Andrzej Lachowicz (1939-2015)

Grafik, teoretyk sztuki, a przede wszystkimi fotograf - był jedną z najbardziej rozpoznawalnych i kontrowersyjnych postaci wrocławskiego środowiska plastycznego.
Studiował w Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1957-1960), potem w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych (obecnie Akademia Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta) we Wrocławiu w pracowni profesora Stanisława Dawskiego. Na studiach poznał Natalię Lach. Krytycy i teoretycy sztuki pisali po latach o pięknej i zakochanej bez pamięci parze. Po ślubie Natalia inicjały obu nazwisk dołączyła do pseudonimu artystycznego. Po słynnym sympozjum Wrocław''70, manifestacji założycielskiej konceptualizmu, oboje, wraz z artystą Zbigniewem Dłubakiem i krytykiem sztuki Antonim Dzieduszyckim, założyli Permafo – awangardowa galeria działała do 1981 roku.
Lachowicz zajmował się fotografią, grafiką, rysunkiem oraz teorią sztuki. Od 1968 roku był członkiem ZPAF (Związku Polskich Artystów Fotografików) i wielokrotnym członkiem Rady Artystycznej. Wymyślił i organizował Międzynarodowe Triennale Rysunku we Wrocławiu (1978-1995). Stworzył m.in serie Topologie,  Transplantacje,  Znaki izomorficzne. Na Międzynarodowym Biennale Grafiki w Ljubljanie nagrodzony za stworzoną w 1972 roku Perswazję wizualną i mentalną.
Był autorem ważnych tekstów z teorii sztuki -  Poziomy energetyczne sztuki,  Zwątpienie i nadzieja. Rozwijał teorię sztuki permanentnej, w której zaakcentowane były aspekty „niekończenia się”.
W 2009 roku Lachowicz został odznaczony Srebrnym Medalem "Zasłużony Kulturze Gloria Artis oraz otrzymał Nagrodę im. Katarzyny Kobro. Jego prace znajdują się w zbiorach: Muzeum Narodowego we Wrocławiu, Dolnośląskiego Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych, Muzeum Sztuki w Łodzi.