pierwszą manufakturę porcelany w Berlinie założył w 1751 r. kupiec Wilhelm Caspar Wegely, pod protektoratem Fryderyka II. Wyroby miały biały czerep, duże trudności sprawiała natomiast dekoracja malarska. Opanowano ją dopiero ok. 1757 r., jednak w tym samym roku zaniechano produkcji. W dekoracji tych najwcześniejszych produktów widać silne wpływy Miśni. W 1761 r. Johann Ernst Gotzkowsky uruchomił kolejną wytwórnię, sprowadzając fachowców z Miśni. Produkowano w niej głównie naczynia stołowe o gładkich formach, z charakterystycznym motywem malarskim "niemieckich kwiatów". W 1763 r. manufaktura przeszła na własność Fryderyka II. Od tego czasu dekoracja wzbogaciła się o scenki rokokowe wg F. Bouchera, A. Watteau, często stosowano też ornamenty reliefowe. Rzeźby modelowali Friedrich Elias i Wilhelm Christian Meyerowie. Należały do nich figurki i biskwitowe medaliony portretowe. Od pocz. XIX w. przeważały wpływy klasycyzmu oraz technika litofanii. Manufaktura berlińska upaństwowiona w 1918 r. przetrwała do dziś. /[br/]berżera (bergere)/[br/]Wygodny wyściełany fotel z pełnym, nieco cofniętym oparciem i luźno położoną poduszką na niskim, szerokim siedzeniu. Spopularyzowany we Francji od ok. 1735r. stał się jednym z najbardziej typowych mebli stylu Ludwika XV. Odmianą b. jest bergere en gondole, z zaokrąglonym, wklęsłym oparciem połączonym płynną linią z poręczami. Z b. wywodzi się fotel � confessional.