spektakle optyczne mają w sztuce długą historię, której początki sięgają Jaskini Platona. Jednym z pionierów nowoczesnych projekcji był Aleksander Skriabin, który obmyślał do wykonań swoich utworów ("Prometeusz" - 1910 r.) barwne, zmienne światła, tworzące kalejdoskopowe wzory nie tylko na ścianach, ale i na ubranej w białe kostiumy publiczności. Po II wojnie światowej projekcje często były elementem wielkich wystaw typu Expo bądź przekształciły się w autonomiczne spektakle laserowe (light art), nie przestawały też przyciągać artystów "sztuki światła i przestrzeni". We współczesnych projekcjach wykorzystuje się, oprócz promieni laserowych, także slajdy, filmy i video. Do najwybitniejszych twórców projekcji należą James Turrel i Krzysztof Wodiczko. W powojennej Polsce projekcjami zajmowali się m.in. Andrzej Pawłowski, Jan Berdyszak i Kazimierz Urbański.