manufaktura szkła w Lubaczowie na Rzeszowszczyźnie, zw. Hutą Kryształową, została założona w 1717 r. przez hetmana Adama Mikołaja Sieniawskiego. Początkowo prowadzili ją fachowcy sprowadzeni z Saksonii, Czech i Śląska, toteż styl wyrobów tamtejszych hut oddziałał na produkcję w Lubaczowie. Po 1727 r. przeważali już polscy specjaliści. Po XVIII w. wyrabiano naczynia stołowe i świeczniki. Charakterystyczne dla produkcji huty lubaczowskiej są kielichy wiwatowe, na ogół znacznych rozmiarów, o profilowanym, fasetowanym trzonie i wysokiej, stożkowej czaszy, często z pokrywką; odmianą ich są tzw. flety - wąskie, wysmukłe kielichy do szampana. Szkła lubaczowskie są zdobione szlifem naśladującym układ plastra miodu lub karpiej łuski (czasza i pokrywa) oraz grawerowanymi kartuszami z panopliami, motywami roślinnymi i ornamentem lambrekinowym, liśćmi akantu, palmy i lauru, a także mniej oryginalnymi paskami ornamentalnymi.