stolik na kwiaty z cynowym pojemnikiem zamiast blatu. Ten typ mebla rozpowszechnił się w eleganckich wnętrzach w 2 poł. XVIII w., nosząc nazwę table a fleurs (stolik na kwiaty). W okresie Cesarstwa żardniniera była już jednym z ważniejszych elementów umeblowania. Zbiór projektów Perciera i Fontaine`a, zawierający wiele różnorodnych modeli tego mebla, potwierdza jego popularność w 1. poł. XIX w. Żardiniera przybierała najróżniejsze kształty. Jeden z prostszych modeli to przenośny stolik, którego górna część, o wys. ok. 30 cm, zawiera zagłębienie, o ściankach pokrytych miedzią lub ołowiem, wypełnione ziemią. Są również żardiniery bardziej skomplikowane, ustawione pośrodku pokoju, okrągłe lub wieloboczne, wsparte na nogach w kształcie kolumienek, dźwigających pojemnik wyłożony metalem. Ponad nimi wznosi się jeszcze jedna, identyczna kondygnacja, zwieńczona czasem jakimś motywem dekoracyjnym. Moda na ten typ mebla przetrwała aż do końca Drugiego Cesarstwa. W tym ostatnim okresie ustawiano go zazwyczaj pośrodku salonu. Otaczał go często okrągły puf - miękki mebel do siedzenia, bez poręczy i oparcia.