produkcja ceramiczna skupiała się przede wszystkim na przedmieściu Trina. Wyrabiano tam od XI w. zwykłą glazurowana porcelanę z dekoracja reliefową odbijaną stemplami (naczynia na wodę i oliwę, wazy z dwoma uchwytami). Od ok. 1260 r. produkowano w Sewilli ceramiczne płytki wykładzinowe z dekoracja reliefową pokrytą barwnymi glazurami. Do charakterystycznych wyrobów w XIV w. należały płytki mozaikowe, zaś w XV w. rozwinęła się metoda cuerda seca, która polegała na rozdzielaniu poszczególnych barwnych pól glazurowanych pasmami pokrytymi mieszaniną tłuszczu i manganu. Po wypaleniu powstawały w tych miejscach matowe linie w kolorze brązowym. Ten typ dekoracji stosowano też w naczyniach aptecznych, półmiskach i dzbanach. Inny system, zw. cuenca (komórkowy), polegał na pokrywaniu reliefowego wzoru barwnymi glazurami, przy czym poszczególne kolory oddzielały wgłębione linie. Od XVI w. dominowały w Sewilli wpływy majoliki włoskiej.