100 Lecie Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie

Uroczyste obchody 100- lecia nie ograniczają się do rocznicowej akademii ku czci ale biorą z niej początek. 17 marca 2004 rozpoczęto oficjalnie obchody stulecia warszawskiej ASP. Uroczyste posiedzenie Senatu w obecności Magnificencji, Profesorów, Nauczycieli, Ministra Kultury i zaproszonych gości uruchomiło dziesiątki wystaw, spotkań, konkursów, sesji naukowych i imprez.

Sztuka trudno poddaje się cezurom i historycznemu, archiwalnemu datowaniu. W podobnym duchu toczy się historia warszawskiej ASP. Okrągła rocznica nawiązuje do otwartej w marcu 1904 roku Warszawskiej Szkoły Sztuk Pięknych powołanej do życia z obywatelskiej inicjatywy. Na stanowisko dyrektora powołano Kazimierza Stabrowskiego, stanowiska profesorskie objęli m.in.: Konrad Krzyżanowski, Ferdynand Ruszczyc, Karol Tichy, Xawery Dunikowski.



Równie dobrze można by przypisać warszawskiej uczelni znacznie starszy rodowód. W roku 1816 przy Uniwersytecie Warszawskim otworzono Oddział Sztuk Pięknych, którego honorowym dziekanem był, ponad osiemdziesięcioletni wówczas, Marcello Baciarelli. Upadek Powstania Listopadowego pociągnął za sobą likwidację Uniwersytetu i jego artystycznego wydziału. W 1844 roku powołano do życia Szkołę Sztuk Pięknych, która wykształciła pierwsze pokolenie narodowych malarzy polskich. W jej murach pobierał także naukę Wojciech Gerson prowadzący później Klasę Rysunkową, kształcącą najwybitniejszych artystów przełomu XIX/XX wieku.

Działająca od marca 1904 roku Warszawska Szkoła Sztuk Pięknych własny gmach otrzymała w darze od Eugenii Kirbedziowej w 1914 roku. Tytuł Akademii przyznano jej dopiero w 1932 r. W okresie międzywojennym Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie należała do czołówki europejskiego szkolnictwa artystycznego.
W czasie wojny, okupacji i Powstania Warszawskiego Akademia, profesura, absolwenci i studenci doświadczyli z nawiązką tragicznego losu zgotowanego im przez niemiecki totalitaryzm. Walczyli na frontach II wojny światowej, ginęli i cierpieli w obozach zagłady. Pamięć ich ofiary czci tablica pamiątkowa w holu głównym Akademii.




W wypalonych i rozstrzelanych murach Akademii, wśród morza ruin zburzonej Warszawy, już w 1945 roku podjęto pracę. Akademię, na polecenie władz połączono z Wyższą Szkołą Sztuk Plastycznych w 1950 roku.
Po stosunkowo krótkich, choć niszczących i ciężkich latach socrealizmu, Akademia odzyskała wolność twórczą i od drugiej połowy lat 50-tych pod kierunkiem profesorów reprezentujących różne postawy artystyczne i ideowe, mogła zajmować się swoim powołaniem.
Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie jest obecnie największą uczelnią artystyczną w Polsce. Studiuje tu ponad 1000 młodych artystów na sześciu wydziałach. Utrzymuje się na czołowym miejscu w rankingach polskich szkół artystycznych.

Z okazji jubileuszu zorganizowane zostaną liczne wystawy, ekspozycje i imprezy m.in.: w Muzeum Narodowym w Warszawie, w Narodowej Galerii "Zachęta", w Muzeum Plakatu w Wilanowie, w Królikarni.
Główna uroczystość związana z obchodami odbędzie się w Teatrze Wielkim w październiku b. roku.

17 marca w czasie uroczystego posiedzenia Senatu Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie wręczono pamiątkowe medale profesorom Akademii.