BOULLE ANDRE CHARLES (1642-1732 w Paryżu). Najsłynniejszy z ebenistów francuskich. Syn stolarza- rzeźbiarza. Zawodu uczył go ojciec, poza tym Boulle uczył się także malarstwa i rysunku. W wieku dwudziestu dwóch lat zaczął działać jako wolny rzemieślnik w rejonie Sainte-Genevieve, zwolniony przez Uniwersytet od opłat. Uprawiając równocześnie malarstwo i sztukę markieterii zdobył duży rozgłos, czego dowodem było powołanie go do Akademii Św. Łukasza. W wieku trzydziestu lat uzyskał cenny przywilej praktyki niezależnej, wyjętej spod kontroli cechu. Jego dyplom pierwszego ebenisty przyznawał mu uprawnienia: architekta, malarza, rzeźbiarza mozaik, rytownika, cyzelera, producenta markieterii i projektanta cyfr. Gdy wstąpił w służbę królewską wykazał dużą aktywność przy zdobieniu rezydencji królewskich. Przy współpracy Pierre Golle`a, Sommera i Philippe`a Poitou, ozdobił markieteriami wiele salonów Wersalu, zwłaszcza gabinet następcy tronu, a równocześnie wyrabiał biurka, szafy, obudowy zegarów, podnóżki i krzesła oraz komody. Meble dekorowane markieterią i inkrustacjami były znane już od dwu stuleci we Włoszech. Forma mebla jest czysta a dekoracja przypomina rysunek graficzny. Uzdolnienia rzeźbiarskie Boulle pozwoliły mu widzieć formę we wszystkich aspektach, tak że nawet najprostszemu wykonanemu przezeń taboretowi nie brak rozmachu i dostojeństwa stylu, całkowicie nowych w tej epoce. Wzory w gałązki wprowadzone przez Boulle, wycinane z miedzi i tradycyjnej cyny, są również elementem dekoracyjnym o nie znanej dotąd sile wyrazu. Boulle zastosował metodę polegającą na równoczesnym wycinaniu wzoru i tła w nałożonych na siebie płytkach z miedzi i szylkretu. Posługiwał się przy tym specjalną piłką do markieterii wynalezioną w 1625 r. B. posługiwał się różnymi gatunkami drzew importowanych. W Luwrze znajduje się wspaniała szafa wykonana przez niego, z drzwiami pokrytymi markieterią przedstawiającą wazony z kwiatami, a w Wersalu - kabinet wykonany do sypialni Ludwika XIV, ozdobiony wizerunkiem wielobarwnej papugi. Na ogół Boulle sam był twórcą swoich modeli: jego oryginalne lawowane rysunki zachowane w Musée des Arts Décoratifs i wydany przez niego wzornik "Nouveaux desseins de meubles et ouvrages de bronze et de marqueterie"(Nowe rysunki mebli, wyrobów z brązu i markieterii) są najlepszym dowodem jego inwencji twórczej. Tworząc mebel Boulle ustalał najpierw proporcje, później zasadę konstrukcji, dostosowując do nich precyzyjne dekoracje. Jego dzieła są już rzadko spotykane, ale te które się zachowały stanowią przykład sztuki, która osiągnęła pełną doskonałość. Jego dzieła wniosły jeszcze jedną nowość w meblarstwie: racjonalne zastosowanie aplikacji z brązu. Ponieważ markieteria z szylkretu i miękkich metali jest krucha, zaś poszczególne jej części różnie reagują na zmiany temperatury, mistrz zaradził nieuchronnemu odklejaniu się, umocowując w miejscach podatnych na uszkodzenia szerokie elementy ornamentalne ze złoconego brązu: listwy obramujące dekorację, kątowniki podtrzymujące narożniki płycin, motywy alegoryczne umieszczane pośrodku, maszkarony odlewane przez Jacquesa Confesseura, zaś cyzelowane prawdopodobnie przez samego Boulle w 1720 r. pożar zniszczył jego warsztat i kolekcję. Siedemdziesięcioośmioletni Boulle odbudował swój zakład i kierował nim aż do śmierci.