właściwie nie było odrębnego stylu o tej nazwie, a raczej gust obowiązujący w tym okresie, opierający się na erudycji. Meble i inne charakterystyczne przedmioty są swobodnymi naśladownictwami wzorów renesansowych lub markieterii Boulle`a. Epoka ta była mało wynalazcza: trudno jest uważać za twór artystyczny małe krzesła z oparciami z czarnego drewna inkrustowanego rodzajem iryzującej masy perłowej. W epoce tej przemeblowano pałace cesarskie, produkując w tym celu meble w stylach Ludwika XV i XVI. Wyposażenie wnętrz nie wyróżniało się oryginalnością. Szczególna rola przypadła w tym tkaczom- dekoratorom. Okazałe tkaniny ścienne i wyściełane meble były najbardziej typowymi elementami wnętrza. Wykonawstwo mebli, brązów i przedmiotów uzupełniających wnętrza nigdy nie odznaczało się równie wysoką jakością. Właśnie pod tym kątem należy rozpatrywać produkcję artystyczną okresu Drugiego Cesarstwa, które ze sztuki uczyniło luksus.