styl i kierunek w malarstwie i rzeźbie powstały w połowie lat 60., polegający na odtwarzaniu rzeczywistości nie bezpośrednio, lecz z fotografii i motywowany przekonaniem, że fotografia jest w stanie uchwycić zjawiska, które umykają nieuzbrojonemu oku. Obrazy hiperrealistyczne odznaczają się niezwykle drobiazgowym odtwarzaniem detalu, ze szczególnym naciskiem na efekty lustrzane (odbicia życia ulicy w szybach wystawowych itp.). Rzeźbiarze tego kierunku, tworzą werystyczne figury ludzkie naturalnej wielkości, pozbawione piedestałów, ubrane w prawdziwe ubrania i zaopatrzone w autentyczne przedmioty (wózki, torby z zakupami, lokówki itp.). Rzeźby te często idealnie zlewają się z publicznością, co nierzadko prowadzi do komicznych spięć.