termin stosowany od lat 50. na określenie dzieł poruszających się za pomocą sił natury (wiatru, wody), wbudowanego silnika lub przy pomocy widza. Niektórzy teoretycy (Frank Popper) obejmują tym pojęciem także dzieła nieruchome, ale wywołujące wrażenie ruchu (op art). Artystą, który przyczynił się w największym stopniu do rozwoju ruchomej rzeźby, był Alexander Calder, konstruujący od 1932 r. mobile - wieloelementowe, najczęściej wiszące struktury z drutu i blachy. Najbardziej znanymi przykładami sztuki kinetycznej są samoniszczące się prace Jeana Tinguely`ego. Inni znaczący przedstawiciele to: Yaacov Agam, Niki de Saint-Phalle i nieco zapomniany pionier Gyula Kosice. Ten ostatni już w 1946 r. założył w Buenos Aires międzynarodowy ruch zwany MADI, zrzeszający artystów uprawiających sztukę kinetyczną..