termin, którym włoski krytyk Germano Celant określił w 1967 r. sztukę artystów posługujących się pospolitymi tworzywami (cementem, gazetami, gałęziami, dywanami itp.) i odwołujących się do archetypicznych skojarzeń. W praktyce nazwa ta przyjęła się na określenie nieformalnej grupy rzeźbiarzy działających we Włoszech (m.in. Mario Merz, Giuseppe Penone). Niektórzy krytycy próbują jednak pod szyldem art povera umieszczać też tak różne zjawiska, jak teatr Jerzego Grotowskiego czy malarstwo Ives`a Kleina.