termin o długiej prehistorii, sięgającej 1899 r., kiedy to Félix Fénéon posłużył się nim w odniesieniu do impresjonistów. W sztuce po II wojnie światowej stosowany od 1951 r. w zasadzie wymiennie z informelem i abstrakcją liryczną na oznaczenie kierunku będącego europejskim odpowiednikiem ekspresjonizmu abstrakcyjnego. Zasługę spopularyzowania nazwy taszyzm w tym znaczeniu przypisuje się Pierre`owi Guéganowi. Krytyk Charles Estienne proponował w 1954 r. zawęzić taszyzm do odmiany informelu najściślej związanej z automatyzmem twórczym, a reprezentowanej m.in. przez Hansa Hartunga, Georges`a Mathieu i Pierre`a Soulages`a.