Para koni w zaprzęgu z pocztylionem, lata 1832-1835 , ,

MICHAŁOWSKI Piotr
Jeden z najwybitniejszych malarzy polskich, wszechstronnie utalentowany czołowy artysta polskiego romantyzmu, którego, prekursorska pod wieloma względami, twórczość jest zjawiskiem w skali europejskiej. Malował dynamiczne kompozycje z wojen napoleońskich, konne portrety wodzów i hetmanów, portrety rodziny i przyjaciół a także, jako pierwszy z polskich artystów, portrety chłopów. Jego obrazy olejne i akwarele odznaczają się śmiałym rysunkiem, syntetyczną formą, wartościami koloru, swobodą techniki malarskiej w szerokich pociągnięciach pędzla a także siłą wyrazu, wrażliwym wyczuciem natury i romantyczną żarliwością polskiego patrioty.
W latach 1815-1820 studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie oraz w Getyndze (1821r.-1823r.). rysunku uczył się prywatnie w Krakowie m.in. u M. Stachowicza, J. Brodowskiego i F. Lampiego. Od 1823r. piastował szereg urzędów w administracji Królestwa Polskiego, dochodząc do stanowiska radcy w Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu w Warszawie. W latach 1832-1835 przebywał w Paryżu, gdzie uczył się w pracowni N.T. Charleta i studiował w Luwrze dzieła malarzy hiszpańskich, holenderskich i flamandzkich. W studiach nad anatomią konia, widoczny jest wpływ T.Gericaulta. W 1835r. był w Anglii, następnie wrócił do Krakowa, gdzie w latach 1848-1853 był prezesem Rady Administracyjnej. Do 1832r. w okresie twórczości amatorskiej wykonywał rysunki i akwarele głównie pod wpływem A. Orłowskiego i C.J. Verneta. Kiedy rozwinął w pełni twórczość artystyczną, a podczas licznych podróży zagranicznych- studia muzealne, ze szczególnym zamiłowaniem rysował i malował konie, zaprzęgi, dyliżanse i bydło domowe. Tematem jego obrazów były też pełne dynamiki sceny batalistyczne z wojen napoleońskich i powstania listopadowego. Był pod urokiem Napoleona, dlatego wielokrotnie malował jego portret konny i rzeźbił projekt pomnika. Był twórcą realistycznych, pełnych głębokiego wyrazu portretów rodzinnych. Był znakomitym kolorystą. W jego twórczości zaznaczyła się siła poetycka, dynamizm i żarliwość patrioty romantyka. Tworzył wyłącznie dla swojej satysfakcji, nie wystawiał, nie datował, nie sprzedawał i nie sygnował swoich prac.