Rzeczy budzą uczucia. Wybrane narracje z kolekcji CSW Zamek Ujazdowski
Wernisaż: 2010-06-21 18:00:00
Prezentowana właśnie w CSW wystawa Rzeczy budzą uczucia. Wybrane narracje z kolekcji CSW Zamek Ujazdowski to już szósta z kolei odsłona kolekcji warszawskiej placówki. Zaprezentowano na niej dzieła kilkudziesięciu najważniejszych współczesnych polskich, a także zagranicznych artystów.
Tym razem zmienił się nieco charakter prezentowania zbiorów - prace zgrupowane zostały wokół wybranych zagadnień. Kuratorzy postanowili ukazać wątki w sztuce współczesnej i zwrócić uwagę na emocje, które w nas budzą. Dzięki temu widz nie pozostaje bierny a czynnie uczestniczy w pokazie. Ekspozycję podzielono na dziewięć przestrzeni: „Pasja konstrukcji”, „Przesilenie obrazowania”, „Cierpliwość”, „Oddech”, „Trauma ideologii”, „Rewolta kobiet”, „Natura i naturalność”, „Vanitas”, a także „Opresje codzienności”.
Wystawę rozpoczynają dwa neony: Rzeczy i Uczucia. Są to prace brytyjskiego artysty Martina Creeda, od których zaczerpnięty został tytuł wystawy. W pierwszym dziale „Pasja konstrukcji” zobaczymy prace będące wynikiem namiętności konstruowania – pasji kreacji, m.in. Statystyczny zbiór ABCD Ryszarda Winiarskiego a także Platoniczną miłość Attila Csorgo.
Kolejna przestrzeń zatytułowana „Przesilenie obrazowania” nawiązuje do XIX-wiecznych wnętrz wystaw salonowych. Dlatego też obrazy umieszczone zostały tu jeden przy drugim, na całej powierzchni ścian i zgrupowane w zestawach: Historii żartów w sztukach, Scen rodzajowych, a także Kolorów w pracach. W tej przestrzeni zobaczyć można m.in. pracę Słońce I Andrzeja Dłużniewskiego, Zbiór trzepakowy Wojciecha Borowskiego, a także obrazy Wojciecha Fangora, Jarosława Modzelewskiego i Marcina Maciejowskiego.
„Cierpliwość” ukazuje prace związane z upływem czasu, a także doświadczania ograniczeń cielesnych i podejmowania intelektualnych wyzwań. W tym dziale zaprezentowane zostały m.in. 0120 x 52,2 x (67 x 6 x 800) Mirosława Bałki i praca z cyklu Opałka 1965 /1 - nieskończoność Romana Opałki.
„Oddech” to z kolei przestrzeń, w której zobaczymy dzieła takich artystów jak Yoko Ono, Tomasz Tatarczyk i Mirosław Filonik, ukazujących w swoich pracach ucieczkę od rzeczywistości.
„Trauma ideologii” to grupa prac nawiązująca do ideologii totalitaryzmu faszystowskiego i komunistycznego w historii XX wieku. Dlatego też bardzo dobrze w tę przestrzeń wpisują się Więzy Krwi Katarzyny Kozyry, dokumentacja projektu Dotleniacz Joanny Rajkowskiej, a także Idiomy Socwiecza Zofii Kulik.
„Rewolta kobiet” prezentuje sztukę feministyczną. Głównymi tematami dzieł znajdujących się w tej przestrzeni są: kobieca cielesność, rola kobiet w społeczeństwie i walka o emancypację. Zaprezentowano tu kilka sztampowych prac sztuki feministycznej - plakat Barbary Kruger Twoje ciało to pole walki, Fuck me, fuck you, peace Katarzyny Górnej, a także Sztukę postkonsumpcyjną Natalii LL.
Kolejny wątek „Natura i naturalność” to artystyczne poszukiwania dotyczące form partnerstwa z naturą. Dlatego tez w tej sali znalazły się „Rzeżucha” Teresy Murak czy „Postać stojąca” Pawła Althamera.
Motywy wanitatywne w sztuce współczesnej zobaczymy natomiast w dziale „Vanitas” gdzie zaprezentowano prace ukazujące złudność sukcesu we współczesnej cywilizacji oraz bezwartościowość dóbr materialnych. W tej przestrzeni zobaczymy m.in. W ostatniej chwili Romana Stańczaka, instalację Widmo Tonyego Ourslera, Satysfakcja gwarantowana Joanny Rajkowskiej, a także Oko za oko Artura Żmijewskiego.
Ostatni dział „Opresje codzienności” prezentuje prace w kontekstach społeczno-politycznych. Zobaczymy tu m.in. Korytarz dwóch banalności Ilja Kabakova i Ostre przedmioty Jarosława Kozłowskiego.
Jak każda kolejna odsłona kolekcji Centrum Sztuki Współczesnej, również ta wystawa jest świetną okazją do zobaczenia najważniejszych prac ze sztuki współczesnej. Nowy pomysł kuratorów na zestawienie dzieł w konkretnych kontekstach pozwala widzowi na lepsze ich zrozumienie. Na ekspozycji pojawiły się prace dawno nie prezentowane szerszej publiczności. Dlatego też nie można jej przegapić.
Powrót
Tym razem zmienił się nieco charakter prezentowania zbiorów - prace zgrupowane zostały wokół wybranych zagadnień. Kuratorzy postanowili ukazać wątki w sztuce współczesnej i zwrócić uwagę na emocje, które w nas budzą. Dzięki temu widz nie pozostaje bierny a czynnie uczestniczy w pokazie. Ekspozycję podzielono na dziewięć przestrzeni: „Pasja konstrukcji”, „Przesilenie obrazowania”, „Cierpliwość”, „Oddech”, „Trauma ideologii”, „Rewolta kobiet”, „Natura i naturalność”, „Vanitas”, a także „Opresje codzienności”.
Wystawę rozpoczynają dwa neony: Rzeczy i Uczucia. Są to prace brytyjskiego artysty Martina Creeda, od których zaczerpnięty został tytuł wystawy. W pierwszym dziale „Pasja konstrukcji” zobaczymy prace będące wynikiem namiętności konstruowania – pasji kreacji, m.in. Statystyczny zbiór ABCD Ryszarda Winiarskiego a także Platoniczną miłość Attila Csorgo.
Kolejna przestrzeń zatytułowana „Przesilenie obrazowania” nawiązuje do XIX-wiecznych wnętrz wystaw salonowych. Dlatego też obrazy umieszczone zostały tu jeden przy drugim, na całej powierzchni ścian i zgrupowane w zestawach: Historii żartów w sztukach, Scen rodzajowych, a także Kolorów w pracach. W tej przestrzeni zobaczyć można m.in. pracę Słońce I Andrzeja Dłużniewskiego, Zbiór trzepakowy Wojciecha Borowskiego, a także obrazy Wojciecha Fangora, Jarosława Modzelewskiego i Marcina Maciejowskiego.
„Cierpliwość” ukazuje prace związane z upływem czasu, a także doświadczania ograniczeń cielesnych i podejmowania intelektualnych wyzwań. W tym dziale zaprezentowane zostały m.in. 0120 x 52,2 x (67 x 6 x 800) Mirosława Bałki i praca z cyklu Opałka 1965 /1 - nieskończoność Romana Opałki.
„Oddech” to z kolei przestrzeń, w której zobaczymy dzieła takich artystów jak Yoko Ono, Tomasz Tatarczyk i Mirosław Filonik, ukazujących w swoich pracach ucieczkę od rzeczywistości.
„Trauma ideologii” to grupa prac nawiązująca do ideologii totalitaryzmu faszystowskiego i komunistycznego w historii XX wieku. Dlatego też bardzo dobrze w tę przestrzeń wpisują się Więzy Krwi Katarzyny Kozyry, dokumentacja projektu Dotleniacz Joanny Rajkowskiej, a także Idiomy Socwiecza Zofii Kulik.
„Rewolta kobiet” prezentuje sztukę feministyczną. Głównymi tematami dzieł znajdujących się w tej przestrzeni są: kobieca cielesność, rola kobiet w społeczeństwie i walka o emancypację. Zaprezentowano tu kilka sztampowych prac sztuki feministycznej - plakat Barbary Kruger Twoje ciało to pole walki, Fuck me, fuck you, peace Katarzyny Górnej, a także Sztukę postkonsumpcyjną Natalii LL.
Kolejny wątek „Natura i naturalność” to artystyczne poszukiwania dotyczące form partnerstwa z naturą. Dlatego tez w tej sali znalazły się „Rzeżucha” Teresy Murak czy „Postać stojąca” Pawła Althamera.
Motywy wanitatywne w sztuce współczesnej zobaczymy natomiast w dziale „Vanitas” gdzie zaprezentowano prace ukazujące złudność sukcesu we współczesnej cywilizacji oraz bezwartościowość dóbr materialnych. W tej przestrzeni zobaczymy m.in. W ostatniej chwili Romana Stańczaka, instalację Widmo Tonyego Ourslera, Satysfakcja gwarantowana Joanny Rajkowskiej, a także Oko za oko Artura Żmijewskiego.
Ostatni dział „Opresje codzienności” prezentuje prace w kontekstach społeczno-politycznych. Zobaczymy tu m.in. Korytarz dwóch banalności Ilja Kabakova i Ostre przedmioty Jarosława Kozłowskiego.
Jak każda kolejna odsłona kolekcji Centrum Sztuki Współczesnej, również ta wystawa jest świetną okazją do zobaczenia najważniejszych prac ze sztuki współczesnej. Nowy pomysł kuratorów na zestawienie dzieł w konkretnych kontekstach pozwala widzowi na lepsze ich zrozumienie. Na ekspozycji pojawiły się prace dawno nie prezentowane szerszej publiczności. Dlatego też nie można jej przegapić.
Fotorelacja
Galeria prac
Powrót
