lipiec - sierpień 2010

Seks, krew, małe dziewczynki i bestie. Wyruszając w podróż z Aleksandrą Waliszewską trudno oprzeć się wrażeniu, że przechodzimy na ciemną stronę mocy. Choć paradoksalnie, autorkę malowanych gore horrorów wciąż porusza Mona Liza.


Zdjęcie: Aleksandra Waliszewska, Portret, 2010, technika mieszana

Adam Kalinowski jest autorem kilkunastu monumentalnych ruchomych realizacji przestrzennych, które zbudował własnoręcznie stosując technologię konstrukcji stalowych. W przestrzeni publicznej umieszcza instalacje, w których widz znajdujący się w ruchomej części dzieła może zajmować pozycję zależną od siły i kierunku wiatru w danej chwili. Konstrukcje Kalinowskiego – to antypomniki – w przeciwieństwie do pomników organizujących ludzi wokół nieruchomych mitów. Ostatnio projektuje żywe rzeźby z ziemi porośniętej trawą, zmieniające się w czasie, wymagające troski i pielęgnacji.


Zdjęcie: Adam Kalinowski, Podniebny Cylinder, Poznań, 2004

Krems
Kunsthalle-Krems
wystawa: Paula Modersohn-Becker
do 4 lipca 2010 r.
obejrzyj więcej zdjęć po zalogowaniu się na www.sztuka.pl

Zaledwie w wieku 31 lat przyszło Pauli Modersohn-Becker rozstać się z życiem, w 18 dni po urodzeniu upragnionej córeczki, w wyniku komplikacji poporodowych. Mimo krótkiego życia i tylko jednej dekady twórczości malarskiej, Paula, jedna z najbardziej niezwykłych osobowości artystycznych początku XX w., pozostawiła znaczny dorobek – około 750 obrazów i 1.000 rysunków, które przyniosły jej pośmiertne uznanie i sławę. W Kunsthalle-Krems oglądać można po raz pierwszy w Austrii obszerną retrospektywę artystki, która jako pierwsza kobieta doczekała się własnego muzeum (Brema, 1927).


Zdjęcie: Paula Modersohn-Becker, Autoportret w szóstą rocznicę ślubu, 1906, tektura, 101,8 x 70,2 cm © Kunstsammlungen Böttcherstraße, Paula Modersohn-Becker Museum, Brema 2010

Berlin
6. Berlin Biennale Sztuki Współczesnej
11 czerwca – 8 sierpnia 2010 r.

Tegoroczne berlińskie biennale każe spojrzeć w twarz polityce. To oznacza kontrę wobec tego, co w galeriach coraz modniejsze: odwracania się artystów plecami do rzeczywistości. Stąd też temat – To, co widzimy na zewnątrz.
Tegoroczne biennale to krzyk z okopów wojny i społecznych marginesów nie tylko krajów Trzeciego Świata. Bo prowincję równie łatwo znaleźć w Europie, jak w Afryce czy Azji. Nie tę geograficzną, ale mentalną. Czarne punkty społecznej nędzy widać w każdym zakątku współczesnego świata. Nasączone polityką prace zmuszają do przyglądania się nierównościom w podziale dóbr, myśleniu postkolonialnemu i wojnie w rozmaitych odsłonach.


Zdjęcie: Petrit Halilaj, Miejsce, którego szukam, jest utopijną przestrzenią, i nie wiem, jak uczynić ją prawdziwą, 2010, widok instalacji na 6. Berlin Biennale Sztuki Współczesnej. Fot. Uwe Walter, 2010. Dzięki uprzejmości artysty © artysta; Chert, Berlin

Toruń
Centrum Sztuki Współczesnej „Znaki Czasu”
wystawa: Idealna wystawa. Supergrupa Azorro
15 maja – 26 września 2010 r.

Jak powinna wyglądać Idealna wystawa albo Idealna rzeźba? To pytania, które w swoich najnowszych pracach pokazanych w toruńskim CSW stawiają członkowie Supergrupy Azorro – Oskar Dawicki, Igor Krenz, Wojtek Niedzielko i Łukasz Skąpski. Odbiorca zaznajomiony z wcześniejszą twórczością grupy z łatwością przewidzi charakter, jaki będą miały odpowiedzi. Powinny być ironiczne, pełne sowizdrzalskiej zgrywy i zabarwione, jakże charakterystycznym dla działań Azorro, „lekkim krytycyzmem”.


Zdjęcie: Idealna Wystawa Supergrupy Azorro. Dzięki uprzejmości artystów i CSW w Toruniu. Fot. W. Olech

Kraków
ArtBoom Tauron Festival
11 – 27 czerwca 2010 r.

Sztuka, wychodząc w miasto, czasem się potyka. Tak było podczas krakowskiego ArtBoom Tauron Festival. Choć sporo było mocnych stron imprezy, trudno przegapić poważne niedomagania.
Tematem drugiej edycji festiwalu była komunikacja. Dzieła twórców z Polski, Izraela, Szwajcarii, Białorusi czy Niemiec mają odwoływać się więc do ciągu „artysta-dzieło-odbiorca”. Stąd w programie wykłady i dyskusje. (...)Przede wszystkim w przestrzeni miasta pojawiła się sztuka współczesna, która w cieniu Wawelu nie ma łatwego życia. Akcje ostro stanęły w kontrze do tkanki miasta, zmuszały do przemyślenia historii schowanej za zabytkowymi fasadami. Taki był projekt Roberta Kuśmirowskiego, czyli makieta rozbiórki, którą stał się budynek przy ul. Szerokiej. Pomalowany na biało przypominał po prostu gipsowy model. Taki też był happening Dobra Inwestycja Eweliny Woźniak-Szpakiewicz, która zagrodziła pl. Wolnica budowlanymi płotami, co wywołało dyskusję o szkodliwości niektórych krakowskich inwestycji.


Zdjęcie: Kerim Seiler, Hypnos. Fot. Weronika Szmuc

Kraków
Fabryka Schindlera
wystawa: Kraków – czas okupacji 1939-1945
wystawa stała
obejrzyj więcej zdjęć po zalogowaniu się na www.sztuka.pl

Pomysłów na to, jak zagospodarować dawną fabrykę Oskara Schindlera przy ul. Lipowej 4 na krakowskim Zabłociu było wiele. Zastanawiano się nad tym poważnie już od połowy lat 90., gdy w dawnych biurach fabryki naczyń emaliowanych zakończono zdjęcia do filmu Lista Schindlera Stevena Spielberga. (...)Prace nad utworzeniem wystawy poświęconej wojennej historii krakowian – Polaków i Żydów trwały trzy lata od utworzenia zrębów scenariusza w połowie 2007 r. po otwarcie wystawy w pełnym kształcie w czerwcu 2010. Jej organizatorom zależało na pokazaniu postaci Oskara Schindlera w kontekście tego, co działo się w czasach okupacji w Krakowie.


Zdjęcie: Wystawa Kraków – czas okupacji 1939-1945, Generalne Gubernatorstwo. Fot. Tomasz Kalarus

Kraków
Zamek Królewski na Wawelu
wystawa: Na znak świetnego zwycięstwa
15 lipca – 30 września 2010 r.

Przygotowana przez Zamek na Wawelu z okazji jubileuszu 600-lecia wiktorii pod Grunwaldem wystawa Na znak świetnego zwycięstwa wpisana w wielowiekową, krakowską tradycję czczenia tej rocznicy oraz w równie krakowską tradycję organizowania uroczystych jubileuszy jest ekspozycyjnym majstersztykiem. Tworzy ją – nobliwie kolorystyczna i bardzo dobrze oświetlona – przestrzeń czterech sal II piętra zachodniego skrzydła, znakomicie łącząca najwyższej klasy dzieła sztuki z nowoczesną formą informacji.


Zdjęcie: Tadeusz Popiel, Zygmunt Rozwadowski, Bitwa pod Grunwaldem, Kraków, 1910, diorama. Lwowskie Muzeum Historyczne. Fot. Piotr Kłosek.

Warszawa
Muzeum Narodowe
wystawa: Ars Homo Erotica
11 czerwca – 5 września 2010 r.

Już kilka miesięcy przed otwarciem wystawy Ars Homo Erotica było o niej głośno. Pojawiły się komentarze w prasie mówiące o szaleństwie współczesnej sztuki, kompromitacji muzeum i rozpalonych umysłach kuratorów podporządkowanych „gejowskiej ideologii”. Doszło nawet do takich absurdów, że jeden z posłów domagał się niedopuszczenia do realizacji wystawy i żądał zwolnienia dyrektora Muzeum Narodowego w Warszawie. Lepszej promocji chyba nikt już nie mógł wymyślić. Zapowiadało się naprawdę gorąco.
Przy tak napiętej atmosferze można się było spodziewać skandalu na miarę pamiętnej wystawy w Zachęcie, gdzie prezentowano rzeźbę przedstawiającą papieża Jana Pawła II przygniecionego meteorytem. Ewentualnie reakcji podobnej do tej Daniela Olbrychskiego, który na wystawie Naziści Piotra Uklańskiego pociął szablą prawie wszystkie zdjęcia. Tak się jednak nie stało. Wystawa nie wywołała skandalu, cieszy się popularnością, a do muzeum przychodzą całe rodziny łącznie z małymi dziećmi.


Zdjęcie: Blue Noses, Kissing policemen (An epoch of clemency), 2005, fotografia. Dzięki uprzejmości artysty i M&J Guelman Gallery

Wilanów
Muzeum Plakatu
wystawa: 22. Międzynarodowe Biennale Plakatu
5 czerwca – 31 sierpnia 2010 r.
obejrzyj więcej zdjęć po zalogowaniu się na www.sztuka.pl

O tym, że Międzynarodowe Biennale Plakatu to impreza ważna i prestiżowa przekonywać nie trzeba. Cyklicznie, co dwa lata, w Warszawie mamy okazję oglądać rewelacyjne plakaty, dzieła artystów z całego świata. Międzynarodowe Biennale Plakatu to gwarancja jakości, inwencji i talentu.
Czy zobaczymy te plakaty na ulicach należy raczej wątpić, bo jak wiadomo idea plakatu na ulicy przeżywa od lat kryzys i odeszła do lamusa, tym bardziej więc warto wybrać się na wystawę do Wilanowa – okazuje się, że sale muzealne to teraz niemal jedyne miejsce, gdzie kwitnąca sztuka plakatu znajduje dla siebie miejsce. Jury miało z czego wybierać, bo w tegorocznej edycji padł rekord zgłoszeń – nadesłano blisko trzy i pół tysiąca plakatów z pięćdziesięciu krajów.


Zdjęcie: István Orosz (Węgry), Naród – Brązowy Medal w kategorii Plakatów ideowych

Łódź
Centralne Muzeum Włókiennictwa
13. Międzynarodowe Triennale Tkaniny
10 maja – 31 października 2010 r.
11. Ogólnopolska Wystawa Tkaniny Unikatowej
10 maja – 24 października 2010 r.
9. Ogólnopolska Wystawa Miniatury Tkackiej
10 maja – 29 sierpnia 2010 r.
obejrzyj więcej zdjęć po zalogowaniu się na www.sztuka.pl

Co trzy lata w Polsce odbywa się wielkie święto sztuki włókna – Międzynarodowe Triennale Tkaniny organizowane przez Centralne Muzeum Włókiennictwa w Łodzi. W tym roku przypada już 13. edycja tej ważnej dla rozwoju tkactwa imprezy, niestety wciąż niedostatecznie wypromowanej, choć mającej dziś rangę największego na świecie przeglądu aktualnej kondycji tekstylnego medium.
Triennale ma wartość lokalną i globalną. Kontekst międzynarodowy pokazuje wystawa główna – konkursowa, w tym roku zaprezentowana w nowych przestrzeniach wystawienniczych muzeum – trzech kondygnacjach skrzydła „D”, zamykającego kompleks dziewiętnastowiecznej Białej Fabryki Ludwika Geyera, a oddanego do użytku w 2008 r.


Zdjęcie: Barbara Polkowska-Ugwu, Męskie gry, dyptyk, 3 x 15 x 21 cm – 9. Ogólnopolska Wystawa Miniatury Tkackiej

Wiedeń
Viennafair 2010
6 – 9 maja 2010 r.

Tendencja, która dala się zaobserwować wiosną na aukcjach potwierdziła się teraz na targach sztuki współczesnej – sztuka w czasach kryzysu ma się dobrze.
Oczywiście oferta Viennafair adresowana była głównie do kupców z mniejszym portfelem – ceny oscylujące w granicach 100 tys. euro należą raczej do rzadkości; natomiast w średniej i niższej klasie cen znaleźć można było dużo dobrej sztuki, szczególnie w dziedzinie fotografii, wideo, filmu, które tego roku wyróżniono interesującym programem towarzyszącym.
6. edycja Viennafair ze 114 uczestnikami z 20 krajów dobrze prezentowała się w rozplanowaniu przestrzennym, również proporcje ilości uczestników z poszczególnych krajów uległy pewnym przesunięciom z korzyścią dla całości – mniej było uczestników z Austrii czy Niemiec, a przybyło galerii z Francji czy Anglii. Galerie ze Środkowo-Wschodniej Europy, wyróżnik Viennafair, w ilości 33 uczestników stanowiły prawie 1/3 wszystkich wystawiających, co dla wiedeńskich targów ma niepoślednie znaczenie. Obok sztuki tradycyjnej dużo miejsca zajęły tego roku instalacje, sztuka wideo i oczywiście fotografia, której młode, polskie galerie poświęciły dużo miejsca.


Zdjęcie: Alicja Karska & Aleksandra Went, Miastoprojekt, 2008-09, 24 zdjęcia, lambda, dibond, pleksi. Fot. dzięki uprzejmości Fundacji Profile