marzec 2013

Tytułowy Glam! – zwięzły, a przez to nieco enigmatyczny wykrzyknik – w ciągu swej długiej historii łączył się w różnorakie związki znaczeniowe. W pogańskiej jeszcze Szkocji określano tym słowem magiczne rytuały, czary i uroki. Z czasem stał się synonimem blichtru, efekciarstwa, przesady; tego, co egzotyczne, krzykliwe, pławiące się w przepychu. Glam lubował się w sztuczności, przejaskrawionym manieryzmie; wychodził poza stereotyp, łamał konwenanse. (...) Kuratorzy Tate Liverpool, prezentując ponad sto dzieł europejskich i amerykańskich artystów, podjęli próbę scharakteryzowania estetycznego nurtu, jakim był glam. Wyjątkowa rozpiętość ukazanych tematów i rozwiązań medialnych (od „żurnalowych” obrazów Richarda Hamiltona, przez brutalne fotografie Jürgena Klauke i werystyczne zdjęcia Nan Goldin, po quasi-dokumentalne filmy Dereka Boshiera) działa zarówno na korzyść ekspozycji, jak i przeciwko niej.

Foto: Terry O’Neil, „David Bowie – Diamond Dogs”, © Terry O’Neil, 1975, materiały prasowe Tate Liverpool

Współczesne inspiracje twórczością Michelangela Merisiego można odnaleźć niemal we wszystkich technikach i nośnikach artystycznych. Śmiałe konfrontacje z twórczością włoskiego mistrza zaskakują innowacyjnym podejściem do obieranych tematów oraz oryginalnością wykonania. Wybór najciekawszych prac XX i XXI wieku można oglądać do 7 kwietnia we włoskim Frascati na wystawie About Caravaggio. Wizje & iluzje współczesne. Ekspozycja obejmuje blisko 30 dzieł takich artystów, jak Jannis Kounellis, Bill Viola, Mateo Basilè, Herman Nitsch, Renato Guttuso, David LaChapelle, Vanessa Beecroft i Zhang Wei Guang (Mirror). Zobaczyć można sztukę multimedialną, fotografie, malarstwo, rysunek, ceramikę, projekcje wideo oraz instalacje. Są to najczęściej wolne interpretacje życia i twórczości Caravaggia, choć nie brakuje nowoczesnych przeróbek konkretnych dzieł lub przywołania tylko niektórych, charakterystycznych postaci, takich jak Judyta, Narcyz czy Bachus.

Foto: Vik Muniz, „Narcisus afther Caravaggio (Serie Pictures of Junk)”, 2005, stampa digitale, 234 x 188 x 5 cm, Parigi, courtesy Galerie Xippas, fot. Vik Muniz, materiały prasowe Scuderie Aldobrandini – Museo Tuscolano

W najnowszym „Arteonie” ponadto:
recenzja z wiedeńskiej retrospektywy Maksa Ernsta, rozmowa ze Sławomirem Sobczakiem o sztuce instalacji, a także – w ramach działu „Czytanie sztuki” – analiza Autoportretu z córką Anieli Pająkówny, malarki, która urodziła Stanisławowi Przybyszewskiemu nieślubną córkę. W „Sztuce młodych” natomiast” rozmowy z Michałem „Sepe” Wręgą i Krzysztofem Mężykiem.
W marcowym „Arteonie” także komentarz Andrzeja Biernackiego, recenzje książkowe, aktualia i inne stałe rubryki.