pierwotnie element architektoniczny w formie esowato wygiętego wspornika, służący jako oparcie dla nadwieszonych części budowli (np. belkowania, balkonów), które narażone są na złamania. Zastosowanie tego elementu łagodzi niekorzystny efekt, jaki tworzy połączenie dwóch płaszczyzn pod katem prostym. Termin architektoniczny został wykorzystany w XVIII w. dla nazwania mebla, który początkowo określano we Francji "pied de trumeau" (podstawa filaru). Był to stolik przyścienny, z płytą opartą na dwóch lub czterech nogach, złączonych przy podstawie rodzajem ozdobnej klamry. W tym okresie konsola miała jeszcze swój pierwotny wklęsło-wypukły profil. Pod koniec XVIII w. konsolą nazywano prostokątny stolik przyścienny o prostych formach, który poza nazwą nie ma nic wspólnego z konsolą architektoniczną.