Styl Cesarstwa. Style historyczne w różnym stopniu korzystały z ornamentyki antycznej, jednak empire uczynił z tego obowiązujący system; dekoracje ścienne, meble, tkaniny komponowane były na zasadzie rozległych pustych powierzchni, na tle których odcinał się kolorowy fryz, wstęga, feston lub wykonana w złoconym, matowym brązie figura alegoryczna, okrągły kartusz, wydłużony ośmiobok, elipsa lub romb; żaden z tych motywów nie miał innej funkcji poza zdobniczą. Z tego właśnie względu styl empire odchodzi od tradycji francuskiej i od zasady racjonalizmu technicznego. Empire wprowadził jednak pewną nowość, będącą pierwszą próbą przemysłowej produkcji artystycznej. Gładkie formy na wielkich płaszczyznach empirowych mebli pozwalały na zastosowanie maszyn do ich produkcji. Tkaniny wykonane przez Jacquarda wymagały uproszczonych wzorów. Złotnictwo, kowalstwo artystyczne przystosowały swe formy do możliwości obróbki mechanicznej. Nowe, powstałe po rewolucji, społeczeństwo francuskie nie znając dawnego wyrafinowania sztuki, swe potrzeby luksusu zadowalało produkcją masową, a więc tanią, wytwarzaną szybko dzięki zastosowaniu nowoczesnych metod. Styl empire nie był kresem, lecz punktem wyjścia dla nowej sztuki.