w 2 poł. XVIII w. w osadach Horodnicy i Łosośnie pod Grodnem istniało kilkanaście manufaktur tkackich. Założył je podskarbi wielki litewski Antoni Tyzenhauz na polecenie króla Stanisława Augusta, pragnącego rozwijać w Polsce produkcje przemysłową i kształtować gusty. Manufaktury wyrabiały gobeliny, kilimy, kobierce, materiały obiciowe i pasy kontuszowe. Zatrudniano tam mistrzów tkackich i projektantów głównie z Francji, np. Wincentego Dupineya i Franciszka Selimanda z Lyonu, a także Niemców i Włochów. W wyrobach dominowały więc wzory zachodnioeuropejskie, zwłaszcza ornamentyka w stylu Ludwika XV i Ludwika XVI, co wyróżniało je na tle produkcji innych manufaktur. Obok wytwórni strzyżonych kobierców wełnianych największe znaczenie miała czynna ok. 1768-83 persjarnia, gdzie w latach 1774-78 był zatrudniony Selimand. Pasy grodzieńskie zachowały tradycyjną kompozycję, lecz zarówno technika jak motywy ornamentalne wzorowane były głównie na jedwabnych tkaninach liońskich. Wyroby manufaktur grodzieńskich odznaczały się techniczną doskonałością, wysmakowaną kompozycją i wyrafinowaną kolorystyką.