element dekoracyjny wywodzący się z architektury antycznej; ma postać pionowego, płaskiego pasa występującego nieznacznie przed lico ściany, często pokrytego żłobkowaniem takim samym, jakie ma ustawiona zwykle przed nim kolumna. W dekoracji klasycznej szeroko posługiwano się pilastrami, wyróżniając kilka ich rodzajów. Ze względu na usytuowanie, pilastry dzielą się na: narożne, łukowe - opinające wypukłą lub wklęsłą część muru, rozglifione, tworzące kąt wypukły, złożone, formujące kąt wklęsły. Drugi podział dotyczy dekoracji pilastrów: kanelury mogą być wypełnione wałkiem ciągłym biegnącym przez całą wysokość trzonu pilastra lub do jednej trzeciej wysokości. Występują też pilastry wiązane, gdy ich baza lub kapitel łączą się z sąsiednimi pilastrami Od XVI w. pilastry stały się popularnym elementem ornamentalnym w ebenistyce, charakterystycznym dla stylu klasycznego. Po okresie renesansu, stosowano je stylach Ludwika XIV, Ludwika XVI i w okresie empire`u. Natomiast style sięgające do form wywodzących się z natury (np. styl Ludwika XV) wyłączyły pilastry ze swego repertuaru.