od średniowiecza do schyłku XVIII w. Wenecja była jednym z najważniejszych ośrodków rzemiosła artystycznego w Europie. Warsztaty szklarskie istniały na Rialto już w XII w., skąd w XIII w. przeniesiono je na wyspę Murano. Pełny rozkwit sztuki szklarskiej nastąpił w XV - XVI w. Produkowano wtedy przezroczyste, doskonale odbarwione szkło sodowe, zwane cristallo, odznaczające się doskonałymi właściwościami plastycznymi. Mistrzowie z Murano opanowali wiele technik zdobniczych: malowanie farbami emaliowymi, technikę szkła mozaikowego, millefiori, szkła agatowego, mlecznego, opalowego, filigranowego. Wyroby odznaczały się niezwykłym bogactwem i finezją form, modelowanych na gorąco. Uzupełniały je dekoracje szlifowane i ryte przy pomocy diamentu. Odrębną gałąź sztuki szklarskiej stanowił wyrób zwierciadeł o ozdobnych szlifowanych ramach szklanych z motywem plastycznie uformowanych kwiatów. Dzięki wysokiemu poziomowi technicznemu i artystycznemu szkła weneckie były eksportowane do wielu krajów Europy. Równie ważną dziedzina był wyrób koronek, które osiągnęły najwyższy poziom w XVII - XVIII w. Były to głównie koronki igłowe z białych nici lnianych. Wyróżniały się zwłaszcza tzw. koronki weneckie - białe, z motywem dużych kwiatów łączonych pikotami, koronki rosellino z reliefowym ornamentem z wici roślinnych i kwiatów oraz koronki burano (produkowane na wyspie Burano) z drobnym wzorem roślinnym na tiulowym tle. W XVI w. produkowano w Wenecji piękne majoliki o szkliwie szaroniebieskim, z dekoracją roślinną zdradzającą wpływy orientalne. Do charakterystycznych wyrobów należały wielkie wazy z motywem liści akantu i medalionami portretowymi, misy i talerze. W ich dekoracji często występowały pejzaże i sceny figuralne. W XVIII w. podejmowano tam próby wyrobu porcelany. Wyróżniała się manufaktura Francesca Vezziego, istniejąca w latach 1720-27, dla której sprowadzono potajemnie kaolin z Saksonii. Jej wyroby zbliżały się do porcelany wiedeńskiej. Znaczny rozgłos zyskała też porcelana z manufaktury Antonibona w Le Nove (1752) i wytwórni Geminiana Cozziego (1764-1812, serwisy do kawy, rokokowe zastawy stołowe).