etykietka przypinana nieformalnej grupie rzeźbiarzy brytyjskich (właściwie nieomal generacji) urodzonych ok. roku 1950 a debiutujących lub zauważonych ok. roku 1980. Za pierwszą ważną ich manifestację uważa się wystawę " Objects and Sculpture" w Institute of Contemporary Arts w Londynie w tymże roku. Do czołowych przedstawicieli nowej rzeźby brytyjskiej zalicza się: Tony`ego Cragga, Richarda Deacona, Anthony`ego Gormleya, Anisha Kapoora, Davida Macha, Juliana Opie, Richarda Wentwortha i Billa Woodrowa. Tym, co łączyło wyżej wymienionych - poza oczywistą reakcją na konceptualizm i minimalizm w rzeźbie brytyjskiej poprzednich dwóch dekad - było, przynajmniej w pierwszym okresie, użycie w ich pracach przedmiotów znalezionych (zwykle odpadów przemysłowych) oraz częste zestawianie kompozycji z nie połączonych ze sobą elementów układanych w zbiory. Wielu członków tej formacji przeszło z czasem głęboką ewolucję i daleko odeszło od swojego pierwotnego stylu.