Dziesięć sal skarbów

Celem wystawy jest przypomnienie wyjątkowej w dziejach kultury polskiej postaci Feliksa Jasieńskiego i jego bezcennej kolekcji, będącej efektem życiowej pasji i talentu, a podarowanej na rzecz społeczeństwa polskiego Muzeum Narodowemu w Krakowie. Darowizną, nie mającą sobie równych w dziejach muzeum, Jasieński zasłużył na miano współtwórcy Muzeum Narodowego w Krakowie.

Ofiarowana kolekcja obejmowała dzieła sztuki polskiej, zachodnioeuropejskiej oraz blisko- i dalekowschodniej wszelkich dziedzin: malarstwo, grafikę, rzeźbę, rzemiosło artystyczne, także militaria, starodruki, instrumenty muzyczne, a nawet sztukę ludową. Wśród nich wartość wyjątkową posiada fundamentalny zespół dzieł młodopolskiego malarstwa, rysunku, grafiki i rzeźby oraz grafiki zachodnioeuropejskiej, głównie z przełomu stuleci XIX i XX. Równie cenny jest pokaźny zbiór tkanin i ubiorów polskich, europejskich, wschodnich, poczynając od wieku XV po wiek XX.

Miejsce szczególne w kolekcji Jasieńskiego zajmuje sztuka Dalekiego Wschodu obejmująca m.in. malarstwo japońskie i chińskie, rzeźbę buddyjską, tkaniny, drobne wyroby z kości, drewna, laki, brązu, emalie, ceramikę chińską i japońską, militaria japońskie. Jednak na wyjątkową uwagę zasługuje niezwykle bogaty zbiór (obecnie ponad 4600) barwnych drzeworytów japońskich. Ten dział szczególnie ucierpiał w czasie II wojny światowej, gdy naziści zrabowali blisko 500 grafik. Niemniej do dziś kolekcja należy do najbardziej wartościowych w Europie, a na jej jakość wpływają nazwiska tak znakomitych mistrzów japońskiego drzeworytu nurtu Przepływającego Świata jak m.in. Harunobu, Toyokuni, Utamaro, Hiroshige czy też Kuniyoshi. Niezwykle cenne są także dzieła Katsushiki Hokusaia, którego twórczość zainspirowała Jasieńskiego do wykreowania jednego z pseudonimów: Manggha. Dzięki zaangażowaniu samego kolekcjonera rozmiłowanego w japońszczyźnie, ten szczególnie cenny zbiór japoników stał się źródłem różnorodnych inspiracji dla artystów jego pokolenia - twórców polskiego modernizmu, wpisujących polską sztukę w nurt ogólnoeuropejskich przemian zachodzących w sztuce przełomu stuleci.
Wybór eksponatów na wystawę podyktowany został dążeniem do prezentacji różnorodności kolekcji i najwybitniejszych dzieł do niej należących, a także podkreśleniu niezwykłej osobowości jej twórcy.
Wystawa zaaranżowana została w dziesięciu salach. Pięć z nich przeznaczonych zostało na prezentację sztuki polskiej, cztery na ekspozycję sztuki europejskiej oraz blisko i dalekowschodniej, jedna z sal zarezerwowana została na pokaz fotografii archiwalnych ze spuścizny po Feliksie Jasieńskim.