Przemyt dyplomatyczny

Wiedeńska Konwencja Relacji Dyplomatycznych zawarta w 1961 roku stanowi, że bagaże dyplomatów " nie mogą być otwierane ani zatrzymywane" Zapytany swego czasu przez dziennikarza o to, kim są nabywcy zrabowanych afgańskich dzieł, profesor Ahmad Hassan Dani, szef Towarzystwa Ochrony Afgańskiego Dziedzictwa Kultury, odpowiedział "...przede wszystkim zagraniczni dyplomaci". Archeolog Warwick Ball prowadzący w Afganistanie badania naukowe potwierdza tę opinię. Kuriozalnie wygląda ocena, którą wydał przed rokiem szef misji Unesco w Phnom Penh w rozmowie z badaczem tego problemu "...Dyplomaci stanowią o wiele większe zagrożenie niż turyści. Bardzo wielu dyplomatów ma w swoich domach / w Phnom Phen/ pełno obiektów kultury Kambodży. Kiedy ruszą się na nowe placówki, prawdopodobnie wszystko zabiorą ze sobą".

Podobnie dzieje się w wielu ubogich krajach Afryki i Azji. Kolejny rozmówca, tym razem antykwariusz z Bangladeszu oferujący zabytkowe rzeźby Hindu, na pytanie, jak przesłać je bez problemów do Europy odpowiedział "...przesyłki dyplomatyczne są najbezpieczniejszą drogą (dla zabytków) do opuszczenia kraju. (...) Japoński dyplomata kupił rzeźbę z kamienia, a włoski dyplomata kupił dwie". Jak wielki jest zakres tego zjawiska? Trudno jednoznacznie to ocenić. Poza wszelką wątpliwością jest jednak to, że problem taki naprawdę istnieje.