MALCZ KAROL (ur. 1797 r. w Warszawie - zm. 1867 r. w Ozorkowie. Złotnik. Związany węzłami rodzinnymi z warszawskim środowiskiem złotników. W latach 1818-27 praktykował w warsztatach we Francji, Włoszech, Anglii, Holandii, Niemczech, Austrii i na Węgrzech. Po powrocie do Warszawy wykonał sztukę majsterską i otworzył własną pracownię i sklep. Wyrabiał srebrne tace, patery, cukiernice, solniczki i inne naczynia stołowe, imbryki do herbaty, dzbanuszki, lichtarze, kandelabry, sztućce itp. Zarówno formy jak i wzory do rycia i cyzelowania projektował sam, najczęściej w stylu późnoklasycystycznym. Był jednym z najwybitniejszych złotników w Polsce w XIX w. Srebra Malcza odznaczają się pięknymi kształtami i bogatą, precyzyjna w rysunku ornamentyką. W 1864 r. przekazał firmę złotnikowi Augustowi Teodorowi Wernerowi. Kolekcje wyrobów Malcza posiada Muzeum Historyczne m. st. Warszawy.