wytwórnia porcelany w Petersburgu została założona w 1744 r. przy udziale K. Hungera z Miśni, jednak pierwsze próby zakończyły się niepowodzeniem. Dopiero w 1747 r. uczony ros. D. I. Winogradow zestawił dobrą masę porcelanową, umożliwiającą podjęcie produkcji. Do 1748 r. wyroby były jeszcze źle glazurowane, ale już od 1749 r. porcelana petersburska reprezentowała wysoki poziom techniczny i artystyczny. Do charakterystycznych wyrobów należały tabakierki, guziki oraz filiżanki z dekoracją reliefową i malowaną (podszkliwnie). Od 1765 r. manufaktura nosiła miano Cesarskiej Wytwórni Porcelany. Sprowadzono do niej wybitnych fachowców m.in. Karlowskiego z Miśni i rzeźbiarza G. D. Rachetta. Produkowano wielkie serwisy (Arabeskowy, Jussupowa, Gabinetowy) i figurki (sprzedawcy uliczni i rzemieślnicy, Ludy Rosji). W 1 poł. XIX w. dominowały wpływy akademickiego klasycyzmu (S. S. Pimienow, S. F. Szczedrin). Wyrabiano wtedy antykizowane naczynia (dekoracyjne duże wazy) z bogatą dekoracją ornamentalną i barwnymi tłami. Po połowie wieku zaczęto kopiować malarstwo i powtarzać dawne wzory. Mimo obniżenia się poziomu artystycznego manufaktura miała wciąż wiele osiągnięć technicznych (biskwity, stosowanie barwionych mas, farb emaliowych i nowych farb podszkliwnych). W 1912 r. podjęto produkcję porcelany miękkiej wg własnych receptur. W 1918 r. wytwórnia została upaństwowiona, w 1925 r. nadano jej imię wielkiego uczonego rosyjskiego - Łomonosowa. Obecnie manufaktura leningradzka zaliczna jest do najważniejszych w Rosji.