pierwsze wzmianki o kabinecie występują w inwentarzach z XVI w. Był to niewielki mebel z przegródkami i szufladami, zwykle wzbogacony wymyślną dekoracją. Typ kabinetu wywodzący się z Włoch i Niemiec nazywany był stipo (składał się z dwóch ustawionych jedna na drugiej szafek, w których górna miała ruchomą przednią ściankę, służącą po opuszczeniu jako płyta do pisania). Wymienia się również kabinet pochodzenia hiszpańskiego - vargueno, z licznymi szufladkami, skrytymi za ruchomą płytą, służącą po opuszczeniu jako stół do pisania. Kabinet wspierał się na wysokich nogach. Mebel ten, modny w okresie panowania Ludwika XIII, nie był naśladowany przez francuskich ebenistów. W XVII w. kabinet rozrósł się do rozmiarów dużej szafki, opartej na stoliku. Szafkę zdobiono okładziną z hebanu lub czernionej gruszy i rzeźbionymi kompozycjami figuralnymi ujętymi w profilowane faliste ramy. Podstawę tworzyły kolumienki, tralki, hermy lub kariatydy. Mebel ten wyszedł z mody z poł. XVII w. Zastąpił go wtedy model zaprojektowany przez Boulle`a.