński bada wciąż zmieniającą się naturę Innego, rzuca wyzwanie jego konwencjonalnemu rozumieniu i zachęca nas do refleksji nad transformacyjnym potencjałem świata napędzanego technologią. Zręcznie manipulując artystycznymi mediami artysta otwiera dialog na temat głębokich zmian zachodzących w postrzeganiu Innego w erze postcyfrowej i zaprasza do wnikliwego spojrzenia na relacje z Innym w kontekście naszej technologicznie poszerzonej egzystencji. Celem wystawy jest konfrontacja z własnym dyskomfortem i niepokojem w obliczu Innego, tak trudnego do zdefiniowania w złożoności współczesnego świata. Połączenie sztuki i technologii służy tu jako narzędzie do głębokiej refleksji i zrozumienia człowieka w kontekście Innego, jako skomplikowanego obrazu postludzkiej odmienności.
4. BWA WARSZAWA
Pochwała nudy | Josep Maynou, Zygmunt Rytka, Małgorzata Szymankiewicz
28.09–25.11.2023
ul. Marszałkowska 34/50
To, że nic nie robimy nie oznacza, że nic nie jest nie zrobione głosi dalekowschodnia mądrość. Prace pokazane na wystawie Pochwała nudy łączy stoickie, a wręcz nonszalanckie podejście do upływu czasu. Zygmunt Rytka w swojej twórczości łączył filozoficzno-artystyczne badanie natury i percepcji z pełną ironii refleksją na temat mediów i polityki. Wideo Czas do dyspozycji/Czas na podjęcie decyzji to analiza przepływu czasu. Josep Maynou podejmuje wielogodzinne, „heroiczne” próby gaszenia lampy przy pomocy kozłującej piłki albo zawieszenia koszuli na wieszaku stojącym kilka metrów od niego. Małgorzata Szymankiewicz od niemal dwudziestu lat tworzy abstrakcyjne, oparte na mistrzowskim użyciu gradientu kompozycje. Swoje malowanie nazywa czasochłonnym i niespiesznym. Jej prace, to nie komentarz do otaczającej rzeczywistości, a formy pozwalające odpocząć przebodźcowanym oczom, przed którymi spędzić można godziny, patrząc na nie jak na falujące morze czy tańczące na polanach języki ognia.
5. DAWID RADZISZEWSKI
Lalka | Tomasz Kowalski
28.09-28.10.2023
ul. Kolejowa 47a/U13
Tomasz Kowalski jest autorem obrazów, rysunków, kolaży i instalacji. Tworzy także prace video i komponuje muzykę. Przez krytyków zaliczany do nurtu artystów „zmęczonych rzeczywistością” – porzucających codzienne doświadczenie na rzecz onirycznej fantazji.
6. ESTA
I have outgrown my skin | Natalia Bażowska
28.09–09.10.2023
al. Jerozolimskie 51
Natalię Bażowską fascynuje moment tuż przed przyjęciem nowej formy, dokonaniem się zmiany. Eksploruje fazę rozwoju, w której dawne formuły naszego bycia tracą na aktualności. Kiedy to, metaforycznie, przerastamy własną skórę, nie mieścimy się w niej już i dzięki powstającym pęknięciom, możemy wykroczyć poza to, co dotychczasowe, poza naszą skorupę. Inspiracją dla wystawy był znaleziony w lesie pęknięty kasztan, który przygarnięty przez artystkę wykiełkował, a zasadzony w ziemi rośnie. Cykl opowiada o potrzebie autentyczności, w dobie ekshibicjonistycznej wizerunkowości. O odwadze pierwszych kroków, wychodzących poza to, co już ukonstytuowane, poza znormalizowane role. Energetycznej mocy towarzyszy czułość względem tego, co może być zrodzone i szacunek dla kruchego momentu przemiany, dla potrzeby zwinięcia się w kokon i dojrzewania w nim. Maski, które przywdziewamy, służą temu, by móc się w nich schować i schronić, dają nam poczucie bezpieczeństwa. Zakładamy je tylko na chwilę, żeby nie wrosły na stałe i nie stały się więzieniem.
7. EWA OPAŁKA
Trick at Mecone | Mariola Przyjemska
28.09–18.11.2023
ul. Nowolipki 2
Poprzedzający mit o kradzieży ognia, fortel w Mekone to mityczne wydarzenie, którym starożytni Grecy tłumaczyli konieczność składania bogom rytualnej ofiary ze zwierząt. Postacią łączącą oba mity o końcu Złotego Wieku, jednocześnie wyznaczające początek zachodniej cywilizacji - jest Prometeusz. Tytułowy trik polegał na wprowadzeniu bogów w błąd – w wyniku oszustwa mieli oni dostawać w ofierze mniej „atrakcyjne” części zwierząt. Karą za zuchwalstwo było zabranie ludziom ognia. Wystawa najnowszych, inspirowanych greckim antykiem prac Marioli Przyjemskiej w charakterystyczny dla tej artystki sposób zestawia ze sobą pozornie odległe płaszczyzny. Refleksja nad znaczeniem podmiotów nie-ludzkich w starożytności oraz przywołanie ich wiecznotrwałych wizerunków łączy się tu z teorią żywiołów i humanistyką energetyczną. Znajdziemy tu również neo- popartowe badanie historii projektowania użytkowego w epoce industrialnej – jeden z centralnych obiektów wystawy przywołuje słynną zapalniczkę Varaflame firmy Ronson z 1957 roku.
8. FUNDACJA GALERII FOKSAL
Jangare | Małgorzata Mirga-Tas
28.09–18.11.2023
ul. Górskiego 1A
Na tegoroczną wystawę w ramach Warsaw Gallery Weekend Małgorzata Mirga-Tas przygotowała projekt Jangare, składający się z Wgur ludzkich i zwierzęcych, przypominających ochronne totemy romskie. Odlane z symbolicznych materiałów, wosku stearynowego i węgla drzewnego, pomyślane są jako gest przynoszący szczęście, dobry omen. Mieszkając w pobliżu Parku Tatrzańskiego, widząc i doświadczając obecności niedźwiedzi, artystka tworzy amulety, które przywołują mity o tych magicznych stworzeniach. Pobudzająca wyobraźnię zdolność niedźwiedzia do poruszania się na dwóch łapach, upodabniająca go do człowieka, oraz zapadanie w zimową hibernację czyniły z niego istotę transgresyjną. Czczony i oczerniany, potężny i budzący strach, przez wieki błyszczał wśród innych zwierząt. W długotrwałym procesie pozbawiania go nadprzyrodzonych mocy, został ostatecznie zdetronizowany, oswojony i zinfantylizowany. Według artystki, poprzez swoje magiczne moce, Jangare chronią naturę przed eksploatacją i promują jej odnowę i transformację. Cztery z monumentalnych rzeźb zostaną wystawione w Fundacji Galerii Foksal, a piąta pozostanie w Czarnej Górze i będzie chronić wioskę artystki.
9. FUNDACJA PROFILE
Czerwone przedmioty bez uzasadnienia | Jarosław Kozłowski
28.09–10.11.2023
Franciszkańska 6
W serii rysunków i szkiców powstałych w ostatnich latach artysta powraca do pytań stawianych już wielokrotnie, przed kilkunastoma czy nawet kilkudziesięcioma latami, pytań, które wydają się ciągle ważne, chociaż z uwagi na upływ czasu trzeba je nieco inaczej formułować. Dwanaście wielkoformatowych, monochromatycznych rysunków utrzymanych w jednolitej, modernistycznej konwencji różni się rozwiązaniami formalnymi. Odmawiając im jakiegokolwiek uzasadnienia Kozłowski oddaje odbiorcom pole interpretacji. Stawia pytanie o rolę percepcji i wyobraźni. Na ile czysto formalne relacje mogą zmienić sposób postrzegania tych prac, czy brak komentarza sprawi, że będziemy je odczytywać inaczej? Gry z widzem należą do uprzywilejowanych metod w działaniach artystycznych Kozłowskiego, przy czym stawką tych gier są ich reguły, dochodzenie zasad, negocjowanie języka. Artysta od lat 70. demonstrował niemożność dochodzenia prawdy, względność norm i kryteriów, w ramach których dany kolor był „ani piękny, ani brzydki”, a róża była i nie była różą. Angażujący filozofię konceptualizm był dla niego szkołą artystycznej radykalizacji, a analityczne dociekania nabierały coraz bardziej krytycznego wymiaru. Mimo, że jego krytyka formułowana jest raczej w kategoriach filozoficznych niż politycznych i zarówno polityka jak estetyka pozostaje dla niego spektaklem, w którym nie chce uczestniczyć. „Niech sztuka oznacza aktywność, która unosi nazwy z rzeczy, tak aby zostały odkryte jako rzeczy”.
10. GUNIA NOWIK GALLERY
Chłopaki | Krzysztof Jung
28.09–18.11.2023
Bracka 18/62
Wystawa Krzysztofa Junga w Gunia Nowik Gallery skupia się na jego twórczości portretowej z lat 80. i 90. XX wieku. Ukazuje rysunki jako pośrednika w intymnych relacjach. To głównie portrety, które odnaleziono w mieszkaniu artysty po jego przedwczesnej śmierci. Swoimi modelami Jung najchętniej czynił bliskich sobie mężczyzn – swych partnerów, przyjaciół, kochanków. Łatwo zakochiwał w sobie innych i odwzajemniał się podobnie silnym uczuciem, ale też odrzuceniem. Mężczyźni z rysunków są jednak spokojni, zanurzeni w myślach, ale zarazem swobodni, bezkompromisowo erotyczni. Portrety tworzą pajęczynę męsko-męskich miłości i przyjaźni. Zawsze ciepłe, uważne, raczej nie wychodziły poza prywatny obieg. Na wystawie uzupełniają je materiały z archiwum artysty – zdjęcia i pamiątki. Razem składają się na mikrohistorię gejowskiego życia w Warszawie i innych europejskich miastach, odwiedzanych przez Junga.
Współpraca kuratorska: Karol Sienkiewicz
Zaświaty | Anna Orłowska
28.09–18.11.2023
Muzeum Ziemi Willa Pniewskiego, aleja Na Skarpie 20/26
Światy opowiadane na wystawie istnieją równolegle, ale poza ograniczeniami czasu. Przeszłość splata się tu z teraźniejszością, a łączy je miejsce – stara śląska wieś Sandowitz, dzisiejsze Żędowice. Wokół niej nieustająco orbituje kilka pokoleń rodziny artystki. Centrum orbity to XIX-wieczny młyn, niegdyś napędzany wodami rzeki Małej Panwi i gromadzący wokół siebie społeczność dawnej wsi. Orłowska przywołuje to mityczne miejsce dzieciństwa będące w posiadaniu jej rodziny od stu dwudziestu lat. Nowe prace Orłowskiej, pokryte są charakterystycznym rudym barwnikiem. To osady żelaza przenikające całą okolicę – od pradziejów bowiem obszar Żędowic był terenem hutniczym, bogatym w rudę darniową, z której wytapiano metal. Żelazo to pierwiastek, który zadecydował o rozwoju życia na ziemi, bowiem jest jednym ze składników hemoglobiny, która przenosi tlen we krwi. W zawiesinie z żelaza wysycającej leśny strumień niedaleko domu artystki, Orłowska barwi fotografie wydrukowane na tkaninie. Wywołuje w ten sposób nowe, wizualne jakości. Tak stworzone materiały tnie, rozdziera, zestawia, zszywa, zaplata, drapuje i po raz kolejny w swej praktyce artystycznej przekształca fotograficzne medium. Wystawa Anny Orłowskiej w ramach WGW jest kontynuacją jej podwójnej prezentacji dotykającej tematów Śląska w BWA Wrocław (Zaświaty, 30.06 – 8.10.2023) oraz w desakralizowanym kościółku w Parku Szczytnickim (Zaświaty (Ukryty pokój), 22.06 – 17.09.2023).
Kuratorka: Katarzyna Roj
Współorganizator: BWA Wrocław – Galeria Sztuki Współczesnej
Partnerzy wystawy: Muzeum Ziemi PAN w Warszawie, KGHM
11. HOS
Hold Me Closer | Marta Niedbał, Paweł Olszczyński
28.09–18.11.2023
ul. Dzielna 5
Obejmując, przylgnij bliżej, intensywniej poczujesz zapach, usłyszysz szmer krwi. Pod opuszkami palców wyczujesz porowatość, szczeliny. Przestrzeń między nami a „innymi” jest zarazem wielka jak i bliższa niż nasza własna skóra. Poprzez płynność i nieszczelność ciał, możemy otwierać się na tę przestrzeń, poczuć więź z bytami więcej-niż-ludzkimi. W działaniach Niedbał powraca zainteresowanie miękkimi technikami oporu, procesami które redefiniują poczucie przywiązania i połączenia ze współdzielonym, stale wyłaniającym się światem. W jej ujęciu to, co niewidoczne dla oka bywa ukryte w pęknięciach prowadzących w głąb, pod powierzchnię, z dala od życia w znanej wiedzy. W realizacjach Olszczyńskiego powracają hybrydyczne postaci, chimery – figury niejasności, nieracjonalności. Ich gesty wyrażają zarówno opiekuńczość, troskę, czułość, jak i dążenie do seksualnej satysfakcji, brutalność. Niejednoznaczność emocji pozwala im opierać się klasyfikacjom i hierarchiom oraz ustanawiać nowe porządki.
12. IMPORT EXPORT
Veronika Hapchenko: nowe obrazy (z cyklu mozaik) | Veronika Hapchenko
28.09–10.11.2023
Aleje Ujazdowskie 22/3
Z okazji Warsaw Gallery Weekend, Import Export zaprezentuje nową wystawę Veroniki Hapchenko, artystki urodzonej w Kijowie a na co dzień mieszkającej w Krakowie. To już druga indywidualna prezentacja twórczości Hapchenko w programie galerii. Na wystawie znajdzie się nowy cykl obrazów i obiektów nawiązujących do zaprojektowanych przez Ivana Litovchenkę płaskorzeźb ceramicznych z Prypecia – opuszczonego robotniczego miasta w północnej Ukrainie, niegdyś obsługującego sowiecką elektrownię jądrową w Czarnobylu. Te wielkoformatowe realizacje malarsko-przestrzenne ilustrowały istotne elementy mitologii ZSRR a ukończone zostały na niespełna kilka lat przed tragicznym wybuchem reaktora. Mity elektryfikacji czy wnoszenia kaganka oświaty do domów zostały wzięte na warsztat i przepracowane w nowej serii obrazów Hapchenko.
13. JEDNOSTKA
Trans-line: What If I Never Use It Again? | Linda Lach
28.09–21.10.2023
Andersa 13
Wystawa Lindy Lach, artystki pracującej na styku nauki i sztuki, dotyczy jej programu Trans-line. To, rozwijany od dwóch lat, eksperyment myślowy, który liczy prawdopodobieństwo zamiany życia z innym użytkownikiem. Tworzy cyfrowe sobowtóry będące zapisem procesu myślowego każdej osoby korzystającej z programu. Wystawa umożliwi wejście w interakcje z programem oraz przyjrzenie się relacji człowieka ze światem cyfrowym. Zaprezentuje też obiekty będące rodzajem ruin pozostawionych po transferze kolejnych użytkowników do cyber świata. Ekspozycja proponuje wiele narracyjnych punktów widzenia rozpiętych między pojedynczym, tymczasowym użytkownikiem a stałym w swoim trwaniu programem. Tytuł nawiązuje do osobistego stosunku Lach do programu. Podczas kilku lat pracy w pewnym stopniu utożsamiła się ze swoim dziełem. Wystawa ma charakter podsumowania jej rozważań, ale też otwiera nowy rozdział i wymusza konieczność zmian.
14. KRUPA
Umierająca Gaja | Paweł Baśnik
28.09–1.10.2023
Foksal 11
Nowy świat, który być może jeszcze nie istnieje, jest już obecny w naszych myślach – wychyla się z nich w snach, odruchach i konstrukcjach myślowych, już dostosowujących się do tego co oczekiwane. Cykl malarski Pawła Baśnika porusza się w obszarze lęków późnego antropocenu, obaw związanych z końcem jednych form życia i wizualności a początkiem innych. Rewolucja cyfrowa zachwiała ustabilizowanym w kulturze „zachodniej” dychotomicznym podziałem na naturę i kulturę. Wytworzyła obawę przed – nie zdefiniowanym do końca, ale już wyczekiwanym – światem cyfrowym, oraz nowy rodzaj „cyfrowej” wizualności. We wpisujących się w nurt posthumanistyczny pracach, Paweł Baśnik znajduje dla tych zjawisk analogie w luźnych nawiązaniach do antycznych motywów przemiany i płynności przejścia między światem ludzi i natury. Interesuje go status hybrydy, zmieszania porządków i przekroczenia. Jednocześnie na płaszczyźnie malarskiej konfrontuje dwie tradycje wizualne – klasycznej tradycji malarskiej, oraz nowej, powstającej, estetyki cyfrowej.
Kurator: Antoni Burzyński
15. LE GUERN
Kształty bliskoznaczne | Tomasz Ciecierski, Natalia Załuska
28.09–18.11.2023
ul. Katowicka 25/1
Kształty bliskoznaczne to spotkanie Natalii Załuskiej i Tomasza Ciecierskiego wokół medium malarstwa. Każde posługuje się własnym, charakterystycznym językiem artystycznym. Jednocześnie łączy ich zamiłowanie do kolażu, namysł nad procesem i warsztatem twórczym. Prace Załuskiej są abstrakcyjne w formie, Ciecierski chętnie sięga po syntetyczne kształty, fotografie i do języka. Jednym z wątków powracających w pracy Ciecierskiego jest głębia horyzontu. Załuska zmaga się z przestrzenią w obrębie obrazu i wobec otoczenia. Konceptualne podstawy malarstwa Ciecierskiego rzucają odbiorcy wyzwanie niczym intelektualna łamigłówka. U Załuskiej narracyjne inspiracje dla kolażowych obrazów są bardziej zawoalowane. Najczęściej operuje wystawą jako całością, której tytuł podsuwa wskazówki do interpretacji, daje wgląd w aktualnie nurtujące artystkę zagadnienia. Poprzez dialog Tomasz Ciecierski i Natalia Załuska zapraszają widza do odnajdywania w kształtach bliskich sobie znaczeń.
Morfa | Krzysztof Franaszek
28.09-01.10.2023
Audi City Warszawa, plac Trzech Krzyży 10/14
Indywidualna wystawa Krzysztofa Franaszka zatytułowana „Morfa” obejmie instalacje świetlne, obiekty z asfaltu i rzeźby ceramiczne. Morfa u istot żywych to jednostka systematyczna, która wykazuje odchylenia od zasadniczego typu. Franaszek w swojej praktyce artystycznej podejmuje tematykę związaną z egzystencją człowieka w zurbanizowanej przestrzeni miasta. Inspiruje się miastem jako żywym tworem, którego krwiobieg wyznaczają asfaltowe drogi, okablowania elektryczne i ciągi samochodów. Z drugiej strony powracającym motywem w jego twórczości są syntetyczne kształty zaczerpnięte z przyrody, które mamią potencjałem cennego znaleziska, budzą obawę przed zagrożeniem i skrywaną tajemnicą. Krzysztof Franaszek zgłębia zagadnienia związane z naturalnym cyklem życia i śmierci, kreacji i destrukcji. Tworzy ceramiczne hybrydy, wielokształtne istoty, które skłaniają do głębszego namysłu nad możliwościami ludzkiej kreacji oraz jej koegzystencji z siłami natury.
16. LETO
O, Lie on Me | Angelika Markul
28.09–25.11.2023
Dzielna 5
O, Lie on Me to tytuł najnowszej instalacji i wystawy Angeliki Markul. Wystawa zdaje się mieć przełomowy charakter w twórczości artystki znanej z wyjątkowych antropologizujacych prac wideo, antropomorficznych obiektów oraz instalacji przestrzennych prowadzących widza w kierunku poznania nieoczywistych i trudnych do zdefiniowania miejsc. W najnowszej pracy Angelika Markul zajmuje się sferą uczuć – przenosi na rozbudowane abstrakcyjne formy rzeźbiarskie doświadczenia erotyczne i ultra zmysłowe doznania. Cztery sale galerii zajmuje misternie skonstruowana rzeczywistość złożona z obiektów/ciał w ekspresji miłości, w stanach jej pragnienia, w potrzebie fizycznej bliskości czy owładniętych pożądaniem. Angelika Markul operuje prostymi formami, unika dosłowności. Cielesność materializuje się w jej pracach poprzez obiekty oznaczające figurę ludzką, powlekane woskiem: ciepłą, miękką materią imitującą powłokę ciała, skórę. Woskowe formy instalacji są masywne, niekiedy z elementami, które da się zidentyfikować jako ludzki, jak prosty obiekt z języczkiem symbolizujący szyję i zmysłowe pocałunki. W sferze narracji instalacja reprezentuje gry ciał, walki uczuć i afektów, przyciąganie/odpychanie, wiązki podniecenia i cienkie struny nadziei. Napięcia te są wydobywane kolorami i światłem. Kolor jest nowym elementem w na ogół monochromatycznych pracach artystki, podobnie jak wielobarwne wiązki światła. Na wystawie mamy do czynienia z mocnym sensualnym zestawieniem różnych doświadczeń i narracji oraz z procesami emancypacji mocy i samoświadomości. Muzykę do wystawy skomponował Wojciech Puś.
La Mansarde d'Emilie | Joanna Braun, Lera Dubitskaya. Maria Kozak, Alex Urban, Aleksandra Waliszewska, Igor Kubik, Marcin Janusz, Wojciech Ireneusz Sobczyk, Maurycy Gomulicki, Sasza Wiktor, Xawery Wolski
28.09–14.10.2023
Emilii Plater 14
A co, gdyby Emilia Plater (1806-1831) dotarła szczęśliwie do wolnej Warszawy? Czy zamieszkałaby w mieszkaniu w jednej ze śródmiejskich kamienic? Czy angażowałaby się nadal w życie polityczne? A może – zmęczona wojaczką – rozpoczęłaby walkę o emancypację kobiet i prawa mniejszości? Bądź – w duchu umiłowanego przez nią romantyzmu – stworzyłaby salon literacko-artystyczny, rozbudzający życie intelektualne Warszawy?
A może gdyby jednak wyszła za mąż za bogatego Rosjanina, na wzór fikcyjnej postaci Wilhelminy Świeckiej Morozowej z powieści Marcela Andido Veleza, stałaby się progresywną kolekcjonerką, dzięki której zbiory skrzętnie ukryte na poddaszu jej mieszkania przetrwałyby po dziś dzień?
Tego niestety już się nie dowiemy, za to z rozkoszą możemy snuć wizję, co mogłaby skrywać Mansarda Emilii, gdyby istniała naprawdę.
Wystawa zbiorowa przygotowana specjalnie na Warsaw Gallery Weekend będzie miała miejsce na poddaszu kamienicy przy ulicy Emilii Plater 14 w Warszawie.
Wystawa zorganizowana we współpracy z emi_art_warsaw.
Marella | Angelika Markul
28.09–30.09.2023
Bar Rascal, Moliera 6
Czas snu
Z odległej, już nawet nie ptasiej, raczej jakiejś kosmicznej perspektywy, oglądamy fragment powierzchni Ziemi. Ogólny widok ukazuje brzeg morza z rozmieszczonymi regularnie strefami lądu, piaszczystej plaży i oceanu z wirującymi falami spienionej wody. Na pierwszy rzut oka można by uznać ten obraz za abstrakcyjny, ze względu na rytmiczną kompozycję kształtów, wyrafinowanie zestawień kolorystycznych. Cały film Marella operuje tą ambiwalencją — precyzyjna estetyka obrazu co chwilę okazuje się być rejestracją faktycznego krajobrazu, który z racji kolorystycznego wysmakowania wydaje się nierealistyczny. Jeszcze bardziej zaskakują niespodziewane zbliżenia na kształty, w których rozpoznawalne są odciski kończyn zwierząt.
Na sfilmowanym wybrzeżu z okolic australijskiego Broome znajdują się tropy potencjalnie najbardziej zróżnicowanej ichnofauny na świecie. Ślady rozrzucone są na obszarze o długości 100 kilometrów i utrwalone w piaskowcu z okresu dolnej kredy (100,5-145 milionów lat temu). Artystka skupia się najchętniej na tropach trójpalczastych stóp, wśród których te mniejsze sklasyfikowano jako ichnogatunek Megalosauropus broomensis (stopa wielkiej jaszczurki z Broome). Paleontologia jest tu jednak tylko punktem wyjścia, pozwalającym skonstruować wehikuł, za pomocą którego można dotrzeć do zamierzchłych czasów.
Podobną funkcję ma również mitologia, choć ta otwiera ruch metaforyzacji. W tytule filmu zawarte jest odniesienie do aborygeńskiego mitu. Marella, inaczej Marala, to nazwa Człowieka Emu — przez australijskie plemię Gooralabooloo uważanego za stwórcę ich krainy w Czasie snu. Dla wszystkich plemion aborygeńskich Sen lub Czas snu to okres, w którym został stworzony świat i nadane zasady, w którym są przodkowie, z którego wszystko się wyłania i do którego wszystko wraca. Jest to rodzaj transcendentnej sfery, znajdującej się w pozaczasowej przeszłości, można się z nią jednak obecnie połączyć i ostatecznie do niej powrócić w przyszłości. Czas snu nie jest zatem bezpowrotnie minioną przeszłością, jak to się pojmuje w naszej kulturze, opartej na linearnym rozumieniu czasu.
W obrys Człowieka Emu układają się gwiazdy Drogi Mlecznej widzianej z południowej półkuli. Perspektywa przyjęta w filmie jest zatem jego punktem widzenia. Marella patrzy na szlak wytyczony śladami swoich trójpalczastych stóp. Film przenosi nas w sferę Czasu snu — tam, gdzie spotyka się ziemia, woda, niebo i kosmos. Aborygeński mit zostaje przetłumaczony na dostępne nam doświadczenie. Artystka otwiera dla widzów inną czasowość, nieznany wymiar czasu. Przeszłość, podobnie jak w micie, nie jest tu czymś minionym, dzięki sztuce można ją spotkać w doświadczeniu estetycznym.
fragment tekstu Wehikuły czasu Jarosława Lubiaka
17. lokal_30
Zbliżenie | Izabella Gustowska, Jolanta Marcolla
28.09–01.12.2023
Wilcza 29a/12
Zoom, podstawowa funkcja aparatu fotograficzego służąca do powiększania widzianego obiektu, jego optycznego zbliżania, łączy tematycznie oraz symbolicznie dwie artystki. Izabella Gustowska i Jolanta Marcolla reprezentują nurt sztuki mediów, który był głosem artystek i artystów neoawangardy lat 70. Za ich sprawą film i fotografia zaczęły być postrzegane poprzez pryzmat sztuki współczesnej wychodząc z sal kinowych i pracowni fotografików. Ich twórczość wiąże się również z początkami wpływu feminizmu na sztukę. Artystki w 1985 roku jako jedyne uczestniczki z Polski brały udział w jednej z ważniejszych feministycznych wystaw tamtej epoki Kunst mit Eigen-Sinn. Aktuelle Kunst von Frauen w Museum Moderner Kunst w Wiedniu. Pomysł na wspólną wystawę Izabelli Gustowskiej i Jolanty Marcolli zrodził się z potrzeby przypomnienia wyjątkowości ich praktyk artystycznych, a także odwrócenia perspektywy i podjęcia dyskusji o artystkach aktywnie działających w swoich środowiskach i tworzących polską scenę artystyczną w tamtym okresie.
18. ŁĘCTWO
Oczy ze środka głowy | Przemysław Piniak
28.09–1.10.2023
Studio Bank, Daniłowiczowska 18B
„Oczy ze środka głowy” to ekspozycja problematyzująca kwestię widzenia w kontekście osobistych wyobrażeń, natrętnych myśli i konfrontacji z otoczeniem. Spojrzenie nigdy nie jest jednostronne, przypomina raczej pulsującą wymianę energii, w której kształtują się subiektywne obrazy rzeczywistości oraz postrzegania naszego własnego ja. Artysta poprzez konfrontowanie się ze wzrokiem innych, projektując ich myśli i opinie na jego temat, dotyka tematów niezrozumienia, wykluczenia i samotności w typowy dla siebie, monumentalny, a zarazem niepozbawiony ironii sposób.
„Młode parki w autobusach, dzieciaki, chłopacy ze szkół sportowych, na których skazuje cię miasto. Nigdy nie wiem co oznacza ich wzrok. Ale tak naprawdę wiem, czuję go na sobie (…). Tylko dlaczego w momentach, kiedy jesteś pewien, że ktoś się z ciebie nabija, nie akceptuje cię i daje tego wyraz rówieśnikom, dlaczego nie kształtuje się odruch, żeby potrafić podejść do tej osoby i dać jej w pysk? Kiedy lampią się na ciebie i wiesz, że jesteś w śmiesznym, według nich, jak na polskie heteryckie standardy - kapelutku. Taka para lampiła się na mnie w tramwaju, więc i ja zacząłem się na nich lampić 5 min bez przerwy. Widziałem tylko jak jedno pyta drugie czy cały czas się gapię. Nie wiedzieli co zrobić. Udało mi się ich zszejmingować. Ale to przypadek dosłownie. Póki co raz na całe życie mi się udało tak się wziąć w sobie i kogoś pokonać. Czyli to jednak jest pojedynek, w którym bezkarnie wygrywają oni, ich spojrzenia.”
19. m²
(Bez)Błędne Rycerki | Viola Głowacka
28.09–15.10.2023
Prześwit, ul. Freta 39 (sala po lewej stronie)
Na 8 marca 2021 roku Viola Głowacka namalowała obraz i zamontowała na drążku, by nieść go niczym transparent podczas manifestacji w dzień Święta Kobiet.
Pod koniec tego samego roku praca znalazła się w Muzeum Sztuki Nowoczesnej na wystawie „Kto napisze historię łez” – projekcie poświęconym związkom sztuki z walką o prawa kobiet.
Obraz przedstawia zakutą w zbroję dziewczynę galopującą na koniu; niebo nad jej głową przecina błyskawica, symbol Strajku Kobiet.
Femina armata to powracająca w twórczości Violi Głowackiej figura, wokół której zbudowana jest wystawa „(Bez)Błędne Rycerki”. Niektóre z bohaterek obrazów artystki noszą rycerskie pancerze, inne występują we współczesnym kostiumie, ale wszystkie są wojowniczkami. Walczą o prawa kobiet, o zapłacenie składek na ZUS, o godne utrzymanie. W patriarchalnej tradycji europejskiej archetypem uzbrojonej kobiety jest Joanna d’Arc, która, aby zostać zaakceptowana przez mężczyzn jako bohaterka, musiała pozostać dziewicą. Wojowniczki Głowackiej nie są świętymi ani męskimi fantazjami o niepokalanych dziewicach, a już na pewno nie zamierzają, jak Joanna, zostać męczennicami. Pola ich bitew rozciągają się tu i teraz.
Jednym z nich jest warszawska Praga Północ, gdzie znajduje się pracownia artystki i gdzie powstawały prace na wystawę. W „(Bez)Błędnych Rycerkach” odbija się życia codzienne tej dzielnicy, a także wybrzmiewa hommage dla jej twardych, niezwyciężonych mieszkanek.
Stach Szabłowski
20. MONOPOL
Słońce było pierwsze | Bartłomiej Hajduk, Tomasz Mróz, Teofil Ociepka
28.09–25.11.2023
Open Poem | Andrzej Partum
28.09–10.10.2023
Marszałkowska 34/50
W Galerii Monopol będziemy mogli zobaczyć wystawę grupową, dla której punktem wyjścia jest twórczość Teofila Ociepki. Oprócz dzieł śląskiego artysty, galeria zaprezentuje prace Barta Hajduka i Tomasza Mroza. Celem wystawy jest wpisanie obrazów Ociepki w kontekst współczesnej sztuki, a jednocześnie zrezygnowanie z ich dotychczasowego etnograficznego ujęcia. Prace Ociepki stanowią trzon prezentacji i jednoczesne odniesienie dla przygotowanych specjalnie na tą okazję dzieł Barta Hajduka i Tomasza Mroza. Prace obydwu artystów pomogą w ujęciu problemowym twórczości malarza poprzez skupienie się na ikonografii jego prac, jak i wątkach powracających w jego twórczości – astrologii, fantastyce, duchowości. Wystawa stanowi próbę umiejscowienia dorobku Teofila Ociepki w ramach historii sztuki, ujmując go szerzej niż jedynie kategoria twórczości nieprofesjonalnej, oraz nawiązania międzypokoleniowego dialogu między nim, a zaproszonymi artystami.
21. OLSZEWSKI
Chlust | Stanisław Ignacy Witkiewicz
28.09–10.11. 2023
Szpitalna 8a/6
Chlust – z głębi witkacowskiej (pod)świadomości
Stanisław Ignacy Witkiewicz, artysta niezwykle kreatywny i odkrywczy, zarazem nienasycony, stwarzał sztukę wszędzie i ze wszystkiego. Stale uciekał od codzienności, notorycznie transponował swoje życie w różne formy twórczości, był otwarty na wszystko, metodycznie inscenizował sceny „teatru życiowego” w rodzaju dzisiejszych performansów. Nazywał to „artystycznym komponowaniem wypadków życiowych”. Fotografie dokumentujące jego zabawne, czasem ekstremalne działania w towarzystwie przyjaciół przypominają sceny z teatru dadaistycznego o zaskakującym finale, w którym dla zobrazowania absurdalności świata stosowano wszelkie chwyty. Tworzenie parateatralnych form, a także studiowanie skrajnych możliwości wyrazu własnej twarzy, niewątpliwie było także rodzajem antidotum, odtrutką na poważne problemy natury filozoficznej, egzystencjalnej, stany depresji, poczucie bezsensu istnienia. Zbiór wizerunków Witkiewicza z kolejnych okresów jego życia i twórczości, tworzy nieprzeciętną, autobiograficzną opowieść psychologiczną.
22. PIANA
Shell Tears | Szymon Kobylarz, Kamil Kukla, Michał Zawada
28.09–12.10.2023
Hoża 52/19
Wystawa Szymona Kobylarza, Kamila Kukli i Michała Zawady stanowi refleksję nad paradoksami współczesnych koncepcji męskości oraz jej relacji z naturą. Tytuł wystawy jest zlepkiem dwóch pozornie nieprzystających do siebie słów: “shell” (muszla, pancerz) oraz “tears” (łzy), w których współbrzmieniu usłyszeć możemy słowo “shelter” (schron, kryjówka). We współczesnym polskim kontekście politycznym męskość zawłaszczona zostaje przez konserwatywną narrację, konceptualizującą ją poprzez figury żołnierza i bohatera (postacie performujące tęsknotę za stabilnością i poczuciem sprawczości). Lęk przed symboliczną utratą męskiej kontroli nasila się w obliczu kryzysów politycznych i klimatycznych. Artyści śledząc korzenie współczesnej hegemonicznej przemocy, wnikają pod skorupę ziemi, gdzie kumulują się wyparte emocje i osadza się nieprzepracowana i niepochwytna historia. Ta energia znajduje niekiedy ujście, wylewa się na zewnątrz, deformując to, co przyjmowaliśmy za stabilną powierzchnię.
23. PIKTOGRAM
The Dream House World | Agata Ingarden
28.09–11.11.2023
ul. Górskiego 4
The Dream House to projekt badający życie i historie Butterfly People – pięciu fikcyjnych postaci. Wywiady z każdym z bohaterów stały się narracyjnym trzonem, wokół którego projekt rozwija się w postaci multimedialnych rzeźb i instalacji dźwiękowych. Bohaterowie opowiadają o swoich doświadczeniach związanych z zamieszkiwaniem fikcyjnego świata w Domu Marzeń i spekulują na temat warunków ich idealnej sytuacji życiowej – od architektury po intymne powiązania międzyludzkie i struktury władzy rządzące dynamiką grupy.
24. POLA MAGNETYCZNE
Prison Boys | Sebastian Winkler
28.09–04.11.23
Londyńska 13
Sebastian Winkler tworzy obrazy, rzeźby w których wykorzystuje fotografie własnego ciała. Wydruki multiplikuje, skleja, rozdziera, szyje lub zestawia z kontekstami zaczerpniętymi z kultury popularnej. Jego malarsko-kolażowe prace stanowią formę refleksji nad queerową cielesnością i pragnieniem. Z jego praktyki wyłania się specyficzna perspektywa na doświadczenie nieheteronormatynej podmiotowości opartej na sprzeczności. Obsesyjna obserwacja własnego ciała jest odniesieniem do reprezentacji pochodzących z początków epidemii AIDS w USA, jednocześnie stanowiąc formę rozerotyzowanej autoreprezentacji. Krew, rany i blizny, często obecne w pracach artysty, odnoszą się do lęku przed przemocą, jednocześnie opisując perwersyjne pragnienie podporządkowania lub otwartość na obecność innego ciała. Interesuje go uwikłanie queerowego pomiotu w dwa, z pozoru antagoniczne, obszary. Pierwszy odnosi się do odczuwania pragnienia, stosunku do własnej cielesności, komunikacji potrzeb i form bliskości z innymi, które nie mają monolitycznej struktury i często wymykają się stereotypowemu opisowi. Drugi to ogólna perspektywa politycznej walki o równość, której powodzenie nie tylko wymaga redukcji podmiotowości do tożsamości, ale w dużej mierze prowadzi również do pułapki, jaką jest esencjalistyczne pojmowanie seksualności i płci. W cyklu Prison Boys powyżej opisana sytuacja odnajduje swoje odzwierciedlenie w metaforze więzienia. Wystawa opiera się na odniesieniach do maskulinistycznego, amerykańskiego kina: m.i. Ucieczka z Alcatraz i Skazani na Shawshank. Oba wymienione filmy opisują ucieczkę bohaterów, której plan oparty był na ważnej roli obrazów wizualnych.
25. POLANA INSTITUTE
Panoramy | Dominika Kowynia & Mikołaj Sobczak
28.09–01.10.2023
Nowy Teatr, Antoniego Józefa Madalińskiego 10/16
Dominika Kowynia i Mikołaj Sobczak stworzą dwie panoramy. Ich głównym tematem są współczesne formy niewolnictwa. Tłem do panoramy Mikołaja Sobczaka są dwa 10-metrowe obrazy: Gutsherren i The Vision z 2022 roku. Mikołaj Sobczak zastanawia się nad losem i rolą grup marginalizowanych w społeczeństwie komunistycznym, takich jak mniejszości etniczne, narodowe i queerowe. To pozwala mu budować analogię do współczesnego kapitalizmu. Panorama Dominiki Kowyni zbudowana jest z wielkoformatowego tryptyku malarskiego. Emancypacja jako wyzwolenie i obdarzenie kogoś pełnią praw jest częstym wątkiem w twórczości Dominiki Kowyni. Artystka zauważa, że u współczesnych kobiet istnieje potrzeba, wręcz przymus, intensywnej pracy, utożsamianej z rozwojem, walką o swoje prawa; z drugiej strony – uczestniczenie w emancypacji zbiorowej, opartej na narracji o wspólnocie, budowaniu wspierających relacji między kobietami, zaprzestaniu walki o bycie istotami nieustannie produktywnymi.
26. PROPAGANDA
Everything Not Saved Will Be Lost | Kijewski / Kocur
28.09–8.10.2023
Widok Towers, Aleje Jerozolimskie 44
Everything Not Saved Will Be Lost to prezentacja prac duetu Kijewski/Kocur, które przez lata pozostawały niepokazywane, uszkodzone lub znacząco zniszczone. Tytuł jest ostrzeżeniem z konsoli do gier Nintendo, często ironicznie przywoływanym jako cytat o wymiarze filozoficznym. Prace Kijewskiego i Kocur mają podobny charakter: wykorzystując nieoczywiste media jak klocki Lego, tanie dekoracje, neony, a nawet żelki, opowiadają o najgłębszych egzystencjalnych problemach.
Na wystawie zaprezentowane zostaną obiekty, które przeszły w ostatnich latach kompleksową konserwację, ale też elementy rzeźb niemożliwe do odtworzenia ze względu na brak dokumentacji, oraz kilka całkowicie zagadkowych przedmiotów, które mogły, ale nie musiały być skończonymi dziełami sztuki. Zestawiająca archiwalne prace z nowoczesnymi mediami wystawa stanie się opowieścią o tym, jak niewiele potrzeba, by coś, co dziś jawi się jako bardzo istotne, jutro było już zapomniane.
27. RASTER
Szesnasty świat | Janek Simon
28.09–10.11.2023
Wspólna 63
Twórczość Janka Simona wyrasta z doświadczeń podróży pomiędzy różnymi kulturami, ekonomiami i wizjami przyszłości, które artysta łączy wykorzystując innowacyjne narzędzia cyfrowe i praktykę D.I.Y. Realizowany od dwóch lat cykl rzeźb „Meta Folklore" jest artystyczną, technologiczną i polityczną fantazją - wizją nowej, uniwersalistycznej plastyki stworzonej przy pomocy sztucznej inteligencji w oparciu o kilkunastotysięczny zbiór nie-akademickich rzeźb z całego świata. Sercem tego przedsięwzięcia jest wytrenowana przez artystę sieć neuronowa typu Gan, która generuje obrazy będące swoistą esencją wprowadzonego do niej zbioru. Na podstawie tych obrazów Simon opracowuje modele 3D, które następnie drukuje w samodzielnie urządzonym i wyposażonym studio. Wielobarwne i oryginalne w kształtach figury są uwodzącą materializacją idei kreatywnej, transkulturowej, antykolonialnej wspólnoty funkcjonującej w oparciu o wolną, zdemokratyzowaną technologię.
Ogród rzeźby | Oskar Zięta
28.09–30.11.2023
Wspólna 63
Praktyka projektowa Oskara Zięty wywodzi się z modernistycznego etosu innowacyjności i technologii, które determinują estetykę. Opracowana i wdrożona przez twórcę metoda formowania trójwymiarowych obiektów metalowych poprzez ciśnieniowy proces wtłaczania weń powietrza jest punktem wyjścia do produkcji zarówno mebli, przedmiotów paraużytkowych i dekoracyjnych jak i obiektów artystycznych i architektonicznych w dużej skali. Przygotowany specjalnie do Ogrodu Rzeźby Rastra projekt za punkt wyjścia bierze figurę podwórkowego trzepaka i na jej podstawie eksploruje nieoczywistą przestrzeń między użytkowym meblem ogrodowym a abstrakcyjną, futurystyczną w wyrazie formą przestrzenną.
28. STEREO
Parę szczegółów | Wojciech Bąkowski
28.09–10.11.2023
Bracka 20b
Wojciech Bąkowski to wszechstronny artysta-reżyser filmów animowanych i wideo, twórca sztuk wizualnych, poeta, muzyk, autor audio performance'ów i muzyki alternatywnej. W swojej sztuce skupia się na apoteozie doświadczania banalnej rzeczywistości, zachwytem nad prozaicznymi przedmiotami i podstawowymi faktami. Podczas 13. edycji Warsaw Gallery Weekend artysta zaprezentuje serię prac na papierze w galerii Stereo.
Parę szczegółów
W osiemdziesiątym siódmym
Drugiego lutego
O pierwszej czterdzieści
Piszczy zakończenie programu
Nikogo nie ma w pokoju
Wspomnienia nie powstają
Za oknem, w parku
Pod każdą latarnią
Skupia się parę szczegółów
(2021)
29. SZARA
Płatki rżnięte | Monika Falkus
28.09–28.10.2023
Bracka 23/28
Po dwóch latach od pierwszej prezentacji prac Moniki Falkus w ramach WGW w 2021 roku w Galerii Szarej, artystka wraz z kuratorką zadają pytanie o to, co się zmieniło. Adres zamieszkania, status związku, kolor włosów, głębia spojrzenia – to na pewno, a w sztuce?
Główne medium wypowiedzi to nadal obraz malarski przeplatany z filmowym.
Ciało niezmiennie jest ważnym tematem w twórczości Falkus. To płótno, nośnik symboli, pretekst do snucia opowieści, cel miłości, przyczyna zazdrości oraz przestrzeń odczuwania skrajnych doświadczeń – zarówno cierpienia i bólu, jak i przyjemności.
Bajki, od których artystka wychodziła dwa lata temu, już jednak wybrzmiały, zasłonki opadły, a pozostało prawdziwe życie. Niewinne księżniczki zrzuciły falbanki, z innych zostały one brutalnie zdarte. Śpiąca królewna została przebudzona, Leda zgwałcona, a Ewa uniewinniona.
Jaka tym razem będzie to opowieść?
Najnowsza wystawa Falkus jest o czasie, który upływa w milczeniu. O niewypowiedzianych słowach, które pozostają na zawsze. O dotyku i gestach, które nigdy nie są jednoznaczne.
30. SZYDŁOWSKI
Five | Sławomir Elsner, Uwe Wittwer
28.09–22.12.2023
Nowolipie 13/15
Inspiracją do dialogu, a właściwie jego kolejnej odsłony, między malarzami Sławomirem Elsnerem i Uwe Wittwerem, był Krótki film o zabijaniu (Dekalog V) Kieślowskiego i przesiąkające codzienność wiadomości o wojnie i kryzysach humanitarnych, a ogólniej refleksja nad wartościami. Artyści postanowili stworzyć zestaw obrazów odnoszących się do wielowymiarowego znaczenia tragedii gwałtownej śmierci zawierającego w sobie także kwestie ludzkiej godności, przemocy, cierpienia ofiar, sensu i bezsensu, banalności zła, utraty, świadectwa, zapomnienia i pamięci, a wreszcie też samej Historii. To jeden z najstarszych i najtrwalej obecnych tematów sztuki, z którym Elsner i Wittwer się mierzą. Ich obrazy czerpią z malarstwa dawnych mistrzów lub z filmów lub archiwalnych zdjęć, w ramach czytelnej ikonografii aktualizując ich znaczenia. Prace z wystawy nie są po prostu komentarzem do teraźniejszej rzeczywistości i nie mają zdolności do jej zmiany, natomiast potrafią wzbudzać empatię wobec tragicznych losów. Wystawie towarzyszy myśl o tym, że życie toczy się pomiędzy zapominaniem koniecznym do codziennego funkcjonowania i pamiętaniem potrzebnym do uniknięcia błędów z przeszłości. O ile jesteśmy bezbronni wobec przeszłości, to siłą sztuki jest przechowywanie empatycznej pamięci zwłaszcza w tym czasie, kiedy przyszłość pogrąża się w coraz bardziej niepokojącej niepewności.
31. ŚMIERĆ CZŁOWIEKA
Siebie, przecież, nie jestem głodna | Małgorzata Widomska
28.09–27.10.2023
Chmielna 9
Malarstwo jest utopią, w której staram się odzyskać z tego, czym dysponuję – z sentymentalnego wzruszenia własną historią – pierwotnie czysty obraz świata. Chociaż posługuję się językiem abstrakcji, staram się, aby w moich pracach można było wyczuć odniesienia do konkretnych wydarzeń, by obraz zachował wierność wobec przyczyny tkwiącej w życiu. Rozbudowane tytuły zaznaczają związek, od którego obraz i tak się uwolni. Uwolniony obraz jest efektem pracy z naturą pamięci i prawdy. Obserwuję, jak doświadczenie pod wpływem pamięci mętnieje, a ja próbuję przywrócić mu możliwie czystą, królewską postać, na którą pozwala język sztuki. Uczciwe i umiejętne zastosowanie jej reguł pozwala poczuć zdziwienie, uwalniający od ego wstrząs zwany wzniosłością. Formalnie inspiruje mnie ten moment w malarstwie, w którym następuje zwrot ku własnym środkom wyrazu i zaczyna się mój modernistyczny eksperyment: co z tkanki życia zostanie przekształcone i jaka prawda i siła się z tego wyłonią, pozostawiając mnie w roli narzędzia. Jak pisała Krystyna Miłobędzka: „Siebie przecież nie jestem głodna”.
Małgorzata Widomska
32. TURNUS
Randka z WGW | Paweł D Zięba i Adam Nehring, Sebastian Mikoś i Klaudia Figura, Michał Maliński i Weronika Guenther, Wiktoria Kieniksman i Mikołaj Sobotka, Olivia Rosa i Piotr Kowalski
28.09–18.10.2023
Wolska 46/48
Szaber przyjeżdża z Krakowa do Warszawy i jest gotowy na turnusową przygodę… Turnus od samego początku organizuje open calle i nie chce tego zmieniać, dlatego podczas Warsaw Gallery Weekend wraz z Szabrem będzie szukać miłości i konkurencje zamieni w krakowsko-warszawskie półkolonie, a to wszystko dlatego, że chcą łączyć miasta, ludzi oraz kochają przyjęcia i rozmach. Na podstawie stworzonych przez osoby z grupy Szaber profili randkowo-artystycznych grupa Turnus podczas ogólnodostępnego open calla odnalazła drugie połówki dla każdej i każdego z nich. Pary, których prace zostaną zaprezentowane podczas wystawy to: Paweł D Zięba i Adam Nehring Sebastian Mikoś i Klaudia Figura Michał Maliński i Weronika Guenther Wiktoria Kieniksman i Mikołaj Sobotka Olivia Rosa i Piotr Kowalski.
33. wanda
Ear Piece | Ksenia Gryckiewicz, Antonina Nowacka
28.09–28.10.2023
ul. Bracka 20B
Wystawa malarki Kseni Gryckiewicz oraz kompozytorki Antoniny Nowackiej to empiryczna wędrówka w głąb własnej osobowości, próba znalezienia balansu w sobie oraz w naturze, dążenie do sięgnięcia jak najgłębiej. Poszukiwanie własnego ja zatacza kręgi czasami a priori nadmiernie osadzone na powierzchni świadomości, a czasem zatapiające się w hipnotycznym stanie niemożliwości oceny rzeczywistości, wytwarzając wyobrażenia, przywołując doświadczenia, wspomnienia nieobecne po wybudzeniu. Gryckiewicz zwielokrotnia swój wizerunek, zmienia perspektywy niczym kolejne kadry filmowe, wchodząc coraz głębiej z obiektywnego w subiektywne. Intuicyjnie szuka dwoistości, oparcia w drugiej osobie i więzi z nią, starając się w introspekcji ukonstytuować siebie z wielogłosu. Wydaje się, że postaci z obrazów starają się cofnąć do Lacanowskiego stade du miroir by na nowo przez autoidentyfikacje ze swoim wizerunkiem zacząć postrzegać się jako odrębną osobę. Wewnętrzny dialog raz prowadzi do samorozumienia, by innym razem wywołać uczucie spadania jak podczas przechodzenia z jawy do snu. Euforia ściera się z destrukcyjną niemożliwością podjęcia wyboru. Nowacka realizując kompozycje dźwiękowe wykorzystuje naturalne przestrzenie z nietypowym potencjałem audialnym między innymi jaskinie, groty a także otwarte przestrzenie łąk. Wykorzystuje głos jako instrument oraz jego korelację ze stanami umysłowymi, zjawiskami wewnętrznymi i zewnętrznymi. Natura współuczestniczy w działaniach artystki stając się kontekstem czy pretekstem do działań, niekiedy także jednym z bohaterów. Kompozytorka przekładając swoją metodologię z obszaru muzyki na działania wizualne, wchodząc z inne medium – fotografię, portretuje kwiaty szukając odbicia stanów emocjonalnych. W relacji między obserwatorem a obiektem obserwacji przygląda się i przegląda w naturze. Komponuje poprzez delikatność i ulotność barwnych form. Pozostaje skłonić się ku ziemi, nasłuchiwać, oddać się rezonującej naturze, w spokoju czekać na siebie. Doznać stanu równowagi – by usłyszeć własny głos.
34. WIZYTUJĄCA
Każdy jest u siebie | Martyna Ścibior, Kinga Popiela, Michał Frydrych
28.09–18.11.2023
Grzybowska 88
Martyna Ścibior
Jej obrazy to rodzaj powrotu do źródeł, zapomnianych wiejskich obyczajów, gdzie fizyczne doświadczenie pracy może być jednocześnie przeżyciem estetycznym.
Artystka stosuje różnego rodzaju zestawy kresek, znaków, w różnych układach kolorystycznych i o różnej dynamice. Łączy je ze sobą, tak jak łączą się ludzie, kolory, emocje we wspólny korowód. Te pracochłonne obrazy oddają mozół pracy wiejskich kobiet nawykłych do codziennej krzątaniny. Świat wiejski, gdzie mieszka i pracuje artystka, przenika do jej sztuki wraz ze zwykłym dzianiem się, niemal rytualnym charakterem codziennych czynności. Obrazy artystki są sugestywną
reprezentacją jej naturalnego otoczenia.
Kinga Popiela
Kinga Popiela unika konwencji i ograniczeń realistycznego przedstawienia, tradycyjnych praktyk i materiałów malarskich. Kładzie nacisk na sam akt tworzenia i na formę artystyczną. Opracowała unikalny styl, w którym jej ciało jest w ciągłym akcie tworzenia. Próbuje zrozumieć przepływ energii, lub opracowaną przez Luigiego Parcysona koncepcję formatywności, gdzie akt twórczy ma ścisły związek z postawą twórczą. Jej prace są jak rejestracja i dokumentacja cielesnego kontaktu z tworzonym obrazem, zapisem ciała, opowieścią o sobie samej. W ten sposób naturalne siły życia, niepokoje i lęki znajdują wspólne ekspresyjne ujście. Kinga Popiela na swój własny sposób kontynuuje sztukę gestu.
Michał Frydrych
Rozformowane kształty, zapełniające prace Frydrycha idą w stronę “mięsnego materializmu”, pojęcia, które Gilles Deleuze stosował do opisów obrazów Francisa Bacona. W tej cielistej psychodelii zawierają się wszystkie pojęcia, którymi artysta definiuje somatyczną materialność na obrazach - nagość, odrzucenie tradycji, nieprzefiltrowana przez kulturę erotyczność, nacechowana pewnym rodzajem napięcia, w której nie ma ona żadnych ograniczeń. Formy te artysta nazywa zbiorczym hasłem “ludzina”, która dla niego oznaczają formę rozproszonego, zbiorowego ciała, ludzkiej masy, z jednej strony napełnionej różnymi pragnieniami związanymi z posiadaniem ciała z drugiej znajdującej się w rygorze społecznym, włączanej w pewne ramy zachowań. Rezonują z tym koncepcje energii orgonalnej rozwinięte przez dysydenta psychoanalizy, Wilhelma Reicha. Elementy na obrazach zaczerpnięte są z zainteresowań artysty: eksploracji przestrzeni przyjemności zmysłowych, okultyzmu i technik medytacyjnych. Płótna dopełniają tytuły traktowane jako niewidzialny kolor budujące obrazy, w podobny sposób jak w praktyce malarskiej Jurrego Zielińskiego obrazy były resematyzowane przez tytuł.
35. WSCHÓD
Tkanka łączna | Karolina Bielawska
28.09–11.11.2023
Bracka 20b
Karolina Bielawska stale przekształca i rozbudowuje figury, które wykorzystuje w swoich pracach. W najnowszej solowej wystawie autonomiczne obrazy artystki połączą się w większe układy, podobnie jak litery łączą się w słowa, a pojedyncze znaki w kod. Pojawienie się zalążków tego osobliwego języka może świadczyć o potrzebie nawiązania kontaktu. Zamiary istoty, wyłaniającej się z malarskiego zbioru, nie są jednak znane. Wiadomo tylko, że jest ona świadoma i chce się z nami porozumieć. Kuratorka: Ewa Borysiewicz
Remont | Paweł Śliwiński
28.09–01.10.2023
Clay.Warsaw, Wenantego Burdzińskiego 5
Wystawa Remont będzie prezentacją najnowszych obrazów artysty Pawła Śliwińskiego, w dialogu z wybranymi archiwalnymi pracami z kolekcji Tomasza Pasieka. Paweł Śliwiński (ur. 1984) – polski artysta plastyk, malarz. Absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie (2004-2009). Tworzy obrazy, rysunki oraz rzeźby. Jego prace znajdują się w kolekcjach ING Polish Art Foundation, Zabludowicz Collection in London, Muzeum Narodowego w Gdańsku.
36. VOLOSHYN
Optical Prostheses | Danylo Halkin
28.09–4.10.2023
pl. Marszałka Józefa Piłsudskiego 1/3
Voloshyn Gallery prezentuje indywidualną wystawę Danylo Halkina. Główną osią ekspozycji są prace z nowej serii Optical Protheses (2022–2023), której kolejną odsłonę stworzy specjalnie na Warsaw Gallery Weekend 2023.
W serii zatytułowanej Optical Prostheses Danylo Halkin kontynuuje eksplorację sowieckiego wzornictwa dekoracyjnego. Tym razem skupia się na witrażach szpitali, urzędów poborowych i remiz strażackich, tworząc spójną wypowiedź artystyczną osadzoną w wojennym kontekście. Obrazy przedstawiają okna rzeczywistych budynków znajdujących się w regionie Dniepropietrowska, przydymione witraże na tle zadymionego nieba w następstwie kolejnego rosyjskiego ataku. Wszystkie okna są albo uszkodzone w wyniku uderzeń rakietowych, albo roztrzaskane i rozbite w wyniku demontażu w ramach trwającej w Ukrainie dekomunizacji. Artysta dołącza do płócien odłamki witraży, nadając im w ten sposób nowe znaczenie, wraz ze statusem dzieła sztuki, którego nigdy wcześniej nie miały. Powstałe prace oddają ducha współczesności, jednocześnie pozwalając widzowi zajrzeć w atmosferę oryginalnego otoczenia ozdobnych okien.
37. THE NAKED ROOM
Anna Zvyagintseva | Anna Zvyagintseva
28.09-01.10.2023
Marszałkowska 34/50
Złożona praktyka Anny Zwiagincewej koncentruje się na takich tematach jak doświadczenie(a) cielesne, kruchość, kobiecość, praca i tożsamość. Bazując na swoich intymnych refleksjach i obserwacjach, nieustannie dopracowuje swoją metodę i zanurza się w nowych tematach i sposobach ich materializacji. Metodę jej pracy twórczej można luźno opisać jako ciągłe poszukiwanie formy dla subtelnych i niewidzialnych rzeczy i uczuć za pomocą środków artystycznych. Jednak w przypadku praktyki Anny „niewidzialne” nie oznacza tego co „nieznaczące”. Co więcej, jej prace na papierze, obrazy, rzeźby o różnych materiałach, kształtach i skali, jej filmy, fotografia i prace tekstylne ujawniają z równą mocą, piękno przyziemności w całej jej różnorodności, poprzez zwrócenie uwagi na kwestie dyskretne, niepozorne, peryferyjne.
Praktyka rysowania od dawna pozostaje konceptualnym rdzeniem twórczości Anny. Wiele z jej prac, w tym trójwymiarowe obiekty, powstało z refleksji nad istotą linii: albo wytworzonej ręką i wolą artysty, albo zaobserwowanej w świecie zewnętrznym. Charakter rysunków Anny jest sprzeczny ze stereotypami dotyczącymi akademickiego mistrzostwa, postrzeganego jako standard „jakości”, zwłaszcza w środowisku Kijowskiej Akademii Sztuki, gdzie Anna przeszła pierwsze profesjonalne szkolenie. Zamiast tego, jej szkice pokazują prawdziwe zainteresowanie artystki do dokumentowania epizodów, bliskich codziennemu życiu, które jest wypełnione znaczeniem świata bohaterek. Takie podejście pokazuje inny aspekt niewidzialnej pracy – aspekt pracy artysty, którego nie można zmierzyć w jasnych miarach społeczno-ekonomicznych, ale odgrywa on ważną rolę jako wrażliwy wskaźnik procesów społecznych.
W swoich najnowszych pracach, stworzonych po rosyjskiej inwazji, Zvyagintsewa nadal pracowała z celowo kruchymi i nieuchwytnymi formami i obrazami. Jednak jej wypowiedzi stały się znacznie bardziej stanowcze, bezlitosne i wyraźne, jeśli chodzi o komentowanie trwającej wojny i przemocy w jej ojczyźnie.
Podczas Warsaw Gallery Weekend The Naked Room prezentuje wybór prac Anny w różnych mediach z ostatnich 8 lat, które ujawniają złożoność i integralność jej praktyki.
38. LETO x GUNIA NOWIK GALLERY x POLANA INSTITUTE
BEL(L)A | Hannah Sophie Dunkelberg, Kaja Gadomska, Magdalena Karpińska, Marta Nadolle, Paulina Włostowska
28.09-21.10.2023
Hotel Warszawa, Plac Powstańców Warszawy 9
Wystawa zbiorowa towarzysząca tegorocznej edycji Warsaw Gallery Weekend, zorganizowana we współpracy trzech galerii Gunia Nowik Gallery, LETO, Polana Institute, w gościnnych przestrzeniach Hotelu Warszawa.
WYDARZENIA TOWARZYSZĄCE
CZWARTEK 28 września
17:30
Podwieczorek z artystkami: Izabellą Gustowską i Jolantą Marcollą
lokal_30
Wilcza 29a/12
18:30
Oblężenie – dzień 2 895.
Sitodruk na żywo w wykonaniu Kwiaciarni Grafiki według projektu Violi Głowackiej
Prosimy o przyniesienie jednej sztuki jasnej koszulki, torby, itp.
m²
Prześwit, Freta 39
20:00
Koncert Fischerle (we współpracy z Avant Art)
Krupa
Foksal 11
PIĄTEK 29 września
15.00
Premiera 4. numeru kwartalnika Empiria z udziałem Marioli Przyjemskiej oraz autorek i autorów tekstów
Ewa Opałka
Nowolipki 2
17.00
Nie odbieraj bo zobaczą
performance Przemysława Piniaka i Jakuba Kostewicza
Łęctwo
Daniłowiczowska 18B
21.00
Premiera katalogu Galeria TR i WGW after party
TR Warszawa
Marszałkowska 8
SOBOTA 30 września
11.00
Promocja książki Agata Bogacka. Obrazy 2016-2022
Anda Rottenberg w rozmowie z Agatą Bogacką
Gunia Nowik Gallery x 77 PRESS
Kawa Popularna, Pańska 3
12.00
Przedpremierowy pokaz wideo instalacji Krzysztofa Wodiczko Głosy pamięci
Fundacja Profile x Muzeum Warszawy
Izba Pamięci przy Cmentarzu Powstańców Warszawy
Wolska 168 (róg Sowińskiego)
12.00
Oprowadzanie po kolekcji Fundacji Sztuki Polskiej ING w języku polskim i angielskim
Plac Unii, Puławska 2
zapisy: fundacja@ingart.pl
14.00
Premiera książki
Zbieram nową sztukę. Rozmowy z kolekcjoner(k)ami
Fundacja Sztuki Polskiej ING
Plac Unii, Puławska 2
15.30
Oprowadzanie kuratorskie po galerii TR i scenografii spektaklu Onko
realizowanej przez Karola Radziszewskiego
BWA Warszawa x TR Warszawa
Marszałkowska 8
16.30
Oprowadzanie Anny Barlik po wystawie Sacking objects
PURO Hotel Warszawa Centrum
Widok 9
21.00
Ogłoszenie laureatek / laureatów Nagrody Fundacji Sztuki Polskiej ING
NIEDZIELA 1 października
12.00
Myślenie lubi chodzenie
Zwiedzanie warszawskich galerii dla dzieci
Spotlight Kids
Zbiórka w lokal_30
Wilcza 29a/12
zapisy: zapisy@spotlightkids.pl
14.00
Oprowadzanie kuratorskie po wystawie Refugees Welcome.
Artystki i artyści na rzecz uchodźczyń i uchodźców
Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie
Wybrzeże Kościuszkowskie 22
15.00
Głębiej niż otchłań. Maszyny do patrzenia Nicolasa Grospierre’a – prezentacja prac z kolekcji dela.art
Hala Koszyki
Koszykowa 63
16.00
Wyspa
Performance Alicjii Nauman realizowany w partnerstwie z Fundacją Artystyczna Podroż Hestii
Pola Magnetyczne
Londyńska 13
17.00
Koncert Antoniny Nowackiej
wanda gallery
Bracka 20B
PODCZAS WGW
12.00–22.00
Crash Club x Pawilon Bar
Program artystyczny z udziałem galerii: Ewa Opałka, Fundacja Galerii Foksal, Gunia Nowik
Gallery, HOS, Krupa, LETO, lokal_30, Łęctwo, Monopol, Piktogram,
Pola Magnetyczne, Polana Institute, Propaganda, Stereo, Suprafinit (Bucharest),
Szydłowski, Turnus, wanda, Wschód
Bliska 12
SPOTKANIA
WTOREK, 3 października
18.30–20.00
Praktyka odpoczynku i przyjemności
Warsztaty somatyczne
Prowadząca: Magda Czech
Galeria Szara
Bracka 23/28
ŚRODA, 4 października
19.00
Czy sztuczna inteligencja też kocha?
Performans Tomka Paszkowicza realizowany w partnerstwie z Fundacją Artystyczna Podróż Hestii
Turnus
Wolska 46/48
SOBOTA, 7 października
15.00–18.00
XXIX Seminarium Feministyczne.Nowa zbiorowość – o dzisiejszych perspektywach na sztukę kobiet lat 70.
lokal_30
Wilcza 29a/12
18.00
Koncert ambientowy Kamila Kukli
Piana
Hoża 52/19
NIEDZIELA 8 października
17.00
Zanurzanie
Panel dyskusyjny z udziałem Grzegorza Głowienko, Lindy Lach, Piotra Rutkowskego
Prowadząca: Katarzyna Sagatowska
Jednostka x Stacja Muranów
Andersa 13
CZWARTEK, 12 października
18.00
Czy Sztuczna Inteligencja zastąpi artystów?Sztuka w czasach uczenia maszynowego
Wykład Marcina Kalińskiego
Krupa
Foksal 11
PIĄTEK, 13 października
19.00
Koncert muzyki elektro-akustycznej Wojtka Kurka
HOS
Dzielna 5
SOBOTA, 14 października
14.00–16.00
Marzenia i porażk, czyli speed dating z Szabrem i Turnusem
18.00–22.00
Romantyczny poczęstunek, czyli jadalna rzeźba randkowa połączona z zabawą, tańcami i dj setem
Turnus
Wolska 46/48
19.00
Piosenki Emilki
Rob Wasiewicz & Joanna Hawrot
Performans realizowany w partnerstwie z Fundacją Artystyczna Podroż Hestii
LETO x emi_art_warsaw
Emilii Plater 14
WTOREK, 17 października
18.30–20.00
Praktyka odpoczynku i przyjemności
Warsztaty somatyczne
Prowadząca: Magda Czech
Galeria Szara
Bracka 23/28
SOBOTA, 21 października
15.00
Spotkanie z Tomaszem Mrozem
Monopol
Marszałkowska 34/50
ŚRODA, 25 października
18.00
Spotkanie z Natalią Załuską i Tomaszem Ciecierskim
Le Guern
Katowicka 25/1
19.00
Spotkanie z Wojciechem Bąkowskim
Stereo
Bracka 20B
SOBOTA, 28 października
16.00
Wyspa
Performans Alicji Nauman realizowany w partnerstwie z Fundacją Artystyczna Podroż Hestii
Pola Magnetyczne
Londynska 13
19.00
Anna Orłowska x Katarzyna Roj x Bored Wolves
Jestem prawnuczką Sylwestra Młynarza
Gunia Nowik Gallery x Muzeum Ziemi
Willa Pniewskiego, al. Na Skarpie 27