od poł. XVII w. do poł. XIX w. miasto Bolesławiec na Dolnym Śląsku było ważnym ośrodkiem ceramicznym. Miejscowi garncarze cechowi wyrabiali naczynia kamionkowe kryte szkliwem ziemnym o barwie brązowej: dzbanki, kufle, garnuszki, wazy itp. Kamionki bolesławieckie maja charakter wybitnie regionalny. Najbardziej typowe są dzbanki o brzuścach kulistych, w późniejszym okresie bardziej wysmukłe, ręcznie zdobione spiralnym rowkowaniem lub białymi nie szkliwionymi nakładkami w postaci gałązek kwiatowych, a także herbów miast, inicjałów i sylwetek ludzkich. U dołu są oprawione w cynową podstawkę, miewają gliniane lub cynowe pokrywki. Zbiory kamionek bolesławieckich znajdują się w muzeum w Bolesławcu oraz w Muzeach Narodowych w Warszawie i we Wrocławiu (tu m.in. najstarszy zachowany zabytek - późnorenesansowa butla pastora Mergo, ok. 1640-54 r.). Po poł. XIX w. wyrób ręczny zastąpiła produkcja przemysłowa.