anegdota przypisuje Johannowi Friedrichowi Böttgerowi, alchemikowi elektora saskiego przypadkowe odkrycie kaolinu w pudrze, którym posługiwali się miejscowi cyrulicy. Kaolin, dzięki relacjom misjonarzy z Chin, znany był głównie jako składnik porcelany. Elektor saski pojął wagę odkrycia i natychmiast wykorzystał je, rozpoczynając w tajemnicy produkcję porcelany na swym zamku w M. Od 1710 r. wychodziły stamtąd wyroby podobne do importowanych z Azji, m.in. dzięki starannie podrabianej dekoracji. Wkrótce w Miśni opracowano oryginalny system zdobniczy polegający na nakładaniu przy pomocy szczypczyków pełnoplastycznych liści. Po śmierci Böttgera w 1719 r. warsztat przejął jego pomocnik Höroldt, który łącząc elementy egzotyczne i rokokowe oraz rozszerzając paletę barw, opracował styl saski, przyjęty od 1735 r. w całej Europie: figurki przedstawiające postacie ludowe i dworskie, obudowy zegarów zdobione barwnymi motywami roślinnymi, postaciami i zwierzętami. Johann Joachim Kändler, kierując manufakturą w latach 1731-1775, dołączył do Miśni małe zakłady saskie, których produkcja cieszyła się ogromnym powodzeniem. Następnie w Miśni próbowano naśladować wyroby z Sevres; porcelana saska straciła w ten sposób swój oryginalny urok, nie osiągając równocześnie elegancji właściwej wyrobom francuskim.