kierunek w sztuce ang. 2 poł XVI w., łączy się z okresem panowania Elżbiety I (1558-1603). W sztukach dekoracyjnych tego czasu utrzymywały się jeszcze elementy formalne ang. gotyku, łącząc się z nowymi formami włoskiego renesansu, które docierały do Anglii za pośrednictwem Niderlandów, Francji i Niemiec. Był więc to styl mieszany, ale o wyraźnej przewadze cech narodowych. "Nowinki" woskie interpretowane były w sposób dość powierzchowny, świadczący o niezrozumieniu zasad sztuki renesansowej. Nowy styl wiązał się przede wszystkim z powstającymi wówczas licznymi rezydencjami szlacheckimi. W dekoracji wnętrz przeważały dębowe boazerie kryjące ściany, stosowano stropy belkowe lub płaskie, zdobione złoconymi sztukateriami, w ozdobny sposób kształtowano klatki schodowe. Meble, produkowane również z dębu, miały masywne formy o przewadze linii prostych, wyrażające dobrze ich utylitarny charakter. Towarzyszyła im bogata dekoracja snycerska, pełna siły i dynamiki. W ornamentyce występowały często motywy okuciowe, liście akantu, zwoje, maszkarony, groteski i kariatydy.