termin stosowany do twórczości kilku artystów czynnych od lat 80., zainteresowanych problemami semantycznymi, niemniej tworzących dzieła malarskie, rzeźbiarskie i fotograficzne, w przeciwieństwie do "czystego" teoretyzowania, preferowanego w ortodoksyjnym konceptualizmie. Neokonceptualiści posługują się często reprodukcjami cudzych dzieł albo nawiązują do obrazów-klisz kultury masowej, stawiając pytania o istotę znaczeń.